„Dwa serca, jedno bicie,
niech mnie odnajdzie miłość na całe życie.”

L’amore a prima vista.
Tymi oto słowami chciałam dzisiaj zacząć recenzję książki, którą zdążyłam przeczytać już dwa razy. Dlaczego dwa? A ponieważ są dwa powody. Pierwszy, bo to naprawdę niesamowita historia, a drugi gdyż wpierw czytałam „Laristę” jako pierwsze wydanie i debiut autorki, a niedawno miałam możliwość przeczytać jej wznowienie. „Larista” jest historią, która miesza ze sobą dwa gatunki – romansu oraz fantastyki. Jest lekka i przyjemna w czytaniu, a mała ilość stron powoduje, że bardzo szybko kończymy czytać o przygodach Larysy i Gabriela. Książka zaczyna się w dosyć ciekawy sposób, gdyż na pierwszych stronach zostaje nam przedstawiony sen głównej bohaterki. Dziewczyna śni o swoim pogrzebie, a w nim bierze udział pewien tajemniczy mężczyzna.

„- Szybki jesteś… - stwierdziłam z przekąsem.
- Cóż, życie jest za krótkie, by bawić się w kotka i myszkę.”

Larysa to zwykła nastolatka, która zmaga się z codziennymi problemami takimi jak nauka, zbliżająca się matura i wybór studiów. Po szkole chciałaby rozwijać swoją pasję, jaką jest malarstwo, lecz ojciec chciałby, aby poszła na przyszłościowy kierunek. Wszystko to schodzi na drugi plan, kiedy pewnego dnia, podczas powrotu do domu jest świadkiem niecodziennej sceny. Dostrzega nieznajomego ze swojego snu, który ze spokojem przygląda się umierającej na chodniku staruszce. Kobietą okazuje się sąsiadka Larysy, a zaskoczona sytuacją dziewczyna reaguje natychmiast. Rzuca się na pomoc starszej kobiecie i dzwoni na pogotowie, jednocześnie obwiniając nieznajomego o bezczynność. Larysa ratuje sąsiadkę, lecz nie zdaje sobie sprawy, że nie powinna była widzieć nieznajomego. Mężczyzna bowiem był Wysłannikiem, który wypełniał swoją misję. Zaciekawiony niewytłumaczonym zajściem Gabriel, zaczyna interesować się Larysą bardziej niż powinien. Czy przez to sprowadzi niebezpieczeństwo na dziewczynę?

„Czy na tym polega przeznaczenie?
Czy wystarczy jedna chwila,
by uniknąć śmierci lub wpaść w jej ramiona?”

Bardzo lubię klimaty walki dobra i zła w fantasy, a czytając „Laristę” czułam się, jakbym czytała o nowym spojrzeniu na anioły i demony/diabły. Przedstawiony przez autorkę motyw walki o życie danego człowieka skojarzył mi się od razu z walką aniołów i demonów o duszę człowieka. Sama akcja jest prowadzona świetnie, przez co nie ma miejsca na nudę w tej książce. Czytając nie zauważamy, kiedy przewracamy ostatnią stronę, a nawet wtedy emocje, które wywołała w nas historia nie opadają. „Larista” jest świetnie napisaną młodzieżówką, z którą uważam powinien się każdy zapoznać, kto chociaż trochę lubi motyw aniołów i demonów. „Larista” otwiera trylogię, ale kolejne tomy opowiadają już o losach innych bohaterów. Skromnie uważam, że „Larista” w całej twórczości autorki zajmuje drugie miejsce razem z „Luonto”, a tuż zaraz za moim ukochanym „Pryncypium”. Bardzo podobają mi się problemy, które zostają poruszone w tej książce: dojrzewanie, miłość, przyjaźń, walka, a przede wszystkim kruchość życia.
Serdecznie polecam sięgnąć po tę lekturę, szczególnie wiosną 😉.

„Życie ma sens jedynie wtedy,
gdy robimy to, co kochamy.”

„Dwa serca, jedno bicie,
niech mnie odnajdzie miłość na całe życie.”

L’amore a prima vista.
Tymi oto słowami chciałam dzisiaj zacząć recenzję książki, którą zdążyłam przeczytać już dwa razy. Dlaczego dwa? A ponieważ są dwa powody. Pierwszy, bo to naprawdę niesamowita historia, a drugi gdyż wpierw czytałam „Laristę” jako pierwsze wydanie i debiut autorki, a niedawno miałam...