O "Jądrze ciemności" napisano już tak wiele, że naprawdę trudno dodać tu coś nowego.
Od siebie dodam więc tylko dwa zdania.
Jądra ciemności nie należy szukać li tylko w ciemnej, nieprzebytej afrykańskij dżungli, ale w głębi własnego umysłu i duszy poddawanych próbie w czasie egzaminu zdawanego z człowieczeństwa - oby miało je jak najmniej z nas.
Drugie zdanie to cytat z książki:
"Śmieszna to rzecz, życie - owe tajemnicze kombinacje bezlitosnej logiki dla błahego celu. Co najwyżej można się spodziewać od życia odrobiny wiedzy o sobie samym, która przychodzi za późno i jest źródłem niewyczerpanych żalów."

O "Jądrze ciemności" napisano już tak wiele, że naprawdę trudno dodać tu coś nowego.
Od siebie dodam więc tylko dwa zdania.
Jądra ciemności nie należy szukać li tylko w ciemnej, nieprzebytej afrykańskij dżungli, ale w głębi własnego umysłu i duszy poddawanych próbie w czasie egzaminu zdawanego z człowieczeństwa - oby miało je jak najmniej z nas.
Drugie zdanie to cytat z...

[...]
— Zważcie — zaczął znów i siedząc ze skrzyżowanymi nogami podniósł rękę obróconą dłonią na zewnątrz, zupełnie jak Budda nauczający w europejskim ubraniu i bez lotosu — zważcie, że żaden z nas nie czułby tego samego. Ratuje nas wiara w skuteczność naszej pracy — poświęcenie się dla niej. Ale tamci ludzie nie przedstawiali doprawdy nic nadzwyczajnego. Kolonistami nie byli; podejrzewam, że ich administracja nie różniła się niczym od ucisku. Byli zdobywcami, do tego zaś potrzeba tylko bezmyślnej siły; i nie ma się czym szczycić, jeśli się ją posiada, ponieważ siła ta jest po prostu przypadkiem i wypływa ze słabości innych. Zagarniali, co mogli, ze zwykłej chciwości. Była to po prostu kradzież z włamaniem, masowe morderstwo na wielką skalę, a ludzie rzucali się w to na oślep — jak przystoi tym, którzy napastują mrok. Zdobywanie ziemi, polegające przeważnie na tym, że się ją odbiera ludziom o odmiennej cerze lub trochę bardziej płaskich nosach, nie jest rzeczą piękną, jeśli się w nią wejrzy zbyt blisko. Odkupią ją tylko idea.
Idea tkwiąca w głębi; nie sentymentalny pozór, tylko idea; i altruistyczna wiara w tę ideę — coś, co można wyznawać i bić przed tym pokłony, i składać ofiary…

𝗢𝗣𝗢𝗪𝗜𝗘ŚĆ 𝗪 𝗢𝗣𝗢𝗪𝗜𝗘Ś𝗖𝗜 !
Pierwotnie składała się z trzech części, ukazała się w magazynie Blackwood's w 1899 roku. W formie książkowej pojawiło się w roku 1902.
"𝑱ą𝒅𝒓𝒐 𝒄𝒊𝒆𝒎𝒏𝒐ś𝒄𝒊" tudzież "𝑯𝒆𝒂𝒓𝒕 𝒐𝒇 𝑫𝒂𝒓𝒌𝒏𝒆𝒔𝒔", uważane jest za jedno z najbardziej wpływowych dzieł, jakie kiedykolwiek napisano.
Dla mnie sugestywne podobieństwo, swego rodzaju miszmasz przygód Sindbada z Boską Komedią i Odyseuszem. Być może nawet coś z Lema. Zresztą można by tu podać za przykład jakiegokolwiek podróżnika, jednak jest ona jakby wywrócona do góry nogami, swoista podróż ponurymi ścieżkami Inferno.
"Czas Apokalipsy" to już nie tylko tytuł filmu, do którego powstania inspiracją było to opowiadanie, ale wręcz otaczające nas realia.
Opowieść ta jest w dużej mierze autobiograficzną, wszak Joseph Conrad sam w latach swej młodości wiele razy podróżował po wodach Kongo. Pisana językiem, który w aktualnej dla nas rzeczywistości, dla niektórych jawi się jako bezwzględnie niedopuszczalna. Mam nadzieję, że osobnikom "political correctness" nie przyjdzie do głowy O ZGROZO ! jej "poprawianie".
Abstrahując od tej "poprawności językowej" jest to niezaprzeczalnie doskonały przykład mrocznej i niezwykle trafnej refleksji nad skorumpowanym europejskim kolonializmem i podróżą w koszmarną psychikę i umysł skorumpowanej jednostki. Sięga w głąb ludzkiej psychiki, niejednoznaczna i być może dla niektórych mętna i trudna do odczytania, może nawet wydać się nudna. Nic bardziej mylnego. Wszak w dziwny sposób szeptany krzyk Kurtza wciąż w nas rozbrzmiewa: „Zgroza! Okropność! Horror!"
𝐌𝐈𝐀Ł𝐀𝐌 𝐏𝐑𝐙𝐘𝐉𝐄𝐌𝐍𝐎ŚĆ 𝐖𝐘𝐒Ł𝐔𝐂𝐇𝐀Ć 𝐓𝐄𝐉 𝐍𝐈𝐄𝐒𝐀𝐌𝐎𝐖𝐈𝐓𝐄𝐉 𝐎𝐏𝐎𝐖𝐈𝐄Ś𝐂𝐈 𝐖 𝐈𝐍𝐓𝐄𝐑𝐏𝐑𝐄𝐓𝐀𝐂𝐉𝐈 𝐖𝐘𝐁𝐈𝐓𝐍𝐄𝐆𝐎 𝐀𝐃𝐀𝐌𝐀 𝐅𝐄𝐑𝐄𝐍𝐂𝐘 !
𝐏𝐎𝐋𝐄𝐂𝐀𝐌 ! 𝐂𝐙𝐘𝐓𝐀𝐍𝐈𝐄 𝐊𝐎𝐑𝐙𝐄𝐍𝐈𝐎𝐖𝐒𝐊𝐈𝐄𝐆𝐎 𝐏𝐑𝐙𝐘𝐍𝐎𝐒𝐈 𝐒𝐀𝐌𝐄 𝐃𝐎𝐁𝐑𝐄 𝐈𝐌𝐏𝐋𝐈𝐊𝐀𝐂𝐉𝐄 !

[...]
przyroda patrzyła na człowieka jakoś mściwie.

[...]
— Zważcie — zaczął znów i siedząc ze skrzyżowanymi nogami podniósł rękę obróconą dłonią na zewnątrz, zupełnie jak Budda nauczający w europejskim ubraniu i bez lotosu — zważcie, że żaden z nas nie czułby tego samego. Ratuje nas wiara w skuteczność naszej pracy — poświęcenie się dla niej. Ale tamci ludzie nie przedstawiali doprawdy nic nadzwyczajnego. Kolonistami nie...

Audiobook

Audiobook

Jeśli takie "dzieła" serwuje się w szkole jako lektury to nie dziwne, że młodzież nie chce czytać książek. Cięzko przez to przebrnąć. Pseudofilozoficzny bełkot opakowany w niezrozumiały i chaotyczny język. I nie znalazłem odpowiedzi na pytanie czemu ten Kurtz jest taki wyjątkowy, mimo że każdy z bohaterów przyjmuje to za pewnik.

Jeśli takie "dzieła" serwuje się w szkole jako lektury to nie dziwne, że młodzież nie chce czytać książek. Cięzko przez to przebrnąć. Pseudofilozoficzny bełkot opakowany w niezrozumiały i chaotyczny język. I nie znalazłem odpowiedzi na pytanie czemu ten Kurtz jest taki wyjątkowy, mimo że każdy z bohaterów przyjmuje to za pewnik.

Ciężko się to czyta, ale skłania do refleksji...

Ciężko się to czyta, ale skłania do refleksji...

Napiszę komentarz w stylu autora tej powieści, żebyście wiedzieli, jak wiele można z niej wynieść:
Z mojej opinii dowiecie się bardzo wiele. Poruszam w niej wszystkie wątki, które poruszał autor. Celnie analizuję fabułę, a moje uwagi sprawiają, że wasze pojęcie o książce jest niezmierzone. W tym tekście przedstawiam wiele odniesień do światowej literatury, także trafnie przedstawiam tło historyczne wydarzeń. W moich słowach odczuwacie impakt wybitnej osoby czytelnika z nieokiełznanym talentem autora do pisania o niczym. Najważniejsze jednak są wydarzenia i fabuła. Wydarzenia są bardzo wydarzone, mówią o tym co się wydarzyło, a fabuła jest bardzo fabularna. Tło wydarzeń natomiast jest bardzo tliste, a czas akcji osadzony jest w czasie. Wielkim pisarzem był Conrad, bo wspaniała to powieść. Najwspanialsze był styl pisarza. A jaki on był dokładnie? Był wspaniały, bo był świetny.

Jeżeli uważacie, że wiele dowiedzieliście z mojej recenzji to zapraszam do lektury, bo tam jest równie interesująco. Dodam jeszcze cytat, w którym autor ustami jednej z postaci ostrzega czytelika przed dalszym wgłębieniem się:
"wów­czas wie­dzie­li­śmy już, że jest nam są­dzo­ne, nim za­cznie się od­pływ, wy­słu­chać jed­nej z roz­licz­nych przy­gód Mar­lo­wa, nie­do­pro­wa­dza­ją­cych do żad­nej kon­klu­zji."

Cała książka to właśnie historia, którą opowiada ów Marlow i tu pełna zgoda z autorem, nie ma konkluzji. Nie może jek być, bo konkluzja musi z czegoś wynikać, a tu nie ma z czego.

Napiszę komentarz w stylu autora tej powieści, żebyście wiedzieli, jak wiele można z niej wynieść:
Z mojej opinii dowiecie się bardzo wiele. Poruszam w niej wszystkie wątki, które poruszał autor. Celnie analizuję fabułę, a moje uwagi sprawiają, że wasze pojęcie o książce jest niezmierzone. W tym tekście przedstawiam wiele odniesień do światowej literatury, także trafnie...

Jest to jeden z tych utworów, który zmusza do refleksji nt. tyranii oraz "zdziczenia" człowieka. "Jądro ciemności" stanowi również ważny komentarz do historii europejskiej kolonizacji Afryki.

Jak dotąd jest to jedyne dzieło Conrada jakie czytałem, jednakże już mnie zachęcił, żeby sięgać po więcej!

Polecam serdecznie,
SJS

Jest to jeden z tych utworów, który zmusza do refleksji nt. tyranii oraz "zdziczenia" człowieka. "Jądro ciemności" stanowi również ważny komentarz do historii europejskiej kolonizacji Afryki.

Jak dotąd jest to jedyne dzieło Conrada jakie czytałem, jednakże już mnie zachęcił, żeby sięgać po więcej!

Polecam serdecznie,
SJS

3⭐

Może w "swoich czasach" było to coś niezwykłego, ale jak dla mnie to dość ciężka (pod względem czytania) i nieciekawa historia.

3⭐

Może w "swoich czasach" było to coś niezwykłego, ale jak dla mnie to dość ciężka (pod względem czytania) i nieciekawa historia.

W trakcie lektury "Wytępić całe to bydło" postanowiłam jeszcze raz przeczytać "Jądro ciemności", które było moją lekturą na studiach ponad 20 lat temu. Wtedy nie mogłam się przekonać do tej książki i teraz niestety też nie udało mi się zachwycić. Na pewno podeszłam do lektury z większym zrozumieniem i doświadczeniem życiowym, ale nie powaliło mnie. No trudno.

W trakcie lektury "Wytępić całe to bydło" postanowiłam jeszcze raz przeczytać "Jądro ciemności", które było moją lekturą na studiach ponad 20 lat temu. Wtedy nie mogłam się przekonać do tej książki i teraz niestety też nie udało mi się zachwycić. Na pewno podeszłam do lektury z większym zrozumieniem i doświadczeniem życiowym, ale nie powaliło mnie. No...

„Przeczytałem” tę książkę w formie audiobooka i to chyba był błąd. Zdecydowanie muszę podejść do tej pozycji jeszcze raz, ale już w formie papierowej.

„Przeczytałem” tę książkę w formie audiobooka i to chyba był błąd. Zdecydowanie muszę podejść do tej pozycji jeszcze raz, ale już w formie papierowej.