Eksperyment może przybierać różne formy. Tym razem przedstawiamy eksperyment wydawniczy. Bo jak inaczej nazwać książkę, napisaną przez człowieka, którego raczej trudno powiązać z literaturą dla dzieci, wydaną przez wydawnictwo serwujące książki dziecięce i młodzieżowe, której głównymi bohaterami są dzieci, a jednak tematem przewodnim są filmy, jakich w zdecydowanej większości dzieci oglądać nie powinny? Czy to eksperyment udany? Sprawdźmy.

Maciej Frączyk, znany bardziej jako Niekryty Krytyk, człowiek o wielu talentach i jednocześnie braku wielu innych, po raz kolejny zabrał się za literaturę. Tym razem jednak, w ręce czytelników trafiło coś zupełnie odmiennego od jego debiutanckiej książki. „Ale kino!” to zbiór humorystycznych przeróbek kilkudziesięciu scen z kultowych filmów, w wydaniu dziecięcym – „Czyli co by było, gdyby postaci filmowe były dziećmi” - jak głosi podtytuł książki. W książce znajdziemy 50 ilustracji autorstwa Roberta Sienickiego - wykonanych w prostym, acz cieszącym oko stylu - obrazujących sceny zrodzone w umyśle Maćka Frączyka. Znajdziemy tu między innymi obrazy z takich hitów jak „Obcy”, „Gwiezdne Wojny”, „Fight Club” czy „Forrest Gump”, lub kultowych filmów Quentina Tarantino - „Wściekłych psów”, czy „Pulp Fiction”. Wspomniane filmy, w zdecydowanej większości, to nie tytuły adresowane do dzieci, toteż i książkę trudno zaliczyć do tego grona (chociaż wydawca sklasyfikował ją w przedziale wiekowym 14+).

Przedstawione scenki w wykonaniu dziecięcym zostały rzecz jasna odpowiednio złagodzone, sprowadzone do punktu widzenia dziecka i okraszone szczyptą typowej dla dzieci naiwności i beztroski. Już wspomniana scena z „Forresta Gumpa”, rozpoczynająca książkę, powala na kolana dziecięcą prostolinijnością. Dodatkowo, każdej scenie towarzyszy spisana przez Maćka Frączyka ciekawostka związana z danym tytułem. Niestety, nieznajomość filmów, do których dane obrazki się odnoszą, może skutecznie zabić całą zabawę towarzyszącą przeglądaniu książeczki - dlatego też dzieci niewiele zrozumieją z tej lektury. Dorośli za to powinni się nieźle ubawić - szczególnie, jeśli mają zbliżony gust filmowy do autora „Ale kino!”.

Za pewien minus książeczki uważam jednak brak tytułów filmów przy kolejnych scenach - choć osobiście wszystkie udało mi się zidentyfikować, to z pewnością niektórzy mogą mieć z tym problemy. To prawda, że można dodatkowo pobawić się w zgadywanie tytułów, szczególnie jeśli przegląda się książeczkę w towarzystwie, jednak niekiedy naprawdę przydałoby się je podać.

Zielona sowa, jako jedno z najbardziej profesjonalnych polskich wydawnictw literatury dla dzieci, wypuściła książeczkę w naprawdę imponującym wydaniu - twarda okładka, gruby papier, dobra rozdzielczość bajecznie kolorowych ilustracji. Przeglądanie książeczki jest prawdziwą ucztą dla oczu, a szkoda tylko, że nie wykorzystano całej jej objętości - strony z ciekawostkami trochę rażą wielkimi białymi przestrzeniami.

„Ale kino!” to zdecydowanie interesujący eksperyment, który należy chyba uznać za udany. Co prawda trudno sprecyzować target książeczki, ale z pewnością znajdzie się mnóstwo chętnych do jej zakupu - chwila oderwania od rzeczywistości i zapomnienia o dorosłym świecie przyda się przecież każdemu. A już samo nazwisko autora zobowiązuje jego liczne grono fanów (i antyfanów) do poznania tego sympatycznego tytułu. Jak mawiał poeta: „spieszmy się kochać internetowych idoli – tak szybko odchodzą”.

Paweł Kukliński