Książkę "Torturowana" przeczytałam kilka dni temu. Musiałam się z nią jednak wewnętrznie poukładać, żeby wyrazić opinię. Czy powinno się opisywać takie doświadczenia i pokazywać światu, z czym przez całe swoje dzieciństwo, aż do osiągnięcia pełnoletności, założenia rodziny trzeba było się mierzyć? Jakich okrucieństw doświadczać? Uważam, że tak, z całą pewnością tak.

Podziwiam autorkę za odwagę, determinację i znalezienie w sobie wystarczająco dużo wewnętrznej siły, żeby ujawnić cierpienie zarówno fizyczne, jak też psychiczne powodowane nieludzkim, wręcz odrażającym i bezwzględnym zachowaniem wobec niej przez domowego oprawcę. Jestem pełna uznania dla Jane Elliott, która używając tego pseudonimu ujawniła okrucieństwo, jakiemu była poddawana przez 17 lat i w końcu doprowadziła do oskarżenia, osądzenia i ukarania tyrana.
Autorka poruszyła w książce bardzo ważne aspekty społeczne, a mianowicie kompletną znieczulicę na krzywdę ludzką, krzywdę dziecka. Znieczulicę powodowaną strachem i troską o własne bezpieczeństwo.
Nie sposób sobie nawet wyobrazić, co czuje czteroletnie dziecko, któremu przystawia się nóż do gardła i grozi zabiciem go lub jego matki, jeśli nie wykaże bezwzględnego posłuszeństwa. Co może czuć nastoletnia dziewczyna, która jest wielokrotnie podduszona poduszką, czy też ma zakładaną torebkę foliową na głowę tak, by nie mogła złapać oddechu.

Jane była katowana, zastraszana, molestowana i wykorzystywana seksualnie, a mimo to, nie złamała się i przeżyła 17 lat koszmaru zafundowanego przez kogoś, pozbawionego człowieczeństwa.
Mało tego, zdołała się temu przeciwstawić, zawalczyć o własne życie, o sprawiedliwość, powstrzymanie zła, jakiego doświadczyła i dać przykład wszystkim tym, którzy w swoim życiu muszą znosić podobne okrucieństwa. Uświadomić, że warto przerwać milczenia, że warto powiedzieć dość, warto, bo chodzi o ich życie, o lepsze jutro bez poczucia lęku, bólu i cierpienia.

Książka jest wstrząsająca, ale jak najbardziej warta przeczytania.

Książkę "Torturowana" przeczytałam kilka dni temu. Musiałam się z nią jednak wewnętrznie poukładać, żeby wyrazić opinię. Czy powinno się opisywać takie doświadczenia i pokazywać światu, z czym przez całe swoje dzieciństwo, aż do osiągnięcia pełnoletności, założenia rodziny trzeba było się mierzyć? Jakich okrucieństw doświadczać? Uważam, że tak, z całą pewnością tak.
...