Książka odziedziczona w zbiorach rodzinnych, w gimnazjum zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie, nie wiem czy teraz byłoby podobnie.

Książka odziedziczona w zbiorach rodzinnych, w gimnazjum zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie, nie wiem czy teraz byłoby podobnie.

Tak sobie mi się ta książka podobała. To niby wciąż ten sam Seymour którego bardzo polubiłem ale coś tu nie "stykło" tym razem do końca

Fabuła prezentuje mniej więcej tak, gdzieś na Krymie palestyńscy terroryści dokonują zamachu na brytyjskiego ambasadora, jedynym ocalałym który widział sprawcę jest dyplomata, o imieniu Holt. Ten zostaje wysłany w raz z izraelskim snajperem podstarzałym i zgorzkniałym Noah Crane by pomóc z zidentyfikowaniu terrorysty, który ma zostać zlikwidowany.

Niestety w momencie poznajemy Holta zaczyna się pierwszy zgrzyt. Bowiem Holt jest typowym przykładem takiej postaci "od zera do bohatera". Ogólnie jest to taki dość naiwny, denerwujący przedstawiciel biurokracji od noszenia teczek, który z wojskiem miał nie wiele wspólnego. Oczywiście przed wysłaniem zostaje trochę przeszkolony, ale i tak jest dość naiwnym kolesiem. Fajną postacią jest za to Noah, który jest bardzo charyzmatyczny i stanowi przeciwieństwo Holta. Doświadczony, zaprawiony w walce patrzący trzeźwo na świat. Te różnice między bohaterami same w sobie nie są złe i owocują fajnymi dialogami i wzajemnymi przekomarzankami bohaterów. Z drugiej strony postać Holta jest koszmarnie przesadzona, a to co dzieje się z nim pod koniec jest tak idiotyczne że myślałem że wyskoczę z kapci w sufit. To jest główna wada książki nie równe i trochę głupie przedstawienie postaci. Coś co wcześniej w powieściach tego autora nie miało miejsca, owszem w "Smaku zemsty" też mieliśmy postać od zera do bohatera, ale tam miało to jeszcze ręce i nogi. Bohater nie miał przeszkolenia wojskowego, ale przynajmniej trochę znał się na materiałach wybuchowych, po za tym miał za sobą grupkę postaci które mu pomagały. Tu mamy dwóch bohaterów z których tylko jeden zna się na wojaczce, a drugi jest całkowicie "zielony" w temacie.

Mimo że dość mocno krytykuję książkę to nie jest ona całkiem zła. Ma to co w powieściach sensacyjnych najważniejsze: Szybką akcję, dobrze zbudowany klimat, odpowiednio zbudowane napięcie. Nie jest to zła książka i jeżeli nie zniechęcimy się do głównego bohatera to można ją spokojnie przeczytać i czerpać z niej przyjemność. Nie mniej uważam że że wcześniej przeczytane powieści tego autora były lepsze.

Twórczość Seymoura polubiłem tak bardzo że po zachwyceniu się Smakiem zemsty wypożyczyłem wszystko co było w miejskiej bibliotece. Po tej książce spodziewałem się geniuszu, na miarę Psów wojny a dostałem "tylko" dobrą książkę. Jeśli kiedyś będę miał okazję sięgnąć po książki Seymoura to, to na pewno zrobię. Bo mimo wszystko polubiłem tego pisarza i jedna słabsza powieść nie zmieni mego zdania o nim.

Tak sobie mi się ta książka podobała. To niby wciąż ten sam Seymour którego bardzo polubiłem ale coś tu nie "stykło" tym razem do końca

Fabuła prezentuje mniej więcej tak, gdzieś na Krymie palestyńscy terroryści dokonują zamachu na brytyjskiego ambasadora, jedynym ocalałym który widział sprawcę jest dyplomata, o imieniu Holt. Ten zostaje wysłany w raz z izraelskim...