Nie potrafię dać tej książce innej oceny, mimo, iż ze strony technicznej była ona... troszeczkę niedopracowana.
Jeżeli zaś chodzi o treść - sam pomysł na książkę - rewelacyjny! Wykonanie - niestety nie do końca. Podczas czytania czułam się tak, jakby autorka miała ograniczony zasób słów. Ta historia była zdecydowanie za krótka!!! Wszystko działo się tak szybko, że nie zdążyłam zastanowić się nad rozgrywającą się na kartach powieści sytuacją, a już było po niej. To bardzo męczyło, bo nie nadążałam z myślami i uczuciami.
A co w całej książce urzekło mnie najbardziej?
Simon.
Nie da się ukryć - zakochałam się w nim. Ann Justine stworzyła go w tak magiczny i pełnokrwisty sposób, iż nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że książka jest napisana na podstawie autentycznych wydarzeń. Mimo, że nigdy nie widziałam Simnona na oczy, wiem, że naprawdę jest cudowny, niezwykły i piękny...
I jeszcze jedna wzmianka odnośnie zakończenia - było jakie było... ale w pewien sposób pasowało do tej historii. Ja tam sobie innego w tej chwili wyobrazić nie mogę, mimo, że serce mi się z piersi wyrywa na wieść co stało się z Simonem (czy kiedykolwiek wcześniej postać fikcyjna wywołała we mnie takie uczucia?!)
Lekturą jestem bardzo pozytywnie zaskoczona! Zapewne będę do niej nie raz wracać. I wiążę cichą nadzieję z tym, że może autorka kiedyś podejmie się rozbudowania powieści? :)

Nie potrafię dać tej książce innej oceny, mimo, iż ze strony technicznej była ona... troszeczkę niedopracowana.
Jeżeli zaś chodzi o treść - sam pomysł na książkę - rewelacyjny! Wykonanie - niestety nie do końca. Podczas czytania czułam się tak, jakby autorka miała ograniczony zasób słów. Ta historia była zdecydowanie za krótka!!! Wszystko działo się tak szybko, że nie...