Czytając miałem skojarzenia z wierszem Tuwima „Stoi na stacji lokomotywa, ciężka ogromna i pot z niej spływa...”
Książka rozpędzała się mniej więcej tak, jak startujący pociąg w tym wierszyku. Albo jeszcze wolniej. Początek mnie zmęczył, niewyobrażalnie dużo tych kobiecych dygresji i emocji. Trochę tego mogłoby być, ale autorka przesadziła.
Oczywiście Agatha potrafi przypalić wodę na herbatę, więc bez dymiącego piekarnika nie mogło się obyć. Niby to ma być śmieszne, a jest denerwujące. Jest melepetą w kuchni w stopniu nie dającym się znieść.
W seksistowskich książkach pisanych przez mężczyzn mamy takich bohaterów, co dymają wszystko co się rusza i na drzewo nie ucieka. W tej książce mamy lustrzane odbicie, tylko w wersji damskiej, w której bohaterka na widok spodni wmawia sobie miłość i wskakuje do każdego łóżka. Jest w tym hipokrytką, co pokazuje ostatni akord rozstania z kolejnym nieudanym kandydatem.
Dobrze, że wątek kryminalny tak od dwóch trzecich objętości książki przyspiesza i coś się dzieje. Brawo dla autorki, że Agatha współpracuje z policją, a nie ukrywa swojej wiedzy do ostatniej chwili, aż ją ktoś spróbuje ukatrupić. Dobre postaci współpracowników agencji.
Cała historyjka nienajgorsza, ale bez wodotrysków.
Wadą książki jest rozlazły styl narracji, ale jakoś potrafię to zaakceptować, bo te książki trzeba brać takie jakie są, albo się nie zabierać za czytanie. Ja mam słabość do tej serii i daję 6 gwiazdek, bo podoba mi się, że bohaterka w niektórych sprawach ewoluuje, jak choćby założenie agencji i współpraca z policją.
Czekam na jej ewolucję w sprawach emocjonalnych, damsko-męskich.
Specyficznym koneserom tej serii polecam, bo przy tych książkach można odpocząć i wyluzować się, nie ma rzeczy zbyt negatywnych i odpychających.

Czytając miałem skojarzenia z wierszem Tuwima „Stoi na stacji lokomotywa, ciężka ogromna i pot z niej spływa...”
Książka rozpędzała się mniej więcej tak, jak startujący pociąg w tym wierszyku. Albo jeszcze wolniej. Początek mnie zmęczył, niewyobrażalnie dużo tych kobiecych dygresji i emocji. Trochę tego mogłoby być, ale autorka przesadziła.
Oczywiście Agatha potrafi...