Zbiór wierszy i poematów Władysława Broniewskiego, zawierający twórczość ze wszystkich napisanych przez niego tomików poezji. W skład tomu wchodzi również kilka poematów.
Broniewski uchodzi za poetę politycznego, jednak jest to błędne przekonanie. Należy pamiętać, że był autorem czerpiącym wiele z nurtów romantyzmu, często opisywał również swoje osobiste, miłosne, lub rodzinne przeżycia. Cała jego twórczość przesiąknięta jest głębokim pesymizmem, przynajmniej ja to tak odbieram.
Broniewski to autor bardzo odbiegający od mojego światopoglądu i można powiedzieć, że nie zgadzam się z nim absolutnie we wszystkim. Doceniam jednak jego kunszt i warsztat poetycki.

Zbiór wierszy i poematów Władysława Broniewskiego, zawierający twórczość ze wszystkich napisanych przez niego tomików poezji. W skład tomu wchodzi również kilka poematów.
Broniewski uchodzi za poetę politycznego, jednak jest to błędne przekonanie. Należy pamiętać, że był autorem czerpiącym wiele z nurtów romantyzmu, często opisywał również swoje osobiste, miłosne, lub...

Niektórym komunizm wybaczam. W zasadzie nie pamiętam komu jeszcze, ale Broniewskiemu na pewno. Uwielbiam jego wiersze, żadne inne nie działają na mnie w ten sposób, kiedy czytam, gotuje się moja krew i to nieważne, czy ja czytam o żołnierzu, czy o fiołku alpejskim, siła oddziaływania poety na mnie jest taka sama. Czuję go każdym oddechem, każdą literką złapaną przez oko, każdym zakończeniem nerwowym, które przetwarza znaczenie.
Ich było tylko pięćdziesięciu...
lecz po nich poszły nas miliony - te słowa nabierają nowego znaczenia w obliczu wojny rosyjsko-ukraińskiej. Wszystko teraz nabiera nowego znaczenia, a poezja pomaga sobie wszystko ułożyć jeszcze raz, jeśli potrzeba.

Niektórym komunizm wybaczam. W zasadzie nie pamiętam komu jeszcze, ale Broniewskiemu na pewno. Uwielbiam jego wiersze, żadne inne nie działają na mnie w ten sposób, kiedy czytam, gotuje się moja krew i to nieważne, czy ja czytam o żołnierzu, czy o fiołku alpejskim, siła oddziaływania poety na mnie jest taka sama. Czuję go każdym oddechem, każdą literką złapaną przez oko,...

Bo Broniewski Wielkim Poetą był !
Jeśli macie ochotę posłuchać i o Nim, zapraszam na nasz VLOG poetycki.
Pozdrawiam :)
Kasia

Bo Broniewski Wielkim Poetą był !
Jeśli macie ochotę posłuchać i o Nim, zapraszam na nasz VLOG poetycki.
Pozdrawiam :)
Kasia

Władysław Broniewski kojarzy się przede wszystkim z poezją wojenną i socjalistyczną. W szkołach zapoznajemy się głównie z jego wierszami o tematyce patriotycznej, opiewającymi waleczność żołnierza polskiego, jak i piękno polskiej ziemi. Tak też postrzegamy tego poetę. Jako rewolucjonistę i "poetę ojczyzny". Muszę przyznać, że gdy zapoznałam się ze zbiorem "Wiersze i poematy", zaskoczył mnie liryzm i emocjonalność w wierszach Broniewskiego. Pomijając kilka naprawdę znakomitych liryków wojennych, zwrócę uwagę na przepiękne, przejmujące utwory dotyczące bezpośrednio poety. Przede wszystkim treny poświęcone zmarłej córce. Są one właściwie dalszym ciągiem utworów napisanych po śmierci żony Marii, przewijających się w tomikach "Drzewo rozpaczające" i "Nadzieja". Poeta pisał także zachwycające liryki o samotności, o poczuciu straty, o pustce, którą czuł wokół siebie w różnych okresach swojego życia. Choćby dla tych wierszy warto sięgnąć po twórczość Władysława Broniewskiego.

Władysław Broniewski kojarzy się przede wszystkim z poezją wojenną i socjalistyczną. W szkołach zapoznajemy się głównie z jego wierszami o tematyce patriotycznej, opiewającymi waleczność żołnierza polskiego, jak i piękno polskiej ziemi. Tak też postrzegamy tego poetę. Jako rewolucjonistę i "poetę ojczyzny". Muszę przyznać, że gdy zapoznałam się ze zbiorem "Wiersze i...

Władysław Broniewski pisał utwory liryczne o tematyce głównie rewolucyjnej, wojennej, autobiograficznej, socjalistycznej, patriotycznej. I robił to zazwyczaj świetnie. Ta książka to udowadnia, ukazuje i potwierdza.
Polecam wydanie z roku 1972 (Państwowy Instytut Wydawniczy). Po pierwsze ze względu na wybór utworów. Warto tu przytoczyć fragment noty wydawniczej, która mówi, że książka była przygotowywana "w ostatnich miesiącach życia autora. Mimo zaawansowanej choroby Poeta wykazywał żywe zainteresowanie zawartością i układem tomu. Był z wydawnictwem w stałym kontakcie, przekazując szczegółowe uwagi i dyspozycje". Autor zadbał między innymi o układ i kolejność utworów. Są to ważne informacje dla czytelnika. Po drugie znajdziemy tu wiersze i poematy z całego okresu pisarskiej działalności autora. Są tu wiersze z tomików "Wiatraki" (1925 rok),"Dymy nad miastem" (1926),"Troska i pieśń" (1932),"Krzyk ostateczny" (1939) "Bagnet na broń" (1943),"Drzewo rozpaczające" (1945),"Nadzieja" (1951),"Anka" (1956) oraz wiersze napisane w ostatnich latach życia poety. W książce znajdziemy następujące poematy: "Ostatnia wojna", "Pieśń o wojnie domowej", "Komuna Paryska", "Opowieść o życiu i śmierci Karola Waltera-Świerczewskiego, robotnika i generała", "Nadzieja", "Mazowsze", "Wisła" (fragmenty). Po trzecie wreszcie książka zawiera nagrodzone i wyróżnione ilustracje do wybranych utworów wyłonione w ramach konkursu Związku Polskich Artystów Plastyków. Autorzy prac to: Janusz Stanny, Barbara Olszyńska-Guzik, Marek Sapetto i Wiesław Szamborski, Tadeusz Michaluk, Paweł Udorowiecki, Tomasz Jura, Tadeusz Moskala, Tadeusz Michał Siara, Barbara Gawdzik-Brzozowska, Kazimierz Hałajkiewicz, Nicole Naskow, Marian Stachurski, Danuta Żukowska. Po trzykroć ciekawa książka z interesującymi, ciekawymi, niezwykłymi wierszami i poematami w roli głównej.
Na zakończenie i na zachętę do lektury całości przedstawiam poniżej jeden z moich ulubionych wierszy Broniewskiego. Wiersz pt. "Rysunek":
"Ziemio moja, droższa od innych,
nie śpię, szukam wspomnień dziecinnych,
bazgrzę niezręcznie, i na papierze
dom się pojawia, płoty, ganki,
bzy pachnące w majowe ranki,
i wśród trawnika konwalie świeże -
kwiaty mej matki w dniu jej imienin -
ławka, gąszczem bzu opleciona,
dąb, co od wieków nic się nie zmienił
i błogosławiąc wznosi ramiona.
Czemu słyszę dominikański
dzwon, co dzwonił na Anioł Pański?
Głowa słońca tonie już w Wiśle...
Mały chłopiec - o czym ja myślę? -
o narcyzach? o wildze na gruszy?...
Bije siedem wieczornych uderzeń,
grusza biało płatkami prószy,
rośnie stary dom na papierze...

Czemu, czemu tak smutno duszy?"

Władysław Broniewski pisał utwory liryczne o tematyce głównie rewolucyjnej, wojennej, autobiograficznej, socjalistycznej, patriotycznej. I robił to zazwyczaj świetnie. Ta książka to udowadnia, ukazuje i potwierdza.
Polecam wydanie z roku 1972 (Państwowy Instytut Wydawniczy). Po pierwsze ze względu na wybór utworów. Warto tu przytoczyć fragment noty wydawniczej, która mówi,...

Jeden z moich ulubionych poetów, który w ramach wersów potrafi zmieścić zarówno emocję, złość i liryczne ujęcie świata.

Jeden z moich ulubionych poetów, który w ramach wersów potrafi zmieścić zarówno emocję, złość i liryczne ujęcie świata.

Genialny twórca, fantastyczne wiersze. Uczta dla ducha

Genialny twórca, fantastyczne wiersze. Uczta dla ducha

Według mnie najwybitniejszy polski poeta XX wieku, co w mojej opinii zbiór ten tylko udowadnia.

Według mnie najwybitniejszy polski poeta XX wieku, co w mojej opinii zbiór ten tylko udowadnia.

Piękne, refleksyjne, wzruszające wiersze. Kilkakrotnie byłem zaskoczony tym, że znałem utwory, a nie kojarzyłem ich z autorem. Oczywiście, są w tym zbiorze także wiersze wychwalające socjalizm, i one wydają się mocno anachroniczne, ale nawet to nie wpływa na fakt, że uważam Broniewskiego za prawdziwego mistrza pióra.

Piękne, refleksyjne, wzruszające wiersze. Kilkakrotnie byłem zaskoczony tym, że znałem utwory, a nie kojarzyłem ich z autorem. Oczywiście, są w tym zbiorze także wiersze wychwalające socjalizm, i one wydają się mocno anachroniczne, ale nawet to nie wpływa na fakt, że uważam Broniewskiego za prawdziwego mistrza pióra.

Nie lubię poezji - tak, powiedziałam to. Po wielu latach męczarni na zajęciach języka polskiego w końcu to z siebie wyrzuciłam. Jednakże są wyjątki - jednym z nich jest Halina Poświatowska i jej twórczość, drugim - Władysław Broniewski. Ten właśnie stary tom wierszy leżący w szafie mojej mamy na długo pozostanie w mojej pamięci - urzekł mnie, oczarował, dał do myślenia. Piękne.

Nie lubię poezji - tak, powiedziałam to. Po wielu latach męczarni na zajęciach języka polskiego w końcu to z siebie wyrzuciłam. Jednakże są wyjątki - jednym z nich jest Halina Poświatowska i jej twórczość, drugim - Władysław Broniewski. Ten właśnie stary tom wierszy leżący w szafie mojej mamy na długo pozostanie w mojej pamięci - urzekł mnie, oczarował, dał do myślenia. Piękne.