"Nigdy nie przypuszczałam, że kogoś tak pokocham. Spodziewałam się miłości-chyba wszyscy się jej spodziewamy-ale nie takiej. Fantazjowałam na temat miłości i dorosłości. Byłam zakochana i zauroczona, spotykałam się z kilkoma chłopakami, chodziłam na randki i miałam przelotne romanse, ale żadna z tych rzeczy nie przygotowała mnie na życie z Tobą. Kochanie Cię było życiem z Tobą. Obie te rzeczy były tym samym. Są tym samym."

"Kochać to znaczy tracić(...). Niestety, to nie takie proste. Może nie dziś, ale na pewno kiedyś. (...) Żałoba to nieunikniony stan ludzkości. Straszna, kiedy kochamy (...)"

" Zapominasz o pewnych rzeczach, które istnieją od niepamiętnych czasów. Miłości, śmierci i stracie. Zderzasz się z nimi i nie możesz ich obejść. Więc zatrzymujesz się i budujesz swoje życie u podnóża tego muru.To dobrze. Bo wszyscy inni robią to samo. Każdy z nas albo już tam jest, albo wkrótce tam dotrze. Nie ma innego wyjścia. Na szczęście jest tam mnóstwo miejsca, by żyć i poznawać nowych ludzi. Witaj pod murem."

"Powoli zaczyna do mnie docierać, że jednak w końcu dajemy sobie spokój. Robimy to nie dlatego, że jesteśmy gotowi. Nie dlatego, że nasze rany się nie zabliźniły. Nie dlatego, że żałoba dobiegła końca. Pogodziliśmy się z tym, co się stało, i chcemy iść do przodu. Tyle że już nigdy nie pójdziemy do przodu. Tracimy grunt pod nogami i upadamy, ponieważ wspomnienia to za mało. Moja pamięć jest niedoskonała. Pełno w niej niewiadomych. Więcej w niej dziur niż materiału, zupełnie jak w koronce. Jest mokra od smutku i wysuszona z braku przepływu krwi. Tak się dzieje, gdy człowiek ma złamane serce. Wymyśla rzeczy, rozpaczliwie szukając pocieszenia. Wypełnia szczeliny fantazjami. Zamyka oczy, zaciska pięści i rzuca się na ziemię, krzycząc i kopiąc, w napadzie szału wymierzonego w rzeczywistość. Jednak przede wszystkim moja pamięć bierze na siebie coraz więcej rzeczy. Pamiętam, co jadłem wczoraj na śniadanie. (...) Wszystko, co rejestruje mój mózg, i wszystkie te rzeczy, które sobie przypominam, sprawiają, że spędzone z Tobą krótkie chwile trafiają do najdalszych i najciemniejszych zakamarków mojej pamięci. Dlatego nie mam na nic ochoty. Dlatego siedzę w domu i staram się zasnąć. Nie dlatego, że nie mogę znieść towarzystwa innych ludzi, nie chcę chodzić do pracy i być częścią tego świata. Ale dlatego, że każda chwila kradnie tę, którą chciałem poświęcić Tobie. Pielęgnuję, gromadzę i zapominam."

[*]

"Nigdy nie przypuszczałam, że kogoś tak pokocham. Spodziewałam się miłości-chyba wszyscy się jej spodziewamy-ale nie takiej. Fantazjowałam na temat miłości i dorosłości. Byłam zakochana i zauroczona, spotykałam się z kilkoma chłopakami, chodziłam na randki i miałam przelotne romanse, ale żadna z tych rzeczy nie przygotowała mnie na życie z Tobą. Kochanie Cię było życiem z...