"Dobre bo Polskie", "Wspierajmy nasze produkty", takie i podobne hasła można bardzo często przeczytać w gazetach lub usłyszeć w telewizji. Czasami jednak warto się dwa razy zastanowić czy to tylko propaganda, czy może naprawdę warto. Niestety w przypadku komiksu Biały Orzeł a hasłem "Dobre bo Polskie" nie możemy postawić znaku równości. Na pewno nie po przeczytaniu czwartego numeru przygód warszawskiego superbohatera.

Historia rozpoczyna się od kadrów z dwoma bohaterami. Pan Pyta i Pan Odpowiada to dwie tajemnicze i intrygujące postaci, które od wieków podróżują razem w milczeniu. Pierwszy poprzez zadanie pytanie potrafi doprowadzić człowieka do obłędu. Drugi zna odpowiedzi na wszystkie pytania we wszechświecie. Ich rozmowa może doprowadzić do apokalipsy. To oni przyczynili się do wyginięcia dinozaurów czy epidemii dżumy. Tym razem obaj panowie postanowili zawitać do Warszawy, akurat wtedy gdy no stolicę wydostaje się horda potworów zwanych zalewakami. Jak się jednak szybko okazuje Biały Orzeł nie jest sam. Wzrasta bowiem konkurencja osób z nadprzyrodzonymi mocami oraz chęcią niesienia pomocy innym.

Fabuła pierwszego, dwutomowego zeszytu "Wielka draka w stolicy" nie jest porywająca. Czuć wszechogarniające zagrożenie jednak tak naprawdę jest ono potraktowane z dużym dystansem i widać, że więcej będzie się działo w kolejnym tomie. Interesującymi bohaterami są Pan Pyta i Pan Odpowiada, wprowadzają oni pewnego rodzaju mistyczność, jednak znów jest tego za mało i trzeba czekać na dalszą część historii. Przypomina to trochę bieg na 100 metrów, w którym recenzowany zeszyt to dopiero ustawianie się w blokach. Niestety cierpi na tym fabuła, która robi się mdła. Duża część zeszytu jest poświęcona na spotkanie głównego bohatera z Obywatelem. Nowym herosem, który na własną rękę stara się zwalczać oprychów panoszących się po stolicy. Uważa, że taki sposób jest efektywniejszy niż działania skorumpowanego wymiaru sprawiedliwości. Wprowadzenie kolejnego "pomocnik" lub też sojusznika to bardzo fajny pomysł jednak Obywatel to symbioza Casey Jonesa z TMNT oraz bohatera gry Borderland. Miłym zaskoczeniem jest pojawienie się jeszcze jednego herosa. Tym razem kobiety a raczej postaci znanej z mitów i legend. Chodzi oczywiście o Syrenę, która osobą znającym troszeczkę komiksy od razu będzie przypominać bohaterkę Witchblade. Czy nowi superherosi to pomysł innowacyjny? Zdecydowanie nie, owszem można czerpać ze znanych dobrze sprzedających się wzorców jednak ewidentnie widać kopie i wariacje znanych zagranicznych bohaterów. Tworzenie team-up z piękną Syreną to dobry pomysł, gdyż wielu osobom spodobają się jej wdzięki, a może wyniknie z tego coś ciekawego.

Dialogi niestety stoją na przeciętnym poziomie. O ile autorzy starają się dodawać troszeczkę humoru, to czasami wydaje się, że robią to zdecydowanie na siłę. Warto zwrócić uwagę na niektóre wypowiedzi głównego bohatera. Dla jednych mogą się one wydać infantylne jednak jest to bardzo dobrze wpleciona inspiracja sztampowymi wypowiedziami amerykańskich superbohaterów. W stosunku do poprzednich numerów uległa modyfikacji szata graficzna. Do zespołu dołączyła nowa osoba - Rex Lokus, który odpowiada za dobór kolorów i trzeba przyznać, że wypływa to bardzo pozytywnie. Najlepiej jest to widoczne na ilustracjach zajmujących całe strony. Trzeba przyznać, że tym razem nie poskąpiono i czytelnik będzie miło zaskoczony oglądając bohaterów i widowiskowe sceny w dużym formacie.

Czytając tytuł "Wielka draka w stolicy" przychodzi na myśl film z 1986 roku zatytułowany "Wielka draka w chińskiej dzielnicy" i o ile w tym drugim mamy ciekawe zwroty akcji, dobrze przedstawionych bohaterów, dynamicznie rozwijającą się fabułę, to w tym pierwszym tego wszystkiego brakuje. Owszem, trzeba pamiętać, że jest to pierwszy zeszyt, ale czy po słabym pierwszym numerze część czytelników będzie chciała sięgać po kolejny numer? Warto jednak dać szansę i zobaczyć jak rozwinie się sytuacja pomiędzy Białym a Syreną i czy stolica przetrwa atak wodnych potworów. Po raz kolejny trzeba stanąć przed dylematem, czy dawać kredyt zaufania autorom komiksu, czy też nie.

"Dobre bo Polskie", "Wspierajmy nasze produkty", takie i podobne hasła można bardzo często przeczytać w gazetach lub usłyszeć w telewizji. Czasami jednak warto się dwa razy zastanowić czy to tylko propaganda, czy może naprawdę warto. Niestety w przypadku komiksu Biały Orzeł a hasłem "Dobre bo Polskie" nie możemy postawić znaku równości. Na pewno nie po przeczytaniu...

Po rozpoczęciu przygody z Białym Orłem z grubej rury, bo od liczącego sobie 100 stron zeszytu (a w zasadzie 3 w 1) zatytułowanego "Pierwszy lot", przyszła pora na część kolejną. Znając już lepiej postać Aleksa Poniatowskiego, zaznajomiwszy się pobieżnie z jego przeszłością, miłością jego życia, ojcem, nikczemnym ex współpracownikiem, a teraz i z jeszcze nowym wspólnikiem i wieloma innymi postaciami, zasiadłem do zeszytu #04. Tam też zostałem niemal od razu rzucony w wir katastroficznych wydarzeń, jakie spadły na stolicę Polski. Padło pytanie, niby błahostka, które jednak nie powinno nigdy zostać zadane. Rozpętał się istny armageddon, zatem nasz Biały Orzeł nie ma czasu na sercowe rozterki i przemyślenia odnośnie egzystencji. Tysiące ludzi czeka na jego pomoc. Nasz Polski superbohater musi stanąć w obliczu kolejnego niebezpieczeństwa.

Nieustanna ulewa, nowi przeciwnicy, spektakularne pojedynki, potwory panoszące się po stolicy, warszawska Syrena w akcji i wiele, wiele innych. A to dopiero pierwsza z dwóch części przygody zatytułowanej "Wielka draka w stolicy"!

Aleksowi przyjdzie stanąć do walki z całkiem nowymi przeciwnikami. Na jego drodze stanie tajemniczy zamaskowany bojownik, który niezadowolony z władzy i służb porządkowych, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Niby walczy po tej dobrej stronie barykady, ale czy na pewno? Biały Orzeł nie zgadza się z jego metodami i dojdzie do pierwszego starcia, z którego tylko jeden z nich wyjdzie zwycięsko. Jednak Warszawa stoi w obliczu większego niebezpieczeństwa i nasz heros musi skupić swą uwagę na ochronie mieszkańców. Walka wydaje się być skazana na niepowodzenie, na szczęście jednak ramię w ramię z Białym Orłem stanie warszawska Syrena - niesamowicie zwinna i intrygująca kobieta. Do paczki obrońców uciśnionych dołączy ktoś jeszcze. Ktoś, kogo najmniej spodziewał się nasz Orzełek. Czy można ufać temu nowemu sojusznikowi? Co w zaistniałych okolicznościach zrobi Techcorp? Zapewne odpowiedzi na te oraz inne pytania odnajdziemy w kolejnym, już piątym zeszycie serii.

Na tę chwilę mogę jednak powiedzieć, że coraz bardziej wciąga mnie ten świat wykreowany przez braci Kmiołków. Z każdą stroną robi się ciekawiej, a do plejady znanych bohaterów dołączają co rusz nowi. A to kolejny superzłoczyńca, a to znowu jakiś sojusznik. Cieszy mnie bardzo, że Biały Orzeł nie musi stawać do walki sam i może liczyć na pomoc nowych przyjaciół. Jestem podekscytowany każdą nową i niezwykłą postacią, która się pojawia, ale przede wszystkim raduje mnie fakt, że bohaterowie nie są tak naprawdę ani biali, ani czarni. Nie otrzymujemy od razu zbyt wielu informacji na ich temat, więc nie jesteśmy w stanie stwierdzić jednoznacznie czy bardziej przysłużą się oni naszemu ulubieńcowi, czy może powiodą go na manowce. Najciekawszą postacią w tym numerze, choć pojawiającą się tylko na kilka stron, jest Obywatel. Zamaskowany bojownik niby chce dobrze, jednak ma nieco mylne pojęcie sprawiedliwości. Mam jednak cichą nadzieję, że jeszcze nie raz spotkają się z głównym bohaterem, poobijają sobie nieco facjaty i, kto wie, być może wreszcie ich stosunki się nieco ocieplą i będą ramię w ramię zapewniać bezpieczeństwo na ulicach Warszawy?

"Magik, kucharz, wynalazca, geniusz komputerowy, a teraz jeszcze psychoanalityk. Lepiej mnie doceniaj albo zacznę rozsyłać swoje CV." - Hudini

Wiele pytań pojawia się wraz z akcją czwartego zeszytu, no i coraz więcej się dzieje. Ja szybko sięgam po drugą część "Wielkiej draki w stolicy", by przekonać się jak skończy się ta przygoda i serdecznie polecam zaznajomienie się z "Białym Orłem", jeśli jeszcze tego ktoś nie zrobił. Niekoniecznie trzeba uwielbiać komiksy, jednak możliwość zobaczenia w akcji polskiego superbohatera jest naprawdę świetną sprawą.

Po rozpoczęciu przygody z Białym Orłem z grubej rury, bo od liczącego sobie 100 stron zeszytu (a w zasadzie 3 w 1) zatytułowanego "Pierwszy lot", przyszła pora na część kolejną. Znając już lepiej postać Aleksa Poniatowskiego, zaznajomiwszy się pobieżnie z jego przeszłością, miłością jego życia, ojcem, nikczemnym ex współpracownikiem, a teraz i z jeszcze nowym wspólnikiem i...

Po Pierwszym Locie przyszedł czas na pierwszą faktyczną przygodę. I autorzy uderzyli tym razem z grubej rury - oddając nam dwie surrealistyczne, prawie wszechpotężne istoty.

Muszę przyznać, że Pan Pyta i Pan Odpowiada z początku spowodowali u mnie mieszane uczucia. Wszechpotęga jest strasznie oklepanym tematem. Tu jednak, potraktowano ją w rewelacyjny sposób. Obie istoty nie są antagonistami, nie bezpośrednio. Są raczej siłami natury, z którymi trzeba się pogodzić.
Całość daje bardzo przyjemny klimat, znany z najlepszych opowieści fantasy.

Nie są to też jedyne nowe postaci jakie dostajemy. W tym numerze pojawia się też pierwsza polska superbohaterka - Syrena. Niestety nie dostaje zbyt dużo do roboty, bardziej będąc ozdobą, niż postacią. Niestety autorzy nie kryją się z tym zwykle rysując ją w taki sposób aby pokazać i dekolt i tyłek. Na szczęście mają w tym o wiele więcej taktu niż ich bardziej doświadczeni koledzy z zachodu, dzięki czemu kręgosłup Syreny nie jest z gumy.

Tutaj też pojawia się Obywatel, z miejsca ulubieniec publiczności. Brutalny, bezkompromisowy, uzbrojony w wysoce zaawansowany łom, którym bez oporów okłada przestępców. Bez trudu można się domyślać czemu tyle osób go lubi (choć i tak Rycerz Polski jest lepszy!).

Sam Biały Orzeł nie tylko musi poradzić sobie z kataklizmem, który za sprawą obu wszechwładnych istot nawiedził Warszawę. Musi również uporać się z bagażem doświadczeń i odkryć dokonanych w Pierwszym Locie.
Daje mu to bardzo ludzką stronę. Na szczęście nie przesadzono z tym, dzięki czemu nie stał się jęczącym męczennikiem jak wielu zachodnich superbohaterów na pewnym etapie swojej kariery.

Od strony graficznej, komiks jest po prostu piękny. Tła, kolory, dynamika czy same postaci wykreowano z prawdziwym artyzmem. Jedynie zbytnie eksploatacja seksowności Syreny psuje trochę odbiór.

Podsumowując, wszystkie wady jakie miał Pierwszy Lot zostały poprawione, historia postępuje szybko i nie jest przegadana.

Znaczny wzrost i tak dobrej już formy. Polecam.

(Mam wersję z inna okładką, tak tylko zaznaczam)

Po Pierwszym Locie przyszedł czas na pierwszą faktyczną przygodę. I autorzy uderzyli tym razem z grubej rury - oddając nam dwie surrealistyczne, prawie wszechpotężne istoty.

Muszę przyznać, że Pan Pyta i Pan Odpowiada z początku spowodowali u mnie mieszane uczucia. Wszechpotęga jest strasznie oklepanym tematem. Tu jednak, potraktowano ją w rewelacyjny sposób. Obie istoty...