Ta powieść miała wszelkie zadatki na to, żeby mi się spodobać. Ale niestety, uczucia wywołała ledwie letnie. I nie czepiam się tu fabuły czy ogólnego zamysłu, tu bowiem nic do zarzucenia nie mam, tak jednak nie rzuciło mnie na kolana wykonanie.

Rodzinie Smalesów dosłownie runął w gruzy dotychczasowy świat i ich wygodne, bezpieczne życie. W kilka chwil stracili wszystko, zwłaszcza komfortową pozycję uprzywilejowanej, bogatej, białej – to akurat ma w tym przypadku istotne znaczenie – rodziny. W wyniku zaistniałych okoliczności muszą porzucić całe swoje dotychczasowe jestestwo i uciec a schronienie znajdują w wiosce swojego czarnoskórego służącego i jego rodziny. Sytuacja do tej pory dla nich nie do pomyślenia nagle stała się czymś oczywistym i koniecznym. Kontrast jakiego doświadczają początkowo zwala ich z nóg, bycie zależnym od dotychczasowego służącego nie ułatwia im tego. Pokornie muszą znosić niewygody z którymi z czasem apatycznie zaczynają się godzić. Apatycznie i z oporami ale powoli godzą się z warunkami jakie ich otaczają i jakim muszą sprostać wierząc w to, że może jednak będzie lepiej, może radio przyniesie jakieś lepsze wieści, może ktoś o nich sobie przypomni, przybędzie z ratunkiem. Są zdani na łaskę i niełaskę ludzi niekoniecznie im sprzyjającym i niekoniecznie chętnie widzących ich obecność. Są persona non grata, zapowiedzią pecha i nieszczęść jakie ściągną na wioskę Julya.

A mimo to nie „zaiskrzyło” bo jak dla mnie ta książka jest pozbawiona dramaturgii, napięcia. Postaci są dość płaskie, jednowymiarowe, nie do końca wiarygodne. Maureen jest zbyt enigmatyczna, Bam dość powierzchowny, July zaś przewidywalny. Miałem nadzieję, że może relacja między Maureen a Julym okaże się ciekawym, pełnym napięcia psychologicznym pojedynkiem ale tak niestety nie było. Zabrakło mi w tym wszystkim zarówno głębi jak i dynamiki. Nie pomogła też narracja – zbyt chłodna, oszczędna, chwilami monotonna.

Podsumowując – jestem rozczarowany.

Ta powieść miała wszelkie zadatki na to, żeby mi się spodobać. Ale niestety, uczucia wywołała ledwie letnie. I nie czepiam się tu fabuły czy ogólnego zamysłu, tu bowiem nic do zarzucenia nie mam, tak jednak nie rzuciło mnie na kolana wykonanie.

Rodzinie Smalesów dosłownie runął w gruzy dotychczasowy świat i ich wygodne, bezpieczne życie. W kilka chwil stracili wszystko,...