"Pamiętnik pani Hanki" to podobno najlepsza powieść Dołęgi-Mostowicza. Polemizować z tym stwierdzeniem nie będę, gdyż nie znam zbyt dobrze jego twórczości, przeczytałam zaledwie kilka książek i na ich tle "Pamiętnik..." rzeczywiście wypada pozytywnie.

Fikcyjne zapiski tytułowej bohaterki przeplatane są odautorskimi komentarzami, co nadaje fabule wiarygodności i jest ciekawym zabiegiem technicznym. Pozwala też spojrzeć na jednostronną relację bohaterki z dystansem, a to czasem okazuje się konieczne, gdyż pani Hanka niektóre rzeczy koloryzuje albo przeinacza.

Powieść ta jest nie tylko ciekawie skonstruowanym portretem psychologicznym lekkomyślnej kobiety, której życie skupia się na rozrywkach, miłosnych podbojach i ploteczkach.
To również interesujący i nieco satyryczny obraz polskich elit dwudziestolecia międzywojennego.

Całość ubarwia wątek szpiegowski, ale muszę przyznać, że w pewnym momencie wydał mi się on nieco naciągany, niemal karykaturalny. Nie popsuło mi to jednak lektury całości.

"Pamiętniki..." na pewno nie rzucają na kolana, ale są powieścią dopracowaną, dojrzałą, przemyślaną. Widać, że wyszły spod pióra doświadczonego pisarza.

Co ciekawe, mimo iż akcja rozgrywa się niemal sto lat temu, wiele społecznych i politycznych kwestii zaskakuje aktualnością i ponadczasowością (podobnie jak w "Karierze Nikodema Dyzmy").
I za to na pewno należy się kolejny plus.

"Pamiętnik pani Hanki" to podobno najlepsza powieść Dołęgi-Mostowicza. Polemizować z tym stwierdzeniem nie będę, gdyż nie znam zbyt dobrze jego twórczości, przeczytałam zaledwie kilka książek i na ich tle "Pamiętnik..." rzeczywiście wypada pozytywnie.

Fikcyjne zapiski tytułowej bohaterki przeplatane są odautorskimi komentarzami, co nadaje fabule wiarygodności i jest...