Książka pełna napięcia i zwrotów akcji dla wszystkich, którzy chcą przeżyć wielką przygodę na burzliwych wodach Atlantyku i Morzu Śródziemnym, przeżyć sztorm i bitwę w toczącej się wojnie, gdzie ludzkie życie jest warte niewiele.
Powieść należy do cyklu przygodowego w którym głównym bohaterem jest Horatio Hornblower. Przybliża czytelnikowi codzienne życie na ogromnym liniowcu, gdzie kilkaset osób: marynarzy, żołnierzy i służb pomocniczych walczy o przeżycie uczestnicząc w wojnie Anglii z Francją.

Książka pełna napięcia i zwrotów akcji dla wszystkich, którzy chcą przeżyć wielką przygodę na burzliwych wodach Atlantyku i Morzu Śródziemnym, przeżyć sztorm i bitwę w toczącej się wojnie, gdzie ludzkie życie jest warte niewiele.
Powieść należy do cyklu przygodowego w którym głównym bohaterem jest Horatio Hornblower. Przybliża czytelnikowi codzienne życie na ogromnym...

Napisany jako drugi w cyku, jest siódmym w kolejności chronologicznej, i podobnie jak podczas lektury wcześniejszego "Szczęśliwego powrotu", lektura "Okrętu liniowego" powoduje miejscami zgrzytanie zębów czytelnika przyzwyczajonego do przygód Horatio Hornblowera, jak i samej jego osoby z początku cyklu. Czytając kolejne tomy odnoszę wrażenie, że bohater przechodzi przemianę wtórną - coraz mniej go lubię. Nie wiem jaki sens widział pan Forester pisząc najpierw ostatnie tomy cyklu, a później tworzyć poczatki Hornblowera, ale nie wyszło mu z tego niestety nic dobrego. Hornblower jest jakby wyciosany niewprawnymi rękami, połowa książki, to jego rozterki sercowe, z których nic nie wynika; resztę tworzą przygody w których bierze udział okręt liniowy "Sutherland" pod jego dowództwem.
Przygody dość ciekawe, ale bardzo chaotyczne, no i to zakończenie...
Hornblower jako kapitan jest mało interesującą postacią, najlepiej "Okręt liniowy" wypada jako opowieść patriotyczna, podnosząca morale Brytyjczyków - dostało się tutaj wszystkim narodom, a w szczególności niezorganizowanym Hiszpanom, tchórzliwym Francuzom i leniwym Włochom.
Najsłabszy tom z siedmiu przeze mnie przeczytanych, aż strach się bać lektury kolejnych.

Napisany jako drugi w cyku, jest siódmym w kolejności chronologicznej, i podobnie jak podczas lektury wcześniejszego "Szczęśliwego powrotu", lektura "Okrętu liniowego" powoduje miejscami zgrzytanie zębów czytelnika przyzwyczajonego do przygód Horatio Hornblowera, jak i samej jego osoby z początku cyklu. Czytając kolejne tomy odnoszę wrażenie, że bohater przechodzi przemianę...

Oj źle to się czyta... Taka różnica pomiędzy Horatio z pierwszych części, a tym "nowym" / "starym".
Te odjazdy miłosne... Wygląda to średnio.
Mam nadzieję że coś się zmieni dalej.

Trochę mnie irytuje zachowanie Horatio do Busha...

Więc finalnie...dwa skarby główne bohatera zasługiwały na dwa zdania w całej książce ??? ( dobrze, że w ogóle autor coś napisał)...gdzie w poprzednich częściach było widać, że bądź co bądź mają jakieś znaczenie, również Maria miała (negatywne bo negatywne ale miała :) )...a tutaj Lady Lady... To tak trochę jakby główny bohater przeszedł jakieś traumatyczne przeżycie i zaszła w nim głęboka zmiana.

Kiedyś uczono czytaj od początku ze zrozumieniem...tutaj powinno być pisz od początku do końca w jednym tonie i pomyśle ( ja wiem, że może to kasa miała znaczenie --czytelnik początkowych wynurzeń mógł niechcieć czytać, a tak pyknęło to i seria poszła )...
Książka i pomysł sama w sobie jest ok - poprostu "recenzent" ma za dobre wspomnienia z pierwszych części...tak tak otrząśnij się i żyj dalej.
Mimo tego, że ojczyzna bohatera to jeden z nielicznych krajów w któym mimo braku pochodzenia dało się zrobić karierę i zdobyć status, to widać ile to kosztuje zdrowia i życia niewinnych ... jak polityka i dobry raport ma więcej znaczenia niż ludzkie życie.
Jak tak dobry kapitan może wyglądać w porównaniu z leniwym i mającym wysokie ego kiepskim admirałem?? Hartio człowiek który sam pokonał Napoleona, oczywiście gdyby mu pozwolono...ale nikt nie lubi brawurowych i narwanych kapitanów...bo takich jest niewielu, a protegowany naszego bohatera niestety odszedł już jakiś czas temu na emeryturę.
Trochę się leniwym hiszpanom dostało, a idąc jeszcze dalej to wygląda że dostało się wszystkim poza krajem bohatera... kraj (F.) który w pewnym momencie trząsł prawie całą Europą ukazywany jest jak banda głupich ludzi którzy dają się wyrżnąć jak kaczki, patrząc jak zahipnotyzowani na okręt. No dobra jest to możliwe bo francja/hiszpania/włochy raczej na bitnych nie wyglądają...jednakże jeżeli tak patrzeć to oznaczałoby, że pozostałe kraje które uległy Cesartstwu miały samych tylko takich admirałów jak nasz obecny bohater.

Oj źle to się czyta... Taka różnica pomiędzy Horatio z pierwszych części, a tym "nowym" / "starym".
Te odjazdy miłosne... Wygląda to średnio.
Mam nadzieję że coś się zmieni dalej.

Trochę mnie irytuje zachowanie Horatio do Busha...

Więc finalnie...dwa skarby główne bohatera zasługiwały na dwa zdania w całej książce ??? ( dobrze, że w ogóle autor coś napisał)...gdzie w...

Kapitan Hornblower wrócił do Anglii po swojej poprzedniej, udanej misji. Jego żona, Maria, spodziewa się dziecka, lecz nie może zostać w domu, aby doglądać swojej rodziny. W końcu, kto by to widział, aby kapitan marynarki wojennej siedział w domu, gdy trwa wojna z Napoleonem? Hornblower dostaje więc wielki (i brzydki) okręt liniowy HSM Sutherland i wypływa na wody Morza Spokojnego, aby wesprzeć Hiszpanów w wojnie z Francją.
Mimo niepozornego wyglądu, mogę obiektywnie stwierdzić, że Okręt Liniowy to ciąg dalszy na prawdę dobrze napisanej serii. Forester kreuje świat, który niewątpliwie spodoba się osobom lubującym się w marynistycznych klimatach, ale i dla innych może okazać się całkiem przyjemną lekturą.
Główny bohater, Hornblower, to postać po prostu ludzka - potrafi czasem zirytować swoim zachowaniem, jak na człowieka przystało, ale chyba nie sposób nie poczuć do niego nici sympatii. Dba o swoją załogę, jak najlepiej potrafi, nie jest człowiekiem okrutnym i za każdym razem stara się pokazać swój honor i opanowanie, nawet, jeśli wewnątrz jest przerażony i zdesperowany. Może nie jest to postać, w której bym się rozkochała, ale jest dobrym spoiwem całej serii.
Nie jest to młodzieżówka, którą czyta się wyjątkowo lekko - mamy tu i nazwy miejsc, i typowe dla marynistyki wyrażenia, które czasami zmuszają do zastanowienia się gdzie akurat jesteśmy, lub sprawdzenia, co postacie mają na myśli. Mimo tego, przynajmniej mi czytało się ją bardzo szybko, szczególnie, że na morzu wbrew pozorom wcale nie jest tak spokojnie, szczególnie, gdy obserwujemy statek brytyjski, wypływający, by walczyć z siłami Napoleona.
W powieści znalazło się kilka chwil, w których nie mogłam się nie uśmiechnąć, jednak zdecydowanie, to historia utrzymana w dość poważnym klimacie. Poważny nie oznacza jednak zły - Okręt Linowy to po prostu dojrzała historia, a jej autor niewątpliwie wiedział, o czym pisze. Przy tym wszystkim jest dość zwięzły i surowy w opisach, co może być i wadą, i zaletą, zależnie od tego, kto co lubi.
Warto zwrócić uwagę na sam sposób pisania Forestera w tej serii. Każda część dotyczy innej historii. W swojej budowie przypomina choćby serialowych Przyjaciół - nie ważne, po którą sięgniecie, i tak zrozumiecie, o co w niej chodzi. Obecnie taki zabieg jest dość typowy, jednak nie należy zapominać, że Forester napisał swoją historię w 1938 roku :)
Jeśli należycie do osób, które czytają tylko lekkie romansidła, lub paranormal romance - możecie od razu sobie tą książkę, czy nawet całą serię odpuścić, bo raczej nie znajdziecie tu tego, czego szukacie. Ze spokojnym sumieniem mogę ją jednak polecić każdemu, kto ma ochotę wejść na olbrzymi statek linowy i wraz z brytyjskim kapitanem zaatakować Żabojadów :) Nie będzie to może nadzwyczaj barwna historia, ale na pewno nie będziecie się nudzić, a myślę, że warto sięgać po nieco mniej znane pozycje.

Kapitan Hornblower wrócił do Anglii po swojej poprzedniej, udanej misji. Jego żona, Maria, spodziewa się dziecka, lecz nie może zostać w domu, aby doglądać swojej rodziny. W końcu, kto by to widział, aby kapitan marynarki wojennej siedział w domu, gdy trwa wojna z Napoleonem? Hornblower dostaje więc wielki (i brzydki) okręt liniowy HSM Sutherland i wypływa na wody Morza...

Tej książki nie trzeba zachwalać. Cykl z Hornblowerem to obowiązkowa lektura marynistyczna. Czytając Forestera czułem się tak jak bym był na okręcie. Czułem zapach smoły i desek, czułem smak soli na ustach i słyszałem łopot żagli. Kochasz morze, kochasz żaglowce, nie wahaj się sięgnąć po ten cykl.

Tej książki nie trzeba zachwalać. Cykl z Hornblowerem to obowiązkowa lektura marynistyczna. Czytając Forestera czułem się tak jak bym był na okręcie. Czułem zapach smoły i desek, czułem smak soli na ustach i słyszałem łopot żagli. Kochasz morze, kochasz żaglowce, nie wahaj się sięgnąć po ten cykl.

Przygodowa powieść marynistyczna, z okresu wojny agielsko-napoleońskiej. Horatio Hornblower, kapitan brytyjskiego statku liniowego " Sutherland", patroluje wybrzeże hiszpańsko-francuskie na Morzu Śródziemnym. Jest to człowiek znający się na rzemiośle wojennym, przewidujący i dbający o swoich marynarzy. Z pozoru szorstki w obejściu, w głębi duszy jednak wrażliwy i sentymentalny. Uwielbiany przez swoich podwładnych za męstwo i sprawiedliwość. Książka przybliża nam zycie na okręcie wojennym i bitwy żaglowców na morzu, jest napisana ze znawstwem szczegółów i z dużą dawką nazewnictwa morskiego. Bardzo dobra dla tych, którzy lubią takie klimaty.

Przygodowa powieść marynistyczna, z okresu wojny agielsko-napoleońskiej. Horatio Hornblower, kapitan brytyjskiego statku liniowego " Sutherland", patroluje wybrzeże hiszpańsko-francuskie na Morzu Śródziemnym. Jest to człowiek znający się na rzemiośle wojennym, przewidujący i dbający o swoich marynarzy. Z pozoru szorstki w obejściu, w głębi duszy jednak wrażliwy i...

Świetna, przygodowa powieść marynistyczna, w dodatku z duża dbałością o szczegóły. Widać że autor zna się na morzu, życiu na nim w tamtych czasach i obowiązującym ceremoniale. Jak najbardziej polecam lekturę.

Świetna, przygodowa powieść marynistyczna, w dodatku z duża dbałością o szczegóły. Widać że autor zna się na morzu, życiu na nim w tamtych czasach i obowiązującym ceremoniale. Jak najbardziej polecam lekturę.

Kolejna udana opowieść rozgrywająca się na morzu podczas wojen z Bonaparte. Dziwi trochę sentymentalizm kapitana, to że przestaje mu się podobać żona, bo zakochał się w kobiecie która jest bardziej dystyngowana. Oraz także piękniejsza (szczuplejsza),oczywiście zdaniem głównego bohatera. Dziwne to jest dlatego, że w poprzednich tomach jakoś nie narzekał na urodę Marii, ani na jej plebejskie pochodzenie. Zresztą sam Horatio jest takiego samego pochodzenia.
Mniejsza jednak z tym wątkiem miłosnym, reszta jest taka, jak być powinna. Mamy dużo przygody, bitew morskich, a nawet i potyczki lądowe. Co prawda cały czas wiemy, że kapitan Horatio przeżyje, bo w końcu są dalsze części jego przygód, ale nie zmniejsza to pewnego napięcia towarzyszącemu nam podczas lektury.
Pozycja z którą warto się zapoznać.

Kolejna udana opowieść rozgrywająca się na morzu podczas wojen z Bonaparte. Dziwi trochę sentymentalizm kapitana, to że przestaje mu się podobać żona, bo zakochał się w kobiecie która jest bardziej dystyngowana. Oraz także piękniejsza (szczuplejsza),oczywiście zdaniem głównego bohatera. Dziwne to jest dlatego, że w poprzednich tomach jakoś nie narzekał na urodę Marii, ani...

Czytam po raz n-ty

Czytam po raz n-ty