Książka ta niestety bardzo mnie rozczarowała. Autorka, która uważa, że "najpiękniejszą podróżą jest podróż w czasie", zdaje się chcieć za wszelką cenę pokazać, że życie XIX-wiecznych ludzi wiało nudą, a ich rozrywki były infantylne. Pełno tu bardzo ironicznych i kąśliwych uwag, które dodatkowo podkreślają jej lekceważący stosunek do opisywanego wieku (a czasami, jak miałam wrażenie, do czytelnika) i sprawiają, że książki tej nie da się traktować zbyt poważnie. Oprócz tego książka jest dość chaotyczna, pełno w niej powtórzeń tych samych informacji.
Podczas lektury miałam wrażenie, że autorka skupia się przede wszystkim na latach 1870-1900, z niemal zupełnym pominięciem chociażby pierwszych 20 lat XIX wieku (stwierdza na przykład, że kobieta w XIX wieku musiała torturować ciało gorsetem, w ogóle nie zaznaczając, że gorset ten na przełomie lat zdecydowanie zmieniał swoją formę - na początku wieku noszono jedynie podtrzymujące biust przepaski, do lat 40 zaś gorset był dość lekki i nie krępował ciała tak bardzo, jak ten z późniejszych lat).
Myślę, że główną wadą tej książki jest to, że sprowadza ona życie towarzyskie z różnych lat i z różnych zaborów do jednego "XIX wieku". A generalizowanie niemal z zasady wiąże się z pominięciem wielu prawd i istotnych faktów.

Książka ta niestety bardzo mnie rozczarowała. Autorka, która uważa, że "najpiękniejszą podróżą jest podróż w czasie", zdaje się chcieć za wszelką cenę pokazać, że życie XIX-wiecznych ludzi wiało nudą, a ich rozrywki były infantylne. Pełno tu bardzo ironicznych i kąśliwych uwag, które dodatkowo podkreślają jej lekceważący stosunek do opisywanego wieku (a czasami, jak miałam...