Pamiętam, że w moim domu leżała gazeta NIE. Oprócz sterty pornoli ojca, była to pierwsza poważna publicystyka z jaką spotkałem się w życiu. Na szczęście niczego z tej gazety nie pamiętam, ale fakt faktem - coś takiego było. Wobec Urbana nie mam uczuć własnych. Widzę, że tak jak w przypadku książki o córce Jaruzelskiego, byli równi i równiejsi. Jednak nie mam prawa ich potępiać, choć bardzo bym chciał. Mój ojciec był milicjantem, a lego z dzieciństwa i wczasy na Helu i inne hece, to właśnie z równiejszości się wywodzą. Więc co zrobić, jaką lekcje wynieść z tego wywiadu? Jest ich kilka. Po pierwsze starszy pan, z którym był wywiad na lawirowaniu ogarnął mega hajs, tyle, że jest żywym trupem. Żyje marzeniami, że rozmawia z Hitlerem, że dzieli się z nim swoją wiedzą, mądrością. Pamiętam, że jak byłem dzieciakiem w podstawówce podobnego typu miałem rozkminy. I co? Ten tyran zła, szczekający o śmierci wywrotowca ks. Popiełuszki kończy jako impotent w każdym calu. Być może jestem naiwny i nie czaje rytmika tego świata, ale przeraża mnie pustka i bezsens życia tego człowieka. Być może liczył na to, że życie na pełnym gazie, bez ograniczeń moralnych, cnoty, skromność da satysfakcję. A tu taki kop w dupę. Nędza i zero refleksji w jednym. Strasznego to. Czuję, że przeczytałem to jedynie po to by pamiętać w modlitwie o tym człowieku, że można opływać w kosztownościach, być ustawionym i jednocześnie martwym. Nic nie mam do pieniędzy, ale tak bym nie chciał. Po prostu.

Pamiętam, że w moim domu leżała gazeta NIE. Oprócz sterty pornoli ojca, była to pierwsza poważna publicystyka z jaką spotkałem się w życiu. Na szczęście niczego z tej gazety nie pamiętam, ale fakt faktem - coś takiego było. Wobec Urbana nie mam uczuć własnych. Widzę, że tak jak w przypadku książki o córce Jaruzelskiego, byli równi i równiejsi. Jednak nie mam prawa ich...