Po niedawnej lekturze "Gwiezdnego pyłu" postanowiłem ponownie sięgnąć po najsłynniejszą książkę Gaimana czytaną pierwszy raz 6 lat temu. Powrót do Londynu Pod uznaję za nader satysfakcjonujący. Gaiman przekonuje mnie swym darem gawędziarza snującego swe opowieści na pograniczu fantasy, horroru i baśni dla dorosłych. Lubię się zasłuchiwać w takie historie, które przenoszą nas na jakiś czas w odmienną rzeczywistość.

Fabuła "Nigdziebądź" składa się głównie z opisu niecodziennych przygód zabłąkanego w Londynie Pod mieszkańca naziemnej części tego miasta Richarda Mayhew i towarzyszy, których odnajduje w tej przymusowej podróży.A autorowi udało się stworzyć całą galerię barwnych postaci: otwierająca każde przejście dziewczyna o imieniu Drzwi,malowniczy łajdak i oszust zwany markizem de Carabas(tu nabierający zdumiewająco szlachetnych cech0, tajemnicza Łowczyni,Szczuromówcy, Czarni Mnisi, Aksamitni, Złociści i przedstawiciele innych plemion zamieszkujących Londyn Pod. Nie można tu pominąć deptających po piętach pozytywnym bohaterom dwóch uroczych panów Croupa i Vandemara, ta para płatnych morderców nie do zatrzymania odznacza się szczególnie ujmującym obejściem i dowcipem. W książce nie brakuje makabry i czarnego humoru.
Mnie jednak najbardziej uwiodła poetycka scena w roz.12, gdzie poddany Torturze Klucza Richarda błądzi po widmowej stacji metra Blackfriars konfrontując się z ciemnymi aspektami własnego wnętrza. Ma ona przejmujący liryczny klimat i dodaję za nią jedną gwiazdkę. Bo tak byłoby 8.

Po niedawnej lekturze "Gwiezdnego pyłu" postanowiłem ponownie sięgnąć po najsłynniejszą książkę Gaimana czytaną pierwszy raz 6 lat temu. Powrót do Londynu Pod uznaję za nader satysfakcjonujący. Gaiman przekonuje mnie swym darem gawędziarza snującego swe opowieści na pograniczu fantasy, horroru i baśni dla dorosłych. Lubię się zasłuchiwać w takie historie, które przenoszą...