Jest taka pora w ciągu dnia, która charakteryzuje się niemal zerową aktywnością mózgu i ograniczoną, chaotyczną ruchliwością. To pora, podczas której podejmowanie jakichkolwiek przemyślanych decyzji graniczy z cudem, a jedynym pragnieniem, które wówczas występuje jest zaspokojenie głodu*. Ci z was, którzy pomyśleli o poniedziałkowym poranku zasługują na mój szacunek, lecz powyższa, krótka charakterystyka odnosi się ogólnie do najwcześniejszej pory dnia. Czy wówczas ludzkość nie jest najbardziej zbliżona do żywych trupów? Po przebudzeniu, powoli szurając głośno nogami, zmierza w stronę ekspresu do kawy.

Książka przedstawia historię Lilly Caul i jej próbę przeżycia w świecie zdominowanym przez plagę zombie. Tym razem główna bohaterka nie dzierży najlepszych cech osobowościowych człowieka, wysuwając na pierwszy plan tchórzostwo i rozchwianie emocjonalne. Oczywiście nie bez powodu wymyślono powiedzenie „od zera do bohatera” i w powieści jak najbardziej będziemy tego świadkami. Książkowa opowieść krzyżuje się z historiami ukazanymi w oficjalnych komiksach oraz bijącym rekordy popularności serialu telewizyjnym („The Walking Dead”), a głównym spoiwem jest oczywiście Gubernator i jego miasteczko – Woodbury. Z pozoru sielankowe i przyjazne do życia miejsce, lecz w rzeczywistości przegniłe od środka.

Jednym ze współautorów książki jest Robert Kirkman – twórca uniwersum „Żywych trupów”, dlatego też powieść na pewno spodoba się fanom tej serii. Jest brutalna, śmiała i obrzydliwa. Opisy rozkładu ciał i sposobów likwidowania hord zombiaków są przesycone krwią, wnętrznościami i wszystkim tym, co budzi w człowieku najgorsze koszmary. Sama fabuła sprowadza się do wątku przeżycia w nieprzyjaznym świecie, lecz nie w tym, który został opanowany przez „żywych inaczej”, lecz w zdominowanym przez człowieka. Czytelnik będzie miał okazję bliżej poznać przeszłość Philipa Blake’a i sam zadecydować, czy jest to postać tragiczna, czy po prostu obłąkana i żądna władzy.

Nie jest to niestety lektura idealna, gdyż czytadło zamiera tonę idiotyzmów, które powodują żenujące odczucia u czytelnika. Owe niedorzeczności przejawiają się przede wszystkich w decyzjach głównych bohaterów oraz w wymyślonych przez autorów sytuacjach. Przykład? Gdy auto z jednym(!) zombie w środku uderza w ścianę budynku, w którym został cały ekwipunek naszych herosów, ci uciekają. Jest to o tyle dziwne, gdyż kilka stron wcześniej z uśmiechem na twarzy rozprawiali się z całym „gangiem” przegniłych ciał. Podobnych sytuacji jest więcej, lecz na tytuł najbardziej niedorzecznej i absurdalnej zasługuje sam finał historii.

Fani chodzących trupów na pewno będą usatysfakcjonowani recenzowaną lekturą, gdyż posiada ona wszystko to, za co kochają tę serię. Wszyscy inni będą sceptycznie patrzeć na przygody Lilly Caul, gdyż sama marka i tematyka żywych denatów nie wystarczy, aby przyciągnąć uwagę odbiorcy. Książka jest niestety tylko przeciętna, a szkoda, gdyż trend zombie jest nieprzemijający i na pewno będzie cieszył się dużą popularnością, więc można było wycisnąć z tej historii więcej. Dużo więcej.

Damian Hejmanowski

*kofeinowego.