Tajemnice… Spiski… Morderstwa… Przyjaźń… Zaufanie… Podejrzliwość… Szpiedzy… Miłość… Ból… Strata… Zemsta… Wokół tego wszystkiego ostatnimi czasy kręci się życie Allie Sheridan. Jednak dziewczyna ma w końcu dość - szalę przeważyła niedawna śmierć jej najlepszej przyjaciółki Jo. Właśnie z tego powodu postanawia uciec z Cimmerii i na własną rękę wymierzyć sprawiedliwość winowajcom. Niestety szybko okazuje się, że Nathaniel nie próżnuje…

Allie wraca do szkoły i chce, czy nie chce, musi zgodzić się na warunki stawiane przez jej babkę. Tylko w taki bowiem sposób może dopaść tych, którzy skrzywdzili Jo. Jednak dziewczyna nie ma zamiaru siedzieć bezczynnie, szczególnie, że w szkole zaczyna dziać się nie najlepiej a instruktorzy Nocnej Szkoły i dyrektorka, nagle gdzieś zniknęli. Allie razem z przyjaciółmi postanawia wziąć sprawy we własne ręce…

C. J. Daugherty nim na dobre zajęła się pisaniem książek, była reporterką kryminalną oraz dziennikarką śledczą. Jak sama mówi, część rozpoczynająca jej pierwszą serię, została napisana pod wpływem wyzwania, jakie rzucił jej mąż. Jednak żadne z nich nie spodziewało się, że seria odniesie taki międzynarodowy sukces.

Po lekturze „Dziedzictwa” byłam ukontentowana, ale nie zachwycona, liczyłam na coś lepszego, tak jak to miało miejsce w „Wybranych”. Niemniej musiałam przyznać, że autorce doskonale udało się utrzymać poziom, jaki sobie wyznaczyła już na starcie swojej kariery pisarskiej, może właśnie dlatego do lektury „Zagrożonych” podchodziłam z lekką rezerwą. Na szczęście już pierwsze kilka stron wyprowadziło mnie z błędnych założeń, a powieść porwała mnie bez reszty.

Autorka po raz kolejny pokazuje, na co ją stać. Od samego początku zwodzi czytelnika na każdym kroku, podsuwając jedynie mało ważne skrawki informacji, które w końcowym rozrachunku i tak okazują się mało istotne lub kompletnie niewłaściwe. Dlatego wszystkich, którzy spodziewali się otrzymać jakieś, (chociaż) szczątkowe wyjaśnienia, pragnę ostrzec, że w „Zagrożonych” nic takiego się nie ma miejsca. Jest wręcz odwrotnie, Daugherty wprowadza jeszcze więcej niewiadomych i kolejnych tajemnic, tworząc tym samym kontrolowany chaos. Dzięki temu tworzy się niezwykły klimat, przykuwający czytelnika do książki na tak długo, aż przeczyta ostatnie zadanie. Chociaż i wtedy pozostaje jeszcze spory niedosyt.

Tempo akcji jest dość zmienne. Autorka rozpoczyna spokojnie i miarowo, przez co udaje jej się uśpić czujność czytelnika. Muszę powiedzieć, że to naprawdę świetne zagranie, za które należy jej się tytuł królowej suspensu, szczególnie że akcja nabiera nie tylko rozpędu, ale także i „kolorów” w najmniej spodziewanych momentach. Nigdy nie można być pewnym tego, co nas czeka w momencie, gdy przewracamy stronę.

Postać głównej bohaterki przeżywa w tej części swój powrót do „buntowniczych korzeni”, z jakimi czytelnik miał styczność w części pierwszej. Taki stan rzeczy oczywiście bardzo mnie cieszy, ponieważ zbytnio nie pasowała mi uległość i zależność od innych jaką Allie zaprezentowała nam w tomie drugim. Muszę przyznać, że to było dobre posunięcie, nie tylko ze względu na to, iż postać stała się bardziej wyrazista, ale także dużo bardziej nieobliczalna co skutecznie przyciąga uwagę czytelnika do całej serii. Po prostu kolejny atut dodany do listy.

Samo zakończenie to istna jazda bez trzymanki. Wydarzenia następują po sobie w tempie pędzącego pociągu, aż chwilami dech zapiera z niepewności o to, co też jeszcze się wydarzy. Ucięcie wszystkiego w takim momencie to dosłownie tortura…

„Zagrożeni” to nie tylko świetna kontynuacja, ale także istny majstersztyk jeżeli chodzi o młodzieżowy thriller z wątkami psychologicznymi. Polecam każdemu, a zwłaszcza osobom znającym poprzednie tomy. Chociaż to chyba nie będzie potrzebne, bo tej serii nie da się przerwać od tak, jeżeli już raz „wsiąkło” się w świat uczniów Cimmerii.

Natalia Zdziechowska