Swego czasu z wielką przyjemnością czytałam umiejscowione w Breslau książki Marka Krajewskiego o Eberhardzie Mocku. Przyznaję, że do przeczytania Książki Nadii Szagdaj skłoniło mnie pewne podobieństwo do książek o Mocku i moja miłość do kryminałów retro. Niestety, bardzo się rozczarowałam.
Będąc dzieckiem Klara Schulz widziała, jak gwałcono i mordowano jej matkę. Mimo, iż mąż ofiary był policjantem, to nigdy nie rozwiązano zagadki tego morderstwa. Klara postanowiła, że zostanie policjantką i odnajdzie morderców matki. Pod okiem ojca przeszła gruntowne przygotowanie kondycyjne. Jakież było jej rozczarowanie, kiedy okazało się, że w policji może być jedynie sekretarką. W związku z tym Klara wychodzi za mąż za szanowanego kariologa i wkrótce zostaje matką. Jednak jej marzenia o szukaniu przestępców nie znikają - postanawia zostać prywatnym detektywem. Kiedy podczas spektaklu operowego na scenie ginie jego gwiazda, Klara podejmuje się śledztwa. Czy uda się jej rozwiązać zagadkę?Kto morduje muzyków z Breslau?
Szczerze mówiąc to czytając tę książkę trochę się wynudziłam. Niby temat ciekawy, tło również - gotowy przepis na sukces. To się jednak w tym przypadku nie sprawdziło. Przede wszystkim strasznie irytowała mnie Klara. Nadmiernie kochliwa, o mentalności nastolatki. Każda para spodni w okolicy powodowała u niej szybsze bicie serca. Jej kochający, przystojny i bogaty mąż ma kiepskie wyczucie, zostawiając zmienną, jak pogoda listopadowa żonę samą w domu i wyjeżdżając na czas śledztwa. Jakież szczęście, że Klara miała wsparcie w przyjaciołach - oczywiście przystojnych, wybitnie zdolnych i niezwykle inteligentnych mężczyznach. Jeden z nich - psychiatra - tworzy profile psychologiczne sprawców - mimo, iż profilowanie kryminalne stało się metodą wykorzystywaną w pracy policji sporo później (chociaż teoretyczne prace nad nim już rozpoczęto, więc może miał duszę odkrywcy). Do tego Klara wszędzie przedstawia tego pana jako swojego psychiatrę. chodzi z nim na imprezy i zupełnie nie przejmuje się przy tym jego żoną. Klara ma skłonność do nadużywania alkoholu i całkiem nieracjonalnych zachowań. Ma wszystkie te cechy, które drażnią w stereotypowym wizerunku kobiety detektywa.
Sama zagadka jest całkiem niezła. Trudno ją rozwiązać, tym bardziej, że w trakcie śledztwa Klara z przyjaciółmi całkowicie odrzucają motyw ezoteryczny. Nie wiem, jak to ma się do zakończenia, bo w mojej ocenie motyw jest jak najbardziej ezoteryczny. No ale to drobiazg, wiele innych nieścisłości zastanawiało mnie w trakcie czytania dużo bardziej.
"Sprawa Pechowca" to pierwsza część przygód Klary Schulz. Mam nadzieję, że autorka rozwinie swój warsztat i kolejne książki będą zdecydowanie lepsze. Nie wiem, czy zdecyduję się na przeczytanie ich, chociaż znając mnie, to całkiem możliwe. Tak więc nie pozostaje mi nic innego, niż trzymanie kciuków za panią Nadię Szagdaj.

www.booksonmymind.blogsopt.com

Swego czasu z wielką przyjemnością czytałam umiejscowione w Breslau książki Marka Krajewskiego o Eberhardzie Mocku. Przyznaję, że do przeczytania Książki Nadii Szagdaj skłoniło mnie pewne podobieństwo do książek o Mocku i moja miłość do kryminałów retro. Niestety, bardzo się rozczarowałam.
Będąc dzieckiem Klara Schulz widziała, jak gwałcono i mordowano jej matkę. Mimo, iż...