Dość długo czytałam „Zmiłuj się”. Była to jednak kwestia czynników zewnętrznych, a nie tego, że od lektury wiało nudą. Powieść Jean-Christophe’a Grange’a jest niezwykle hipnotyzująca i wciągająca. Brutalne morderstwo, którego ofiarą padł organista i kierownik chóru chłopięcego ormiańskiego kościoła Saint-Jean-Babtiste w Paryżu, jest zaledwie preludium do całej symfonii następujących po sobie zabójstw. Na szczęście na własną rękę śledztwo poprowadzi emerytowany szef Brygady Kryminalnej - Lionel Kasdan, przy pomocy oficera z problemami - Cédrica Volokine’a.

Mnogość wątków występujących w tej książce przywodzi na myśl barokowy ornament. Momentami czułam się przytłoczona kolejnymi faktami, jakie wypływały w trakcie śledztwa. Tajemnicze narzędzie zbrodni, orientacja seksualna zamordowanego organisty, jego przeszłość, ślady dziecięcych butów i zaginieni chłopcy, kolejne makabryczne morderstwa i na dokładkę trudna przeszłość obu „nielegalnych” detektywów – no istna stajnia Augiasza. Jednak pisarz fachowo powiązał ze sobą wszystkie wątki i nagle czytelnik staje oko w oko z tajemniczą sektą założoną przez nazistowskiego szaleńca.

By dojść po nitce do kłębka, Kasdan i Volo na swojej drodze spotykają różnych ludzi, których przeżycia czy światopogląd bywają szokujące i przerażające. Oni sami momentami w tym upartym dążeniu do schwytania mordercy są straszni, zwłaszcza, gdy skrywane przez nich tajemnice wychodzą na światło dzienne.

Powieść Grange’a trzyma w napięciu wręcz do ostatniego zdania, a stosunkowo krótkie rozdziały podsycają ciekawość i ułatwiają czytanie, gdy trzeba kraść czas na lekturę. I choć książka bardzo mi się podobała, to jednak czasami pojawiała się irytacja. Ilość szczęśliwych zbiegów okoliczności, jakie się przytrafiały Kasdanowi i Cédricowi, jak dla mnie osiągnęła masę krytyczną. Ok, rozumiem – jakoś trzeba było rozwiązać, to co autor sobie namotał i nawet podobało mi się sugerowane przez niego końcowe wytłumaczenie faktu, że dwójka policjantów bez uprawnień jest skuteczniejsza niż właściwi detektywi, co nie powinno dziwić, bo ich działania momentami ocierały się o utrudnianie śledztwa, a oficerowie policji muszą przecież z biurokracją jeszcze się uporać, co nie dotyczyło dwójki błędnych rycerzy. Jest to jedyny mój zarzut do tej historii, w dodatku dość skutecznie neutralizują go interesujące dygresje dotyczące Paryża, muzyki oraz historii Ormian i Chile. Z czystym sumieniem mogę polecić ten thriller wszystkim wielbicielom gatunku.

Dość długo czytałam „Zmiłuj się”. Była to jednak kwestia czynników zewnętrznych, a nie tego, że od lektury wiało nudą. Powieść Jean-Christophe’a Grange’a jest niezwykle hipnotyzująca i wciągająca. Brutalne morderstwo, którego ofiarą padł organista i kierownik chóru chłopięcego ormiańskiego kościoła Saint-Jean-Babtiste w Paryżu, jest zaledwie preludium do całej symfonii...