W książkach Stephenie Meyer najbardziej cenię to, że wciągają bez reszty od początku do końca i człowiek jeszcze długo pozostaje w innym świecie. Nie ważne czy opowiada o romansie człowieka z wampirem. To się po prostu dobrze czyta. Nie inaczej było z "Intruzem". Co prawda było to moje drugie podejście, ale tym razem pochłonęłam całą pozycję w kilka dni.

Wagabunda... powiem szczerze, że jest to chyba pierwsza żeńska postać, którą naprawdę i szczerze polubiłam. Była dobra, szlachetna, ale nie wolna od ludzkich emocji z racji tego, że posiadała ciało człowieka. Chyba dlatego nie była aż tak... nierealna.

Jeb. Kochany, stary Jeb. I sprytny jak lis. Nie pogardziłabym takim wujaszkiem. Sposób w jaki zwykł nazywać Wandę bardzo mnie rozczulał. Co prawda strzelba, z którą się nie rozstawał trochę kontrastowała z jego łagodną stroną, ale nie rzuca się to tak bardzo w oczy.

Ian'a chyba polubiłam najbardziej. Jego oddanie, powoli zamieniające się w miłość do Wandy, dało mi wiele do myślenia. Jak stwierdziła sama Wagabunda - mógłby być duszą.

Trochę żałuję, że sięgnęłam po tę pozycję dopiero teraz. Dzięki niej spoglądam na ludzkość bardziej przychylnie co nie oznacza, że przedtem ją potępiałam. Nie. Po prostu po raz enty zrozumiałam, że najpiękniejszą rzeczą w nas są uczucia, a ratuje nas miłość. Moment, kiedy przestajemy sami dla siebie znaczyć najwięcej, a na piedestale pojawia się bliźni.
Kocham.

Książka wędruje do Ulubionych. Musiała na to długo czekać. I choć pod względem merytorycznym nie jest dziełem literackim, to cenię ją bardzo za przesłanie. Może to tylko moja nadinterpretacja, ale będę się tego trzymać. Na pewno znowu po nią sięgnę, kiedy w biegu zdarzy mi się na chwilę przystanąć i zastanowić się czy nadal pamiętam co tak naprawdę jest najważniejsze.

Autorce serdecznie dziękuję (mimo, że te słowa podzięki nigdy do niej nie dotrą).

W książkach Stephenie Meyer najbardziej cenię to, że wciągają bez reszty od początku do końca i człowiek jeszcze długo pozostaje w innym świecie. Nie ważne czy opowiada o romansie człowieka z wampirem. To się po prostu dobrze czyta. Nie inaczej było z "Intruzem". Co prawda było to moje drugie podejście, ale tym razem pochłonęłam całą pozycję w kilka dni.

Wagabunda......