Pracuję jako recenzent od 7 lat, przez moje ręce przeszło w tym czasie bardzo dużo książek i nie ukrywam, że unikałem rodzimej literatury jak ognia. Po tym, jak dostałem na biurko szarą kopertę z kotem, pomyślałem sobie, że to kolejne romansidło o poszukiwaniu miłości na krańcu świata. Przeczytać jednak trzeba było. Autor spogląda na nas z tyłu okładki, reklamując swoje dzieło jako thriller metafizyczny w scenerii Paryża. Czyli jednak nie romans – można czytać ! ;) A jak się czyta? Znakomicie! Doskonale dawkowana akcja, powieść ma zresztą idealną wg mnie „kubaturę” – ok.300 stron, co daje szansę na zatopienie się w akcji, ta jednak musi być w miarę zwarta. I właśnie z takim przypadkiem mamy tu do czynienia. No dobrze, ale o co chodzi? Jest główny bohater – dotknięty niepamięcią Paul Elloff , jest piękna blondynka , która udaje jego żonę a my cały czas chcemy się dowiedzieć, dlaczego dba o niego jak prawdziwie zakochana kobieta. Jest tajemnicze rodzeństwo dostarczające czytelnikowi erotycznych wrażeń. Jest gadający kot z pociągiem do nikotyny i chociaż osobiście nie jestem zwolennikiem takich dziwacznych rozwiązań, to Pan Burek został skonstruowany genialnie. Gdy już wczytacie się historię, czeka Was zaskakujące zakończenie. Na pewno nie dla wielbicieli przewidywalnych, hollywoodzkich endów, chociaż w „Księdze snów” nie ma na końcu dramatu. Jest zaskoczenie. Jakie? Sprawdźcie sami. Ja dodam jeszcze tylko, że chciałbym kiedyś ujrzeć tę historię na wielkim ekranie , myślę, że jest to ciekawy materiał na film.

Pracuję jako recenzent od 7 lat, przez moje ręce przeszło w tym czasie bardzo dużo książek i nie ukrywam, że unikałem rodzimej literatury jak ognia. Po tym, jak dostałem na biurko szarą kopertę z kotem, pomyślałem sobie, że to kolejne romansidło o poszukiwaniu miłości na krańcu świata. Przeczytać jednak trzeba było. Autor spogląda na nas z tyłu okładki, reklamując swoje...