Trochę czasu zajęło mi dotarcie do tej książki. Jednak wysiłek w to włożony nie poszedł na marne bo powieść ta okazała się ciekawa. Mam tylko mały problem w odgadnięciu dla jakiej grupy wiekowej przeznaczona jest książka "W poszukiwaniu siebie". Z jednej strony- bohaterami są studenci, więc można by powiedzieć, że można ją "podrzucić" czytelnikowi w wieku licealnym, studentom, z drugiej- opisywane są alkoholowe (i nie tylko) epizody bohaterki więc już czegoś takiego nie poleciłabym nastolatce.
"W poszukiwaniu siebie" to kontynuacja "Niezapominajki" (Recenzja TU). Przy dalszych częściach często porównuje się z pierwszą, zdarza się, że to porównanie nie wychodzi na dobre na kontynuacji. Uważam, że obie książki Eweliny Kłody są bardzo dobre, potrafią wciągnąć czytelnika bez reszty, zainteresować, z tym, że nie od razu, potrzeba na to trochę czasu.
Do "W poszukiwaniu siebie" wracamy by śledzić dalsze losy Izabeli i jej przyjaciół. To jeden z najciekawszych wątków. Drugim, który naprawdę mnie wciągnął dotyczy rodziny Izy.
Książka jest odrobinę przewidywalna, ale mi to w ogóle nie przeszkadza, bo o ile intuicja może przepowiadać zakończenie, to w międzyczasie bohaterów spotka wiele nieprzewidzianych wydarzeń.
Jak już wspomniałam, jest to bardzo dobra książka, wielowątkowa, jest idea;na dla osób w różnym wieku. porusza wiele istotnych problemów np. alkoholizmu i życia syndromem DDA (czyli bycie dorosłym dzieckiem alkoholika), poszukiwanie szczęścia i własnej drogi życiowej.
Szkoda, że to najprawdopodobniej koniec ( a raczej na pewno). Autorka nie daje nadziei na kontynuację, pozostaje więc tylko liczyć na nową powieść.

Trochę czasu zajęło mi dotarcie do tej książki. Jednak wysiłek w to włożony nie poszedł na marne bo powieść ta okazała się ciekawa. Mam tylko mały problem w odgadnięciu dla jakiej grupy wiekowej przeznaczona jest książka "W poszukiwaniu siebie". Z jednej strony- bohaterami są studenci, więc można by powiedzieć, że można ją "podrzucić" czytelnikowi w wieku licealnym,...