Trudno mi wystawić tej książce jednoznaczną ocenę.

Z jednej strony denerwuje chaotycznością, urwanymi wątkami,przeskokami w czasie i oszczędnością w opisie tytułowego bohatera. Wydaje nam się, że po jej lekturze wiemy o Simie niewiele więcej niż po przeczytaniu oficjalnej notki w Wikipedii.

Z drugiej strony - według opinii tych, którzy znali osobiście snajpera zwanego "Białą Śmiercią" - musimy mieć świadomość, że od Sima Hayhy trudno było "kupić" słowo. Unikał wywiadów, nie spisał nigdy wspomnień, zaś Petri Sarjanen był pierwszą osobą, która w ogóle wpadła na to, by napisać książkę o najskuteczniejszym snajperze świata. Finowie widać uważają, że nie trzeba kłapać dziobem o czymś, co jest oczywiste i powszechnie wiadome... ;) Stąd pewnie ten defekt w książce - wciąż mało informacji o jej głównym bohaterze. Sama się zastanawiałam, czy wojna zmieniła Simę? Czy to pod wpływem wspomnień nie zdecydował nigdy ożenić? Czy już po prostu taki był? Ciekawa byłam, czy świadomość, że miał niejako na sumieniu 705 istnień ludzkich w jakiś sposób odbiła się na jego psychice? W książce nie znałam jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie.

W "Białej Śmierci" znajdziecie za to spory zbiór anegdotek, przy których śmiałam się do rozpuku ( Tak, Finowie mają poczucie humoru! ). Poza tym książka przybliża kulisy wojny, o której pewnie niewielu z nas słyszało. A szkoda. Nie spodziewałam się, że podczas lektury "spotkam" się z Miką Waltarim. Jak się okazało , był w czasie wojny zimowej kimś w rodzaju korespondenta wojennego i zawitał w Kollaa.
Grupa odważnych żołnierzy, którzy postanowili dać odpór radzieckiej armii za wszelką cenę zrobiła na pisarzu wielkie wrażenie ("My chcemy żyć, ale gdy wolności i prawa człowieka są zagrożone, to jesteśmy gotowi nawet umrzeć (...) Wiemy, że istnieje coś gorszego niż śmierć, a jest to niewola bez żadnej nadziei" Antti Rantamaa , fragment kazania dla obrońców Kollaa - zawarty w książce Sarjanena).

Po zakończeniu lektury poczułam się doedukowana. ;) Polecam, lecz nie każdemu. Raczej tym, którzy są zainteresowani historią Finlandii lub dziejami strzelectwa wyborowego.

P.S. Ktoś z moich przedmówców zarzucił książce, że brak w niej "skandynawskiej skrupulatności". Pamiętajmy o tym, że Finowie są ... mało skandynawscy. ;)

Trudno mi wystawić tej książce jednoznaczną ocenę.

Z jednej strony denerwuje chaotycznością, urwanymi wątkami,przeskokami w czasie i oszczędnością w opisie tytułowego bohatera. Wydaje nam się, że po jej lekturze wiemy o Simie niewiele więcej niż po przeczytaniu oficjalnej notki w Wikipedii.

Z drugiej strony - według opinii tych, którzy znali osobiście snajpera...