Data premiery 4 kwietnia 2013r.

" Odpowiedzialność każdego rodzica jest wielka, ale w przypadku rodziny zastępczej jest chyba jeszcze większa bo powierza się jej życie czyjegoś dziecka".

Cathy Glass jest mieszkającą w Wielkiej Brytanii pisarka, która na co dzień pracuje w opiece społecznej i pełni rolę rodzica zastępczego. Sama ma dwoje dzieci Adriana i Paulę. Jej własne pociechy już przyzwyczaiły się do tego , że w ich domu co jakiś czas pojawia się nowe dziecko. Czasem zostaje u nich kilka dni miesięcy a nawet lat . Wszystko zależy od wieku dzieciaka i tego jak szybko zostaną znalezieni rodzice adopcyjni . Zdarza się również tak , że podopieczny wraca do swoich biologicznych rodziców.


" Nie płacz kochanie " to już ósma książka w pisarskim dorobku Glass. Tym razem kobieta opowiada czytelnikom historię noworodka. Matka Harrisona jeszcze przed jego narodzinami podjęła dramatyczną decyzję o oddaniu synka do rodziny zastępczej . Poprzez swoją prawniczkę miały stały kontakt z opieką społeczną i tymi, którzy czuwają nad prawidłowym przebiegiem procesu adopcyjnego. Przed wyjściem ze szpitala zostawiła dla malca ubranka na cały pierwszy rok życia . Napisała również list do Cathy w, którym poprosiła o kilka rzeczy, wyjaśniła, że choć bardzo chciała nie mogła zatrzymać dziecka. List nie zawierał odpowiedzi na najważniejsze pytanie , które od dnia narodzin chłopczyka zadawała sobie nie tylko jego przybrana matka , ale i wszyscy inni pracownicy opieki społecznej . Dlaczego kobieta oddała swoje maleństwo i nie chciała oglądać go nawet na zdjęciach skoro przed opuszczeniem szpitala nakarmiła go i ubrała? Kim jest ojciec małego i z jakiego powodu kobieta ukrywa swoją tożsamość i okoliczności rozstania z dzieckiem?. Pytań jest zdecydowanie więcej Cała historia noworodka i jego narodziny są pilnie strzeżoną tajemnicą. Absolutnie nikt nie może wiedzieć , że dziecko przyszło na świat . Cathy i jej koleżanki mają obowiązek dbać o prawidłowy rozwój malucha , zapewnić mu opiekę , bezpieczeństwo. Kobieta pracuje w opiece społecznej już od ponad dwudziestu lat , ale nigdy wcześniej nie zajmowała się noworodkiem, którego zabrałaby ze szpitala zaledwie dzień po narodzinach. Jest więc podekscytowana , zdenerwowana , niepewna. O tym czy podoła wyzwaniu i jakie będą dalsze losy Harrisona przeczytasz w kolejnym tomie serii "Pisane przez życie".

Kolejna wstrząsająca , lecz prawdziwa opowieść. Tak można by opisać tę książkę w jednym zdaniu. Sytuacja w, której do rodziców zastępczych trafia noworodek jest niezwykle trudna. Wiedzą oni bowiem , że ich wieź z niemowlakiem nie może być zbyt silna bo potem i tak nadejdzie chwila rozstania. Cathy doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Opisuje nie tylko historię małej istotki . Opowiada również o wszystkich procedurach , prawach i obowiązkach związanych ze swoją rolą . Relacjonuje przebieg różnych spotkań , ale także mówi o tym jak wygląda codzienne życie z noworodkiem u boku. Nie zapomina , iż spoczywa na niej ogromna odpowiedzialność .

Czytałam już kilka książek o podobnej tematyce, ale ta wzruszyła mnie najbardziej. Głównie dlatego , że opowiadała smutną historię malucha, który został nie porzucony lecz świadomie oddany przez jedno z biologicznych rodziców . Utwór należy do grupy książek, które nie tylko wywołują łzy wzruszenia, ale także pokazują, że miłość matki nie zawsze wygrywa. Czasem na przeszkodzie stają różne problemy, które nie zawsze można łatwo rozwiązać
Źródło cytatu :

Cathy Glass Nie płacz kochanie Wydawnictwo Hachette Warszawa 2013 s.32

Data premiery 4 kwietnia 2013r.

" Odpowiedzialność każdego rodzica jest wielka, ale w przypadku rodziny zastępczej jest chyba jeszcze większa bo powierza się jej życie czyjegoś dziecka".

Cathy Glass jest mieszkającą w Wielkiej Brytanii pisarka, która na co dzień pracuje w opiece społecznej i pełni rolę rodzica zastępczego. Sama ma dwoje dzieci Adriana i Paulę. Jej własne...