94/2023 (audiobook 58/2023)
Bardzo przyjazne wydawnictwo kompilacyjne bez żadnych aspiracji naukowych. Bliżej temu do gawęd przy kominku niż choćby analiz popularno-akademickich.
Ale to nie zarzut – wręcz przeciwnie: taki sposób narracji sprawdza się świetnie, zarówno w formie, jak i treści.

Na publikację składają się wspomniane już gawędy poświęcone wybranym władcom Polski a zwłaszcza – pewnym aspektom ich, życia, działalności, polityki.
To, co dziś szokuje i wydaje się okrutne – onegdaj było/bywało standardem w staraniach o zdobycie lub utrzymanie władzy.
Bezpardonowa likwidacja przeszkód stojących na drodze do panowania, skrytobójstwa, zamachy, porwania, otrucia, dekapitacje, tortury – to zwyczajny podręczny arsenał środków stosowanych przez wieki jak świat długi i szeroki. Zasługą Autorki jest fakt, iż mamy okazję poczytać o tym w jednym miejscu, przy okazji robiąc sobie powtórkę z historii Polski, bo przecież panowanie każdego z omawianych władców ściśle wiąże się z sytuacją historyczno-polityczno-społeczną w danym miejscu i czasie.

A opowiada Autorka – jak już wspomniałem – barwnie, ze swadą, nawet z odpowiednią dozą humoru. Zaznacza także wyraźne granice pomiędzy faktami stwierdzonymi niezbicie, potwierdzonymi badaniami historyków i źródłami - a niemożliwymi do zweryfikowania hipotezami, ewentualnymi scenariuszami rozwojów wydarzeń.

Gdybym miał się “czepić” - to moje ucho filologa wyłapało pewne wpadki składniowe będące niczym smagnięcia biczem po łopatkach oraz, nieliczne na szczęście, kurioza typu: “odnieść porażkę”.

Książki wysłuchałem w wersji audio, w interpretacji Izabeli Perez.

94/2023 (audiobook 58/2023)
Bardzo przyjazne wydawnictwo kompilacyjne bez żadnych aspiracji naukowych. Bliżej temu do gawęd przy kominku niż choćby analiz popularno-akademickich.
Ale to nie zarzut – wręcz przeciwnie: taki sposób narracji sprawdza się świetnie, zarówno w formie, jak i treści.

Na publikację składają się wspomniane już gawędy poświęcone wybranym władcom...

Zbiór incydentów historycznych od XI do XVIII wieku. Sam pomysł należy uznać za interesujący, jest to książka dla czytelników szukających powodów, dla których warto zainteresować się historią. Jest to raczej wstępna historyczna wprawka, przede wszystkim dlatego, że opowieści brakuje dokładności czy szczegółowości, by uważać Mroczne karty historii Polski za wartościową publikację historyczną. Dzieło prześlizguje się po wątkach i tematach, opowiada kilkaset lat historii na niespełna trzystu stronicach.
Iwona Kienzler to autorka dużej ilości publikacji i pomimo wielu ciekawostek, książka wydaje się tworzona szybko i zapisana chaotycznie. Kolejne rozdziały podążają chronologicznie za meandrami dziejów, od Bolesława Chrobrego do Augusta Mocnego, tymczasem dwa ostatnie mówią o zamachach na życie królów i książąt czy też tajnych agentach ponownie na przestrzeni dziejów od wieków średnich aż do rozbiorów Polski. Jak gdyby był to materiał, który nie pasował do innych koncepcji, został więc „doklejony” do opowiadań o Samuelu Zborowskim, Władysławie Opolczyku czy Jeremim Wiśniowieckim.
Styl pozostawia wiele do życzenia – wtręty „jak wiadomo”, czy epitety oceniające postaci są zdecydowanie zbyt częste, jak gdyby werdykt na temat ich życiorysów był niepodważalny. Uznaję to jako swoiste dzieło wstępne – Mroczne karty mówią tylko o wybranych szczegółach, jest to swoista reklama, jak wiele kryje w sobie historia. Aby było lepiej, takie dzieło powinno zawierać mniej części i bardziej rozbudowywać epizody w historyczny kontekst, by wizyta na dworach polskich władców nie pozostawała jedynie spojrzeniem na fragmenty ukrytej całości.

Zbiór incydentów historycznych od XI do XVIII wieku. Sam pomysł należy uznać za interesujący, jest to książka dla czytelników szukających powodów, dla których warto zainteresować się historią. Jest to raczej wstępna historyczna wprawka, przede wszystkim dlatego, że opowieści brakuje dokładności czy szczegółowości, by uważać Mroczne karty historii Polski za wartościową...

Szału nie ma, ale da się przez to przebrnąć.

Szału nie ma, ale da się przez to przebrnąć.

Trzecia i już na pewno ostatnia pozycja tej autorki na mojej liście. Jeśli ktoś ceni sobie swój rozum, niech nigdy po nią nie sięga.
Książka jest amatorską próbą wypełnienia 280 stron publikacji mającej być niby historyczną. To zdanie precyzuje z czym mamy do czynienia...
Książka napisana bardzo ogólnie, interent jako podstawa wiedzy, wnioski pod tezy, mało konkretów, szkoda czasu.

Trzecia i już na pewno ostatnia pozycja tej autorki na mojej liście. Jeśli ktoś ceni sobie swój rozum, niech nigdy po nią nie sięga.
Książka jest amatorską próbą wypełnienia 280 stron publikacji mającej być niby historyczną. To zdanie precyzuje z czym mamy do czynienia...
Książka napisana bardzo ogólnie, interent jako podstawa wiedzy, wnioski pod tezy, mało konkretów,...

Łatwa i zwięzła lektura o naszych wspólnych, często przemilczanych dziejach.
Książka obejmuje okres od Bolesława Chrobrego do Stanisława Augusta. Bynajmniej, nie jest to żaden podręcznik ani nic takiego. Po prostu zbiór mniej lub bardziej mrocznych ciekawostek.
Stylistycznie jest sporo błędów. Na przykład w rozdziale o Władysławie Hermanie autorka czterokrotnie powtarza stwierdzenie, że "Sieciech de facto rządził krajem" używając dokładnie tych samych słów. Znajdują się też błędy drukarskie albo nieświadome pomyłki autorki jak we fragmencie: "Jako oficjalny powód uwięzienia księcia podano jego wyjątkowo wysokie zadłużenie, które rzeczywiście w tym okresie wynosiło astronomiczną kwotę siedmiuset talarów." Brakuje słowa 'tysięcy'. Albo autorka podaje, że w 1796 roku Poniatowski wysłał do Paryża swoich szpiegów, podczas gdy to było niemożliwe gdyż po trzecim rozbiorze który miał miejsce w 1795 roku Poniatowski nie był już królem Polski i nie mógł w jej imieniu wysyłać agentów. I nie wiadomo czy zrobił to w 1786, 1776 czy może w 1766.
Czytając książkę, cały czas miałem wrażenie, że autorka dopiero zaczyna przygodę z pisaniem prac historycznych i jest w wieku około trzydziestki. Tymczasem gdy sprawdziłem datę urodzenia autorki to się okazało, że jest ona w średnim wieku. Nie wiem czy zaliczyć to na plus czy minus. Zresztą taki sam mam dylemat w sprawie powtórek faktów z poprzednich rozdziałów. Niby umożliwia to czytanie przypadkowego rozdziału bez wymogu znajomości tego co działo się w poprzednim, ale z drugiej strony wygląda to poniekąd jak wypełniacz, żeby tekstu było więcej.
Podsumowując, nie jest to książka zła, ani tym bardziej wybitna. Jest dobra. Zachęciła mnie trochę na przeczytanie innego dzieła p. Kienzler. Może się kiedyś skuszę.

Łatwa i zwięzła lektura o naszych wspólnych, często przemilczanych dziejach.
Książka obejmuje okres od Bolesława Chrobrego do Stanisława Augusta. Bynajmniej, nie jest to żaden podręcznik ani nic takiego. Po prostu zbiór mniej lub bardziej mrocznych ciekawostek.
Stylistycznie jest sporo błędów. Na przykład w rozdziale o Władysławie Hermanie autorka czterokrotnie powtarza...

Bardzo słaba książka.
Ktoś w poprzednich opiniach napisał,że to lektura dla osób dopiero rozpoczynających przygodę z historią.Moim zdaniem tak nie jest,ponieważ taka pozycja na pewno zniechęci każdego czytelnika.Z kolei dla tych z szerszą wiedzą jest ona po prostu za słaba,nieciekawa,prosta i napisana zbyt ogólnikowo.
To już chyba druga pozycja tej autorki po którą sięgnęłam i grubo zastanowię się kolejnym razem,czy w ogóle mam ochotę tracić swój czas...
Choć niektóre wątki uznałam za ciekawe,to szybko w trakcie czytania po prostu mnie nudziły.Takie "lanie wody"jak to się mówiło w liceum.
Nie polecam.

Bardzo słaba książka.
Ktoś w poprzednich opiniach napisał,że to lektura dla osób dopiero rozpoczynających przygodę z historią.Moim zdaniem tak nie jest,ponieważ taka pozycja na pewno zniechęci każdego czytelnika.Z kolei dla tych z szerszą wiedzą jest ona po prostu za słaba,nieciekawa,prosta i napisana zbyt ogólnikowo.
To już chyba druga pozycja tej autorki po którą...

Książka ciekawa ale nie porywająca...Powiedziałbym, dla osób, które z książkami historycznymi mają mało do czynienia, ponieważ fakty przedstawione w tej publikacji nie są ani sensacyjne ani odkrywcze. Momentami czyta się jak wypracowanie ucznia gimnazjum..Ale to tylko moja subiektywna ocena. Książka ma niecałe 300stron, więc nie mam poczucia zmarnowanego czasu. Ogólnie polecam wszystkim, którzy dopiero rozpoczynają przygodę z literaturą historyczną albo lubią od czasu do czasu do takowej zajrzeć. Koneserzy nie znajda tutaj "smaczków", których zapewne szukają.

Książka ciekawa ale nie porywająca...Powiedziałbym, dla osób, które z książkami historycznymi mają mało do czynienia, ponieważ fakty przedstawione w tej publikacji nie są ani sensacyjne ani odkrywcze. Momentami czyta się jak wypracowanie ucznia gimnazjum..Ale to tylko moja subiektywna ocena. Książka ma niecałe 300stron, więc nie mam poczucia zmarnowanego czasu. Ogólnie...

Kienzlerowa to niestety nie jest literatura najwyższych lotów. Jest ją w stanie znieść prawdopodobnie tylko taki człowiek jak ja, czyli osoba cechująca się bardzo słabą wiedzą historyczną.
Autorka powtarza treści z innych własnych opracowań, a w tekście zamieszcza liczne błędy stylistyczne. Korektor nie był przyjacielem autorki.

Kienzlerowa to niestety nie jest literatura najwyższych lotów. Jest ją w stanie znieść prawdopodobnie tylko taki człowiek jak ja, czyli osoba cechująca się bardzo słabą wiedzą historyczną.
Autorka powtarza treści z innych własnych opracowań, a w tekście zamieszcza liczne błędy stylistyczne. Korektor nie był przyjacielem autorki.

W książce można znaleźć wiele informacji, których na pewno nie znajdziemy w podręcznikach historii. Pisana przystępnym językiem, jest pozycją nawet dla czytelników, którzy w ogólnie nie interesują się historią Polski.

W książce można znaleźć wiele informacji, których na pewno nie znajdziemy w podręcznikach historii. Pisana przystępnym językiem, jest pozycją nawet dla czytelników, którzy w ogólnie nie interesują się historią Polski.

Tytuł odpowiada zawartości. Książka ukazuje losy władców Polski od mrocznej strony.

Tytuł odpowiada zawartości. Książka ukazuje losy władców Polski od mrocznej strony.