"Wiele w życiu widziałem i rzadko się zdarza, by ktoś szczerze przejął się losem drugiego człowieka. A ty się przejęłaś. Dobrze wiem że jeśli ludzie robią coś dobrego, to albo kierują się strachem, albo oczekują czegoś w zamian."

Decydując się na "Laristę" szukałam czegoś przyjemnego do czytania, jednocześnie sięgającego działu fantasy, ale nie wybiegającego aż tak poza lata współczesne i był to bardzo dobry wybór. Mimo swojego wieku książka sprawiła mi ogromną przyjemność i poświeciłam jej zaledwie jedno popołudnie. Wciągnęła mnie do granic możliwości, co więcej przeniosą mnie do czasów szkolnych, za którymi do tej pory czasem wzdycham z utęsknieniem. Zazwyczaj książki z działu literatury młodzieżowej uderzają infantylnymi i naiwnymi postaciami, średnimi dialogami ratujące się przeważnie fabułą, a czasem nawet to kuleje. Tutaj... cóż... Jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona!
Pierwsza rzecz - ledwo rozpoczęłam pierwszy rozdział coś mnie tknęło. Wiedziałam, że styl autorki nie pasuje to tego który czytałam do tej pory, więc po zaledwie pięciu stronach chciałam się czegoś dowiedzieć o samej autorce. Jakież było moje zdziwienie, kiedy okazała się być polką a Melissa Darwood to jej pseudonim! Bardzo mylące i bardzo na plus!
Także jak już wspomniałam uderzył mnie styl Melissy, był dla mnie tak fenomenalnie prawdziwy, że pierwszy raz czytając książkę polskiego autora poczułam tak silną więź z bohaterami. Fantastyczne, realne, PRAWDZIWE dialogi, pociągnięte odrobiną sarkazmu i ironii. Zero sztuczności mimo tematu paranormal, który niektórych może śmieszyć, ale skoro tak, to się po takie książki nie sięga szukając "normalności". 
Poza tym bardzo przyjemnie się czyta o naszych polskich realiach, szkole, gdzie w pełni rozumie się o co chodzi, bo się to zna, w przeciwieństwie do wszystkich amerykańskich bestsellerów, tutaj dużo łatwiej jest przenieść się do świata książki. Wykorzystanie polskich przysłów, powiedzeń - aż się uśmiech sam na usta ciśnie :)
Sam pomysł - WOW... bałam się, że "Larista" będzie o aniołach, a tu taka niespodzianka! Naprawdę nie spodziewałam się czegoś takiego i bardzo, ale to bardzo jestem na tak! Melissa to powiew świeżości i z ogromną przyjemnością przeczytam jeszcze jakąkolwiek jej książkę. Troszkę szkoda, że nie przeczytałam jej jakieś 10 lat temu, bo wtedy z pewnością bym ją pokochała, a teraz majac już nieco dojrzalszy rozum, oczekuję od książek troszkę więcej akcji, ale i tak "Larista" zasługuje na znaczne wyróżnienie.
Kolejny raz udowodniono, że Polak potrafi!

"Wiele w życiu widziałem i rzadko się zdarza, by ktoś szczerze przejął się losem drugiego człowieka. A ty się przejęłaś. Dobrze wiem że jeśli ludzie robią coś dobrego, to albo kierują się strachem, albo oczekują czegoś w zamian."

Decydując się na "Laristę" szukałam czegoś przyjemnego do czytania, jednocześnie sięgającego działu fantasy, ale nie wybiegającego aż tak poza...