No i cóż żem uczyniła? Co mnie podkusiło by znowu bratać się z Michalak, która wybitnie mi nie przypadła do gustu, a momentami wręcz porządnie irytowała? Człowiek jednak jest naiwny, chce dobrze, jest skłonny do dawania kolejnej szansy - bo wbrew pozorom moją ulubioną rozrywką nie jest wcale pastwienie się nad bogu ducha winnymi pisarzami. I choć podeszłam do lektury z otwartą głową oraz rękoma, to już kilka początkowych stron uświadomiło mi jak wielki błąd popełniłam.

Rozumiem, że fantastyka to łakomy kąsek, w dodatku bardzo poczytny, a ostatnimi czasy ciągle na fali wznoszącej. Jednak by zaistnieć w tym gatunku trzeba mieć nie tylko doby koncept, ale i spore umiejętności - Michalak na obu polach spektakularnie zawiodła. Słownictwo ubogie, zero plastyczności, zero kreatywności, jeszcze mniej logiki w tym wszystkim. Całości nie ratuje ani fabuła, ani tym bardziej bohaterowie - wszechogarniający chaos budzi co najwyżej politowanie zamiast szczerego zainteresowania. Ani napięcia człowiek nie uświadczy, ani przygody nie przeżyje -szkoda czasu, a tym bardziej pieniędzy.

Klapa klap - dawno nie czytałam takiego koszmarku. Jednak wyniosłam z tego epizodu jedno ubogacające doświadczenie - nigdy więcej Michalak, o nie!

No i cóż żem uczyniła? Co mnie podkusiło by znowu bratać się z Michalak, która wybitnie mi nie przypadła do gustu, a momentami wręcz porządnie irytowała? Człowiek jednak jest naiwny, chce dobrze, jest skłonny do dawania kolejnej szansy - bo wbrew pozorom moją ulubioną rozrywką nie jest wcale pastwienie się nad bogu ducha winnymi pisarzami. I choć podeszłam do lektury z...