Choć nasze sklepy, księgarnie czy biblioteki zalewają tony małych książeczek i opasłych tomisk z literaturą dla dzieci, to naprawdę trudno jest odnaleźć te wartościowe i godne przekazania młodemu czytelnikowi. Pomiędzy wróżkami ciągle zmieniającymi stroje, potworami walczącymi między sobą dziwnie nazwanymi broniami oraz resztą podobnej papki robiącej kosmos z mózgu trafiają się tytuły pomagające wychować młodego czytelnika, rozwinąć jego wyobraźnię, przekazać mu pewne ważne wartości oraz wyjaśniające wiele zjawisk, które dość trudno wytłumaczyć dziecku. Sama pamiętam jeszcze czas gdy zadawałam mamie „niewygodne” pytania, zresztą mi teraz też się obrywa od młodszych członków rodziny. Podstawowe to oczywiście: Skąd się biorą dzieci? Gdzie jest Mikołaj i czy jest prawdziwy? Dlaczego nie mogę robić tego bądź tamtego? A dlaczego Ty możesz? Czy renifery latają? Ile lat ma Świat?

Jest ich multum, a choć niektóre są z pozoru proste, często brakuje języka w buzi, gdy przychodzi do wymyślania przejrzystej odpowiedzi.

Całą sprawę może ułatwić zbiór tekstów ks. Jana Twardowskiego „Dziecięcym piórem” opracowanych przez Aleksandrę Iwanowską. To pozycja dobra w szczególności dla tych, którzy pragną swoim pociechom przekazać wiele wartości religijnych, wyjaśnić pochodzenie apostołów, samego Jezusa, Matki Bożej, Józefa, czy Świętego Mikołaja. Do tego autor pokazuje dzieciom dlaczego warto być dobrym, grzecznym i posłusznym wykorzystując sugestywne przykłady wzięte z życia typowego ucznia szkoły podstawowej. Z tej pozycji na pewno mogą też korzystać katecheci którzy zapewne z chęcią wykorzystaliby parę ciekawych pomysłów na udaną lekcję Religii.

Podczas czytania bardzo podobał mi się sposób patrzenia na świat w przytaczanych historyjkach oraz wykorzystywanie tego co nas otacza do przedstawienia zagadnień gnębiących młody umysł. Ks. Twardowski nie sięga daleko, jego bohaterzy mają proste imiona, jak Krzyś, Ala, Tomek, których każdy może spotkać na podwórku. Momentami wydawało mi się, że pewne rzeczy w tekście są zbyt często powtarzane, ale jest to opinia osoby dorosłej – dzieciom, którym zdarzyło mi się je czytać, jak najbardziej przypadły do gustu.

Również (choć jest ich mało) zainteresowanie wzbudzają ilustracje, równie proste jak teksty. Od razu na myśl nasuwają się wspomnienia z dzieciństwa, gdy babcia czytała mi ze starych książek, bądź też sama opowiadała ciekawe historie przy piecyku. Teraz za nic nie usiadłabym na jej kolanach, bo by się jeszcze biedna załamała, ale wtedy to było coś.

To co w pewnym stopniu zraziło mnie podczas zgłębiania zbioru to powtarzanie po dwa, trzy razy tego samego tekstu, z małymi zmianami w tytule czy jednym innym zdaniem w całej opowiadanej historyjce, jak dzieje się to na przykład w „O świętym Mikołaju i świętym Janie Chrzcicielu” oraz „Dziwny Święty” bądź „Nie tylko królowie, ale i mędrcy” i „Jeszcze o Trzech Królach”. Jest to zabieg, który nuży i zniechęca, w szczególności, gdy chcemy czytać parę opowiadanek podrząd – nawet dziecko może się zirytować, gdy katujemy je raz po raz tą samą powieścią, która w taki sposób traci wiele uroku.

Jednakże, gdy sami najpierw przeczytamy całą książkę (a jest co czytać) i wybierzemy to co nam w pełni odpowiada zbiór ten może okazać się ciekawą przygodą w trakcie nocnego opowiadania bajek, zabijania czasu podczas deszczowego popołudnia czy dobrym motywem do pracy z tekstem w klasach, gdzie dzieci umieją już w miarę dobrze czytać.

Polecam ją szczególnie rodzicom, bądź też starszemu rodzeństwu czy nauczycielom, którzy zagubili się trochę w natłoku telewizyjnych bajek przeniesionych na papier i z chęcią sięgną po opowiastki, które nie mają z kreskówkami nic wspólnego.

Choć nasze sklepy, księgarnie czy biblioteki zalewają tony małych książeczek i opasłych tomisk z literaturą dla dzieci, to naprawdę trudno jest odnaleźć te wartościowe i godne przekazania młodemu czytelnikowi. Pomiędzy wróżkami ciągle zmieniającymi stroje, potworami walczącymi między sobą dziwnie nazwanymi broniami oraz resztą podobnej papki robiącej kosmos z mózgu trafiają...