Nie przepadam i raczej unikam wszelkich poradników „jak żyć” i „jak być szczęśliwym”. Uważam, że każdy z nas ma prawo wyboru, a jak decyzja wpłynie na dalsze koleje losu? No cóż, ryzyko. Nie wierzę w gotowe recepty i przepisy na szczęśliwe życie. Dlatego bardzo sceptycznie podchodziłam do książki Rachel Cusk „Po. O małżeństwie i rozstaniu”.

Na szczęście (dla mnie) nie znalazłam gotowców jak dać sobie radę po rozwodzie, jak nauczyć się żyć od nowa. Natomiast przeczytałam bardzo szczere wyznania kobiety. Zwyczajna opowieść o tym, co dla każdej kobiety jest ważne, niezależnie od jej stanu „zaobrączkowania”. Nie ze wszystkim się zgadzałam. W wielu przypadkach miałam ochotę podyskutować z autorką i przedstawić jej mój punkt widzenia, dlatego tym bardziej cenię sobie czas spędzony z tą książką.

Autorka nie podeszła do tematu idealizując stan wolny lub małżeński. Z mojego punktu widzenia ugryzła przewodnią myśl z bardzo filozoficznym i intelektualnym podejściem. Przez to całość opowieści wcale nie jest prostym i skutecznym kawałkiem zwykłej literatury. Raczej wymaga od czytelnika zastanowienia się, rozważenia problemu i porównania do swojej sytuacji i sytuacji swojego otoczenia. Niejednokrotnie byłam bardzo zaskoczona trafnością spostrzeżeń i to, co pozornie wydawać by się mogło banałem, okazało się faktycznie znaczącą kwestią.

Poznanie samej siebie autorka rozpoczyna od bardzo rzeczowej akceptacji faktu, iż w ciągu kilku chwil jej dotychczasowe życie rozpadło się na kawałki. Przekreśliła i zniszczyła swoją przeszłość z mężem, robiąc miejsce na nowy start, czy na wsteczny bieg? Szuka tej odpowiedzi …. Ale czy znajdzie?

Nie zdradzę nikomu gotowej odpowiedzi. Może tym pytaniem zachęcę do sięgnięcia po książkę Rachel Cusk. Zdecydowanie warto poznać spojrzenie dość konkretnej kobiety na rodzinę, wychowywanie dzieci, feminizm, rozstanie i związki innych ludzi. Uważam, że książka doskonała nie tylko dla osób, które przeżyły rozstanie z partnerem życiowym. Warto czasami przeczytać coś o zupełnie innym smaku podane w znakomitej formie i skłaniające do przemyśleń nad własnym życiem i postępowaniem.

Iwona Migowska