Po serii książek opisujących II wojnę światową postanowiłam sięgnąć po coś lżejszego. Mój wybór padł na "Zawsze jakieś jutro". Akcja tej powieści młodzieżowej osadzona jest w latach 1948-1950 czyli zaraz po zakończeniu działań wojennych. Te straszne czasy odcisnęły piętno na bohaterach książki, jednak próbują oni żyć w taki sposób, który jest właściwy dla młodzieży ówczesnych czasów.

Główna bohaterka, Joasia Uruska zostaje "zmuszona" do zmiany szkoły. Dwa ostatnie, przedmaturalne, lata spędza u ciotki we Wrocławiu. Trochę z nadmiaru czasu, trochę, aby "zagrać na nosie" dyrekcji poprzedniej szkoły postanawia dobrze się uczyć i złożonej sobie obietnicy dotrzymuje. Poza nauką ma również czas na przyjemności. Wypełnia go w sposób nie odbiegający od normy. Tak, jak rówieśnicy, bawi się, przeżywa pierwszą, niespełnioną miłość, bierze udział w zebraniach ZMP.

Dla współczesnej młodzieży, książka, tak jak i jej bohaterowie mogą okazać się nudne, niezrozumiałe. Dzisiejszy slang młodzieżowy nie obejmuje zwrotów typu "niech koleżanka" do osoby z tej samej klasy, czy "proszę pana/i" do oficjalnie przedstawionego, ale starszego studenta. Dziwne mogą się też wydawać akcje społeczne polegające na zbiórce złomu czy makulatury oraz pracach na rzecz miejscowości, w której się mieszka. Czy dla wielu młodych ludzi wyróżnieniem za wzorową naukę byłby wyjazd wakacyjny, w ramach integracji z Polonią? Na takie wyróżnienie zasłużyła Joasia. Jednak zanim doszło do spotkania z Belgijkami, dziewczyny (bo nie było wtedy wyjazdów koedukacyjnych) własnoręcznie musiały uporządkować i przygotować dom na ich przyjęcie. Polska nie była w Unii, Polacy mogli tylko marzyć o dobrobycie zachodnich sąsiadów. Dlatego nie dziwi porównywanie strojów czy też produktów spożywczych naszych i belgijskich.

Zmienia się świat, zmienia się ustrój polityczny, do głosu dochodzi nowe pokolenie, jednak niezmienne są wartości, które powinny być ważne dla każdego. Wiara w drugiego człowieka, nadzieja na lepsze jutro i miłość, bo niezależnie od sytuacji zawsze jest jakieś jutro.

Po serii książek opisujących II wojnę światową postanowiłam sięgnąć po coś lżejszego. Mój wybór padł na "Zawsze jakieś jutro". Akcja tej powieści młodzieżowej osadzona jest w latach 1948-1950 czyli zaraz po zakończeniu działań wojennych. Te straszne czasy odcisnęły piętno na bohaterach książki, jednak próbują oni żyć w taki sposób, który jest właściwy dla młodzieży...