Podeszłam do tej cienkiej książki z dość wyśrubowanymi oczekiwaniami. Czytałam już teksty Bolaño, zachwycałam się „Dzikimi detektywami” i świetnie bawiłam się przy „Literaturze faszystowskiej w obu Amerykach”. Spodziewałam się, że i tym razem autor pozytywnie mnie czymś zaskoczy, przekona do siebie i latynoamerykańskiej literatury jeszcze jeden raz. Myliłam się.

„Monsieur Pain” jest krótką powieścią, zlepkiem chaotycznych scenek, których nie łączy żaden wątek. Bolaño wprowadza pewne postaci, by zaraz je na dobre porzucić, sugeruję tajemnice, których nie zamierza rozwiązywać ani on sam, ani nikt z bohaterów, traci lekkość narracji i charakterystyczny, rozbuchany i żywy język. Ta książka męczy, jest zwyczajnie nudna, nie przykuwa uwagi nieudolnie skonstruowanymi bohaterami.

Wiele sugerujący opis z tylnej okładki jest tanim chwytem marketingowym kogoś, kto zrozumiał, że chałtura (niestety! piszę to z bólem), jaką tym razem odstawił autor, nie przyciągnie do niego żadnego czytelnika. Według wydawnictwa „Monsieur Pain” jest thrillerem, którego akcja dzieje się w 1938 roku w Paryżu, wśród hipnotyzerów. Zgadza się tylko czas i miejsce.

„Monsieur Pain” jest wprawką, która nie powinna być opublikowana przez renomowanego pisarza, jakim w 1999 roku był Bolaño. To książka chaotyczna i bezsensowna, nierówna i nieinteresująca. Szkoda.

https://pannazu.wordpress.com/2016/10/11/autor-zahipnotyzowany-czyli-monsieur-pain-roberto-bolano/

Podeszłam do tej cienkiej książki z dość wyśrubowanymi oczekiwaniami. Czytałam już teksty Bolaño, zachwycałam się „Dzikimi detektywami” i świetnie bawiłam się przy „Literaturze faszystowskiej w obu Amerykach”. Spodziewałam się, że i tym razem autor pozytywnie mnie czymś zaskoczy, przekona do siebie i latynoamerykańskiej literatury jeszcze jeden raz. Myliłam się.

„Monsieur...