Mroczy urban fantasy,którego nie powstydziłby się sam King i Chuck Palahiuk?!
Nie wiem,zapytajcie ich wiernych fanów.

"Wendig pędzi z pedałem gazu wciśniętym w podłogę;warto wystawić kciuk,żeby zabrać się z nim na przejażdżkę".
Jeśli jesteś odważny i nie boisz się prawdziwych mrocznych klimatów,to wskakuj,i podążajcie razem w nieznane.

A wierzcie mi to,będzie nieznane.
Nie mówię tu o lirycznej opowieści,gdzie dwoje zagubionych kochanków odnajduję do siebie drogę.
Nie mówię tu o zmaganiu,burzliwych porywach losu i wielkim pluszowym szczęśliwym zakończeniu.
Nie szykujcie się na kolejną opowieść o aniołach,wampirach,wilkołakach,żaden Edward was nie ochroni własnym ciałem.
Przygotujcie się na nagość.
Bądźcie gotowi na pobrudzenie sobie rąk.
Nie będziecie już nieskazitelni w swoim świecie książek.
Będziecie nadzy,ograbieni ale przepełnieni prawdą.
Oczywiście to Wam się nie spodoba.
Nie będziecie spać jak niemowlaki po obfitym posiłku.
Nie będzie wzdychania,takiego pełnego satysfakcji.
O nie,zapomnijcie!
Najpierw usłyszycie szelest,który z każdą sekundą będzie nasilał się i nasilał...
Zerkniecie w górę i ujrzycie czarną przemieszczającą się chmarę czegoś...
Zrobicie wielkie oczy z niepewności...
Zacznie się w was wkradać strach...
Zaczniecie rozglądać się płochliwie w poszukiwaniu schronienia...
Ucieczka,spróbujecie tego...
Ale i tak wam się nie uda.
Gdyż ta pulsująca życiem ciemna plama na niebie,to drozdy,pędzące wprost na was.
Czy przeżyjecie?
Tego Wam nie mogę obiecać.
Może pozostaną Wam koszmary,w których odgłos uderzeń ptasich skrzydeł będzie wiódł złowieszczy prym.
Może będziecie się śmiać z naiwniaków,których ogarnął strach.
Pewne jest jedno będziecie nadzy.
Nadzy wobec tego świata.
Wobec prawdy,bez lukru i wszelkiej warstwy słodkości.

Miriam Black - ta dziewczyna,sprawi,że będziecie stali całkiem goli,zawstydzeni,przesyceni rynsztokowym językiem.
Nie będziecie ani biali,ani czarni.
Zło i dobro będzie dla was odległe.
Utkwicie w szarej strefie wyboru,którego dokonujecie bądź nie.
A nawet jeśli będziecie coś próbować zmienić,to zetkniecie się z nieuchronnością losu.

Bo przeznaczenie chadza własnymi ścieżkami.

Miriam Black,wie o czym mówię.
Matka fanatyczka,szkoła jakich wiele,wąskie grono znajomych,bądź ich całkowity brak i decyzje,które odbijają się na niej podwójnie.
Pewnego dnia,tak po prostu,bądź zrządzeniem losu,szare,smutne życie,staje się totalnie denne.
Miriam widzi przyszłość.
Przyszłość,którą jest nieuchronna śmierć każdego z nas.
Dotknij jej a powie ci kiedy i jak umrzesz.
Czy śmierć może być opłacalnym procederem?!
Tak,jeśli okradasz zwłoki,które padły właśnie u twoich stóp.
A pomoc,czy nie można czegoś zrobić,zatrzymać,ratować?!
Jeśli nie wiesz o czym mówisz,to lepiej milcz.

Miriam nie raz próbowała zepchnąć przeznaczenie i zmienić bieg losu.
Jedyne co z tego wyszło to gigantyczne poczucie winy.
Wiem,wiem,nie zachowuje się jak ktoś,kogo gryzie sumienie i przeszłość.
Ale co ma zrobić szlochać,chować się w kącie,dać się zamknąć w domu wariatów.
Miriam,robi co może aby przetrwać.
Jej życie jest brudną tułaczką przez kraj,ale cóż innego jej pozostało.
Gdyby w tobie zagnieździł się dar widzenia każdego zgonu,każdej osoby,którą dotkniesz,pokochasz,to co wtedy?!

Śmierć mieszka w Miriam Black,chodź ona nie jest śmiercią.
Louis to kolejny przyszły trup na jej drodze.
To powód dla,którego chce spróbować zmienić coś jeszcze raz.
Bodaj po to,aby przekonać się dlaczego wypowiada jej imię tuż przed tym jak odchodzi.

Bardzo prawdziwa,nieco wulgarna,dająca po oczach historia.
Nie zakrywa tego co złe i niewłaściwe.
Nie ubarwia błędów,koszmarnych w skutkach.
Nie zaszywa ust i nie zakleja oczu na przebieg tego jaka jest śmierć.
Na pewno,nie dla niewinnych duszyczek,chowanych pod kloszem.
Również nie dla ludzi,którzy hołdują chamstwu.
To brutalna egzystencja większości z nas.

Miriam i Louis.
Charakterek i łagodność.
Przeciętna uroda i góra mięśni,które nie ranią.
Miriam - mroczna,fascynująca inność w jego życiu.
Louis - ciepło,które ma szanse otulić rozczarowanie i rozgardiasz jej życia.

Wątpliwe szanse powodzenia.
Bez cenzury i wciskania kitu - "DROZDY.Dotyk przeznaczenia".

Mroczy urban fantasy,którego nie powstydziłby się sam King i Chuck Palahiuk?!
Nie wiem,zapytajcie ich wiernych fanów.

"Wendig pędzi z pedałem gazu wciśniętym w podłogę;warto wystawić kciuk,żeby zabrać się z nim na przejażdżkę".
Jeśli jesteś odważny i nie boisz się prawdziwych mrocznych klimatów,to wskakuj,i podążajcie razem w nieznane.

A wierzcie mi to,będzie...