Adrian Thomas dowiaduje się, że jest ciężko chory i niestety w starciu z chorobą nie ma zbyt wielkich szans. Wracając do domu mija młodą dziewczynę - obserwuje ją przez dłuższą chwilę zaintrygowany jej pewnością siebie i tym jakby w każdym kroku, który stawia miała swój cel. Nagle za zakrętem obok dziewczyny pojawia się furgonetka i po chwili na ulicy zostaje po niej tylko czapka, którą Adrian zabiera ze sobą. Przytłoczony informacją od lekarza początkowo postanawia popełnić samobójstwo jednak wciąż nie może zapomnieć o mijanej wcześniej dziewczynie. Tylko co dokładnie widział? Porwanie? A może to tylko jego chory umysł płata mu figla? Postanawia, że dowie się co się z nią stało i jeśli to rzeczywiście porwanie postara się ją odnaleźć.

Dobrnęłam w końcu do końca. A łatwo nie było! Książka niestety nużyła mnie niemiłosiernie. Bardzo nie podobał mi się pomysł na wykorzystanie zmarłych, którzy pomagają Adrianowi wracać do rzeczywistości, gdy traci on kontrolę nad swoim umysłem. W większości te fragmenty po prostu mnie nudziły. Akcja niestety przyspiesza dopiero pod sam koniec i wtedy rzeczywiście robi się ciekawie. Całościowo jednak „Profesor” bardzo mnie rozczarował.

Adrian Thomas dowiaduje się, że jest ciężko chory i niestety w starciu z chorobą nie ma zbyt wielkich szans. Wracając do domu mija młodą dziewczynę - obserwuje ją przez dłuższą chwilę zaintrygowany jej pewnością siebie i tym jakby w każdym kroku, który stawia miała swój cel. Nagle za zakrętem obok dziewczyny pojawia się furgonetka i po chwili na ulicy zostaje po niej tylko...