Hanna została uprowadzona jako mała dziewczynka, prosto spod swojej szkoły. Razem z porywaczem trafiła do sekty, która nazywa siebie Wybranymi. Od tamtej pory wszyscy jej członkowie, z człowiekiem zwanym Prorokiem, ukrywają Hannę i jej porywacza. Kto porwał dziewczynkę i dlaczego? Co z tym wspólnego mają Wybrani?

Tego ma dowiedzieć się Vanessa „Michael” Munroe, a także ma postarać się oswobodzić porwaną dziewczynkę. Zlecenie przyjmuje tylko ze względu na prośbę swojego przyjaciela. Munroe wyrusza więc do Buenos Aires, aby przeniknąć do mrocznego świata sekty. Jednak nic w tym zadaniu nie jest takie, na jakie wygląda. Kobieta w ogóle nie ma pojęcia jak funkcjonuje świat wśród tak fanatycznych wyznawców i ich popleczników. Czy wszystko się powiedzie?

„Niewinna” to drugi tom o przygodach Vanessy Munroe. Dzięki pierwszej części – „Informacjonistce”, mogliśmy poznać tę postać jako tajemniczą i twardą kobietę, o dość przerażającej przeszłości. Twórcą tej postaci jest Taylor Stevens. Autorka urodziła się i wychowała wśród wyznawców sekty. Jednak zerwała z takim życiem i obrała własną drogę. Jej debiutancka powieść bardzo szybko osiągnęła status bestsellera, a nad przeniesieniem jej na szklany ekran myśli sam James Cameron.

Pamiętam, że gdy rozpoczynałam swoją podróż z pierwszym tomem zupełnie nie miałam pojęcia co może mnie czekać, ani czy historia w ogóle mi się spodoba. No i były jeszcze, ciągle krążące w sieci, porównania głównej bohaterki do Lisbeth Salander z „Trylogii Millenium” Larssona, a ja osobiście naprawdę nie lubię takich powiązań z książkami innych autorów. Jednak wszystkie te gdybania i obawy, zupełnie się ulotniły, gdy zaczęłam czytać historię Informacjonistki. Gdy przeczytałam ostatnie zdanie, od razu z niecierpliwością zaczęłam wypatrywać kontynuacji, mając przy tym naprawdę spore oczekiwania wobec niej. Teraz, będąc parę godzin po przeczytaniu ostatnich zdań w „Niewinnej” mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że wszystkie zostały całkowicie „zaspokojone”.

Ta powieść doskonale utrzymuje poziom, o ile nawet go nie zawyża, jaki autorka ustanowiła swoją debiutancką powieścią. Jednak to nie to najbardziej uderza w trakcie lektury. To co najbardziej zwraca uwagę to fakt, że fabuła „Niewinnej” jest tak bardzo… inna, niczym przeciwstawny biegun, względem „Informacjonistki”. Tam mieliśmy do czynienia z akcją stale pędzącą do przodu i to na łeb na szyję. Natomiast tutaj autorka znacznie zwolniła tempo, ale jak dla mnie, dzięki temu fabuła oraz postać głównej bohaterki zyskały jeszcze bardziej. W przypadku tej pierwszej uwidacznia się to głównie dzięki temu, że poszczególne wątki związane z wewnętrznym działaniem sekty naprawdę dają do myślenia. Jeżeli chodzi natomiast o kreację postaci Munroe, to dzięki takiemu przebiegowi i rozwojowi akcji, pisarka uwidoczniła jej wewnętrzną przemianę, a także… odkryła kolejny element układanki jaką jest dzieciństwo tej tajemniczej kobiety.

Napisałam, że tempo akcji jest bardziej zrównoważone. Nie znaczy to jednak, iż zostało pozbawione nagłych zwrotów, które zmuszają czytelnika do całkowitej zmiany koncepcji dotyczącej rozwoju dalszych wydarzeń. Nic z tych rzeczy! Autorka chociaż nie pędzi z akcją na łeb na szyję, to jednak pozostawia ją pełną dynamiki z większą liczbą miejsc, gdzie czytelnik może „poddać” się refleksji na temat poruszanych tematów.

Podsumowując. „Niewinna” nie tylko jest doskonała kontynuacją, ale także po raz kolejny zaostrza apetyt na dalsze dzieła wychodzące spod palcy Taylor Stevens. Już nie mogę się doczekać, również ekranizacji jeżeli dojdzie do skutku. Gorąco zachęcam do zapoznania się z obiema częściami.

Natalia Zdziechowska