Obszerny, dwutomowy zbiór nowel Cervantesa, autora nieśmiertelnego „Don Kichota”.

Wszystkie opowiadania tu zawarte podejmują tematykę miłosną, która stanowi centralny i niemal wyłączny motyw książki. Całość może przypominać słynny „Dekameron” Boccaccia, choć oczywiście nie jest aż tak wybitnym arcydziełem. Niektóre opowieści wydają się zbyt przekombinowane, ale generalnie płynnie i przyjemnie się czyta.

Na końcu znajduje się interesujące posłowie, w którym ukazana jest ewolucja w nowelistyce Cervantesa, oraz wskazanie na wątki autobiograficzne umiejętnie wplecione w opowieści geniusza hiszpańskiej literatury.

Pierwszy tom otwiera „Wspaniałomyślny kochanek”, czyli opowieść o perypetiach miłosnych nieszczęśliwie zakochanego Ryszarda w kobiecie sprzedanej w niewole. W „Angielskiej Hiszpance” przybrane rodzeństwo musi znosić trudy rozłąki z przygodami w tle. Dalszy utwór opowiada o rywalizacji dwóch niewiast zakochanych w tym samym młodziku („Dwie panny”). „Siła krwi” to mocna historia o zhańbionej podstępnie dziewczynie. „Pani Kornelia” głosi o niesłychanie pięknej dziewczynie trzymanej w ukryciu przez brata. Kolejnym tajemniczym utworem jest „Znakomita pomywaczka”. W następnej noweli inna piękność każe czekać na próbę ukochanemu dwa lata w cygańskim obozie („Cyganeczka”). „Zazdrosny Estremadurczyk” to jedna z najlepszych i najciekawszych opowieści; stanowi o bolesnej nauczce dla starego zazdrośnika, biorącego za żonę młódkę. „Rinconete i Cortadillo” to dwójka tytułowych łobuziaków, bohaterów kolejnego tekstu. „Oszukańczy ożenek” to już sama nazwa zdradza treść. W „Rozmowie psów” dwóch czworonogów opowiada swe dzieje – oryginalna konstrukcja trzeba przyznać, z krytyką społeczności Hiszpanii w tle. Drugi tom, a zarazem całość nowel zamyka „Licencjat Vidriera”. Jest to rewelacyjna humorystyczna perełka o młodym i zdolnym uczonym, któremu od nauki się pokiełbasiło w głowie.

Obszerny, dwutomowy zbiór nowel Cervantesa, autora nieśmiertelnego „Don Kichota”.

Wszystkie opowiadania tu zawarte podejmują tematykę miłosną, która stanowi centralny i niemal wyłączny motyw książki. Całość może przypominać słynny „Dekameron” Boccaccia, choć oczywiście nie jest aż tak wybitnym arcydziełem. Niektóre opowieści wydają się zbyt przekombinowane, ale generalnie...