Kevin Richardson to człowiek, które swoje życie poświęcił lwom. To twórca wielu filmów dokumentalnych na temat dzikich zwierząt, które ogląda się z niedowierzaniem. Prowadzi program dla wolontariuszy – https://www.volunteertravels.com/project/africa/south-africa/gauteng-the-kingdom/. Jest określany mianem behawiorysty zwierząt, choć sam nie uważa siebie za kogoś wyjątkowego.

Wiele lat pracy w parkach dla zwierząt pozwoliło mu nie tylko zaprzyjaźnić się ze zwierzętami, ale przede wszystkim obcować z nimi na co dzień, poznawać ich zwyczaje, obserwować narodziny lwiątek. Kevin stał się prawdziwym członkiem stada lwów i jest z tego dumny, na swój własny, skromny sposób.

Zaklinacz lwów to opowieść o tym, co wydaje się niemożliwie. Któż by mógł sobie wyobrazić, że lwa można przytulać, głaskać czy czyścić po posiłku. Lew to zwierzę, które wzbudza respekt. To król zwierząt, nie tylko w bajkach dla dzieci. Dla autora lwy to przede wszystkim przyjaciele, dopiero później dzikie zwierzęta.

Kevin przyznaje, że nie ma gotowej recepty na oswojenie lwa. Nigdy też nie stworzy takiego poradnika. Podczas swojej pracy z lwami nie korzysta z narzędzi, które są powszechne wśród treserów tych pięknych zwierząt – paralizatorów, kijów. Przyjaźni, która łączy go z lwami nie da się stworzyć na bazie strachu czy bólu. Potrzebne są tu przede wszystkim cierpliwość, odwaga i umiejętność obserwacji. Kevin podczas zaprzyjaźniania się z lwami stosował swoje własne metody, które były niezgodne z utartymi schematami "tresowania" lwów lub obcowania z nimi. Niezwykła upartość i duża odwaga pozwoliły mu na powolne tworzenie najpiękniejszej rzeczy na świecie – przyjaźni, która trwa do dzisiaj.

Kevin przyjaźnił się również z innymi zwierzętami, wyjątkowo upodobał sobie również hieny. Hiena podróżująca na przednim siedzeniu między kierowcą a pasażerem to standard w wydaniu tego szalonego człowieka.

Zaklinacz lwów to nie tylko opowieści dotycząca opieki nad dzikimi zwierzętami, to również ciekawe historie dotyczące kręconych filmów, w których głównymi bohaterami są oczywiście lwy. To pokazanie afrykańskiego świata tak, jak niektórzy nie chcą go widzieć – hodowanie lwów na trofea. To opisy dzikiej, pięknej Afryki. Nie zabrakło również mrożących krew w żyłach historii, w których lwy potrafią pokazać swoje pazury.

Książkę polecam każdemu. Jest to niezwykle ciekawa historia, którą po prostu trzeba poznać.

Cytaty:

"Dziś często śpię w trawie tuż obok Tau i Napoleona, które są już dorosłe, ale nadal chcą się tulić. Jeśli przewrócę się na drugi bok i przestanę się przytulać do któregoś z nich, mam jak w banku, że chwilę później namaca mnie wielka, masywna łapa albo poczuję smagnięcie ogona, który obowiązkowo musi wylądować na moich nogach. Cudne uczucie."

"Wystarczy kilka siarczystych liźnięć Tau i Napoleona w rękę, by skóra w tym miejscu pobiegła krwią – ta pieszczota jest jak dermabrazja grubym papierem ściernym."

"Uważa się, że nawet oswojone hieny rzucą się na człowieka, jeśli poczują krew – to nieprawda. Gdy próbowałem pozbierać się z ziemi i podtrzymywałem krwawiący nos jedną ręką, Bongo lizał drugą, jak gdyby chciał powiedzieć: Kev, dlaczego już sobie idziesz? Przecież tak się fajnie bawiliśmy."

"Nigdy nie zdarzyło mi się wejść na wybieg lwów z myślą o podporządkowaniu zwierzęcia. Jednak z hienami sprawa wyglądała zupełnie inaczej. Chciałem w jakiś sposób zawładnąć klanem i wypracować sobie nadrzędną pozycję, ale nie dało się zrobić tego kijem, paralizatorem albo puszką gazu pieprzowego – w ten sposób tylko bym je rozzłościł. Musiałem zacząć postępować jak hiena."

Kevin Richardson to człowiek, które swoje życie poświęcił lwom. To twórca wielu filmów dokumentalnych na temat dzikich zwierząt, które ogląda się z niedowierzaniem. Prowadzi program dla wolontariuszy – https://www.volunteertravels.com/project/africa/south-africa/gauteng-the-kingdom/. Jest określany mianem behawiorysty zwierząt, choć sam nie uważa siebie za kogoś...