Książka dużo lepsza niż tom 1. Zupełnie inaczej napisania, nie tak płytka jak "Czarownica". Czytając, poczułem, że autor(zy) jednak podchodzą do czytelnika z szacunkiem. Świetny zabieg z rozdziałami Jedynego. Dałbym sześć gwiazdek, gdyby nie fakt, że akcja w książce prezentuje w zasadzie to samo wciąż i wciąż: zdrada, ucieczka, zdrada, ucieczka, zdrada, ucieczka.
W dalszym ciągu polecam młodszemu czytelnikowi, bo jednak ważny problem w tej historii jest poruszony - dyktatura i tyrania polityczna. Niby wszystko spisane pół żartem, pół serio, ale jednak może dać co poniektórym do myślenia.
Jestem ciekaw ostatniego tomu, aczkolwiek zdaje mi się, że wiem jak to się wszystko zakończy.

Książka dużo lepsza niż tom 1. Zupełnie inaczej napisania, nie tak płytka jak "Czarownica". Czytając, poczułem, że autor(zy) jednak podchodzą do czytelnika z szacunkiem. Świetny zabieg z rozdziałami Jedynego. Dałbym sześć gwiazdek, gdyby nie fakt, że akcja w książce prezentuje w zasadzie to samo wciąż i wciąż: zdrada, ucieczka, zdrada, ucieczka, zdrada, ucieczka.
W dalszym...

Nie jestem nią zachwycona. Męczyłyśmy się ze sobą ponad tydzień... Nie mogłam jej skończyć.

Nie jestem nią zachwycona. Męczyłyśmy się ze sobą ponad tydzień... Nie mogłam jej skończyć.

Kiedy przeczytałam drugą część "Czarownicy" ,do teraz mam wrażenie,że autorce skończyły się pomysły na kolejne części. Ciągle uciekają przed Jedynym,w pierwszej,drugiej i prawdopodobnie trzeciej. Łapie ich,uciekają,łapie ich,uciekają i tak w kółko. Mimo tego chętnie sięgnę po kolejne części.

Kiedy przeczytałam drugą część "Czarownicy" ,do teraz mam wrażenie,że autorce skończyły się pomysły na kolejne części. Ciągle uciekają przed Jedynym,w pierwszej,drugiej i prawdopodobnie trzeciej. Łapie ich,uciekają,łapie ich,uciekają i tak w kółko. Mimo tego chętnie sięgnę po kolejne części.

Niestety, zdecydowanie gorszy tom od poprzedniego. Nic mnie nie zaskoczyło i miałam wrażenie, że niektóre przygody bohaterów były zbyt mocno naciągane, nieciekawe. Kolejnego tomu jak na razie nie ma w bibliotece, choć i tak raczej go nie przeczytam.

Niestety, zdecydowanie gorszy tom od poprzedniego. Nic mnie nie zaskoczyło i miałam wrażenie, że niektóre przygody bohaterów były zbyt mocno naciągane, nieciekawe. Kolejnego tomu jak na razie nie ma w bibliotece, choć i tak raczej go nie przeczytam.

Ludzie umierają. Ludzie znikają. Ludziom zdarzają się wypadki, zostają zaczepieni na ulicy, albo wpadają w niezłe kłopoty. To niesamowite, że James Patterson, autor serii "Czarodzieje" swój mały, książkowy światek skonstruował w sposób, że główni bohaterowie powyższe punkty odhaczają tak, jak odhaczyć może każdy szanujący się pisarz motyw licznego zagryzania warg w swojej nowej książce. Whit i Whisty to brat i siostra, którzy żyją w świecie kontrolowanym przez reżim Nowego Ładu, na którego czele stoi Ten, Który Jest Jedyny. Od pamiętnej nocy, kiedy zostali porwani i poznali swoje zdolności magiczne, zostają umieszczeni w więzieniu, a zwolennicy totalitarnego rządu zawzięcie próbują złamać ich opór. Rodzeństwo na czele ruchu oporu podejmuje walkę przeciwko brutalnym rządom, aby ocalić cywilizację przed totalną zagładą.

"Dar" to drugi tom serii o Czarodziejach, która ma w sobie pewną specyfikę, a mianowicie: każdy tom wraz z Jamesem Pattersonem tworzy inny pisarz. I mimo, że w obecność Gabrielle Charbonnet w poprzedniej części prawdopodobnie nie dała nic wielkiego, to akurat "Dar" może pochwalić się dobrym współtwórcą – Nedem Rustem, który według mnie, wprowadził w tę historię powiew czegoś nowego a jego obecność znacznie wpłynęła na książkę.

Przede wszystkim robi się ciekawiej, bo zarówno jak i jakość powieści, tak i bohaterowie przechodzą ogromną metamorfozę. Wreszcie byłam w stanie się przełamać i zapałać do nich odrobiną sympatii; stali się poważniejsi i tę wkurzającą cząstkę desperacji wyrzucili gdzieś w trakcie książki. Z pewnością nie wywołali we mnie burzliwych uczuć, nie pokochałam ich lub znienawidziłam, ale zgadzałam się z ich decyzjami, wydawały się mądre i dojrzałe, zarówno jak i oni sami. Ujął mnie również – i być może przeważył na ocenie powieści – wątek romantyczny, który świetnie dopełnił całość a którego po prostu brakowało w "Czarownicy". Może i nie był wysokich lotów, może nie rozwinął się w gorący romans, ale był przyjemny, lekko zarysowany i zdecydowanie nie rzucał się na pierwszy plan ani przyćmiewał ogólnej problematyki opowieści.

Znacznie więcej się dzieje i nie są to takie sytuacje, które otrzymałyby natychmiastowe wsparcie, szybki ratunek, jak w tomie pierwszym. Bo to właśnie była jego główna wada – bohaterowie często wpadali w tarapaty i zawsze wychodzili z nich szybko, cało i z fartem. Tutaj już autorzy nieco bawią się czytelnikiem, przedłużają ich męki, starają się trzymać w niepewności. Dzieje się więcej, dzieje się ciekawiej a kończy z niekoniecznie przewidywalnym i dobrym zakończeniem. Zdecydowana poprawa.

Wizję świata nadal uważam za intrygującą i w miarę oryginalną. Ma bowiem niepowtarzalny klimat, powieść zaopatrzona jest w mapkę, a nawet "Fragmenty Materiałów Propagandowych Nowego Ładu", gdzie znaleźć możemy wzmianki o zakazanie muzyce (Smiley Pyrus, Swifty Tailor i Dustin Beeper),artystów i słów, które zostały usunięte z języka. Całość zatem prezentuje się nadzwyczaj ciekawie, oczywiście z tradycyjną już dawką lekkiego humoru i prostej narracji w stylu Ricka Riordana, pochłania się nadzwyczaj szybko i łatwo.

"Dar" nie jest powieścią wysokich lotów, nie uzależnia i nie robi z mózgu papki, ale i tak stanowi lepszą część serii, znacznie ciekawszą, pełną przemyślanych sytuacji i niespodziewanych zwrotów akcji. Pełno w niej humoru i rozładowujących napięcie żartów, ma całkiem sympatycznych bohaterów i co ważniejsze – dwójkę dzieciaków, które walczą z systemem dla dobra innych. Z jednej strony bawi, z drugiej całkowicie przejmuje, niesie parę dobrych lekcji i przede wszystkim, pomijając magię, maluje się przerażająco realnie. Tę czarodziejsko-dystopijną mieszankę polecam fanom gatunku i magii przede wszystkim, ale też i zwolennikom ciekawych wizji okraszonych zasobnymi zwrotami akcji.
Bo warto przebrnąć przez pierwszy tom.

Ludzie umierają. Ludzie znikają. Ludziom zdarzają się wypadki, zostają zaczepieni na ulicy, albo wpadają w niezłe kłopoty. To niesamowite, że James Patterson, autor serii "Czarodzieje" swój mały, książkowy światek skonstruował w sposób, że główni bohaterowie powyższe punkty odhaczają tak, jak odhaczyć może każdy szanujący się pisarz motyw licznego zagryzania warg w swojej...

"Sytuacja przedstawia się zacznie gorzej"

Jakiś czas temu Ten, Który Jest Jedyny przejął kontrolę nad światem. Sprawił, że ludzie stali się jego poddanymi niczym pozbawione mózgu roboty, które ślepo wykonują każdy rozkaz pana. Największe zagrożenie dla jego autorytarnych rządów stanowią młodzi i buntowniczo nastawieni ludzie, których usilnie stara się pozbyć.

"Ten, Który Jest Jedyny boi się nas niczym ognia, boi się ogromnych możliwości, które w nas drzemią, nieobliczalnej energii."

Wisty i Whit to rodzeństwo posiadające zdolności magiczne, których pozazdrości im sam Jedyny. Bowiem do pełnej kontroli nad ludźmi brakuje mu już tylko jednego - Daru nastolatków. Dlatego posunie się do najokrutniejszych z okrutnych czynów, byle tylko dostać to, o czym od dawna marzy.

"Jeśli jest coś, co budzi we mnie nadzieję, na zwycięstwo z Nowym Ładem, to myśl, że mamy tyle talentów. I pasji."

Czy i tym razem rodzeństwu uda się go przed tym powstrzymać?

Zacznijmy od tego, że pierwsza część trylogii Jamesa Pattersona - "Czarownica" bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się tak dobrej książki, dlatego z zapałem i dużymi oczekiwaniami sięgnęłam po kolejny tom.

I tutaj przeżyłam niestety małe rozczarowanie. Wprawdzie fabuła nadal była ciekawa i wciągająca, ale... czegoś tutaj zabrakło. Zabrakło mi spójnej i jednocześnie zrozumiałej dla czytelnika fabuły. A dostałam skomplikowane wątki i sytuacje, które do tej pory nie do końca rozumiem.


Bohaterowie, a w szczególności Ten, Który Jest Jedyny, zachowywali się dziwnie, a motywy, które nimi kierowały nadal pozostają dla mnie nieodgadnione. Mam wrażenie, że tym razem zamiast na jakość książki, autorzy postawili na ilość stron. Ogromną ilość zaczętych wątków, które wcale nie zostały rozwiązane. Główne postacie oczywiście nadal darzę dużą sympatią i podoba mi się, że świat dalej oglądamy z ich perspektywy.

Na koniec muszę jeszcze dodać, że ta seria należy do dosyć specyficznych. Bowiem każda część została napisana przez Jamesa Pattersona wraz z kimś innym. W "Czarownicy" była to Gabrielle Charbonnet, której styl bardzo przypadł mi do gustu. Za to w "Darze" kompanem Pattersona został Ned Rust, którego pióra aż tak nie polubiłam.

Mimo, że ta książka nieco mnie zawiodła, nadal mogę ją polecić fanom antyutopii i dystopii pomieszanych z odrobiną magii. A ja już niedługo sięgnę po kolejny tom, w którym, mam nadzieję, znajdę odpowiedzi na wszystkie nurtujące mnie pytania i rozwiązanie wszystkich niezrozumiałych dla mnie wątków.

"Możliwe, że będziecie musieli robić rzeczy, które nie się wam nie spodobają. [...] Postęp nie przychodzi bez bólu. Czasem będziecie musieli uczynić coś wbrew sobie."

Za poznanie kolejnych przygód młodych czarodziejów dziękuję Wydawnictwu Albatros!
Recenzja pochodzi z bloga przygody-mola-ksiazkowego.blogspot.com

"Sytuacja przedstawia się zacznie gorzej"

Jakiś czas temu Ten, Który Jest Jedyny przejął kontrolę nad światem. Sprawił, że ludzie stali się jego poddanymi niczym pozbawione mózgu roboty, które ślepo wykonują każdy rozkaz pana. Największe zagrożenie dla jego autorytarnych rządów stanowią młodzi i buntowniczo nastawieni ludzie, których usilnie stara się pozbyć.

"Ten, Który...

Czarownica z Darem.

Odkąd tylko dowiedziałam się, że seria „Czarodzieje” jest przepełniona magią i tajemnicą, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Nie zawahałam się nawet ani chwili. Pierwszą część pochłonęłam zaledwie w jeden dzień. Drugą część – „Dar” również przeczytałam szybko, gdyż od tych książek po prostu nie można się oderwać.

„Kolejna tajemnica w tajemnicy w środku innej tajemnicy.”

Whit i Wisty po ucieczce z więzienia i szpitala muszą stawić czoło Nowemu Ładowi, a ściślej mówiąc przywódcy Nowego Ładu – Temu Który Jest Jedyny. To on pragnie zawładnąć wszystkimi mocami, a na drodze ku tej doskonałości stoi mu rodzeństwo Wszechdobrych. Wisty posiada Dar, którego tak bardzo pożąda Ten Który Jest Jedyny. Whit odkrywa w sobie nowe zdolności. Rodzeństwo odnajduje rodziców, jednak nie mogą się długo nacieszyć rodzinnym szczęściem. Do czego posunie się Ten Który Jest Jedyny by odebrać Dar? Czy Whitowi i Wisty uda się ocalić Wolne Terytorium?

Magia, tajemnica, intryga i jeszcze raz magia. „Dar” jest kontynuacją serii „Czarodzieje” i zdecydowanie trzyma poziom swojej poprzedniczki. Autorzy zadbali o każdy szczegół, by przepełnić książkę tajemnicą. Intrygi, spiski i wiele dwuznacznych rozmyślań – czasami miałam wrażenie, że już wiem co się zaraz wydarzy, że wiem, dlaczego tak się dzieje, a tu bum! Autorzy zmieniają całkiem tor wydarzeń, rozmyślań i nic do końca nie jest pewne. Pewne jest tylko, że dwójka głównych bohaterów – Wisty i Whit – przeżyje, bo to w ich osobie pisana jest książka. Ale z tą jedną wiadomą można sobie poradzić.

Bohaterowie się zmieniają. Są teraz silniejsi, pewniejsi siebie i swoich możliwości. Nie wiemy, do końca kto jest zdrajcą, a kto sprzymierzeńcem. Nie wiemy, czy to co czytamy jest iluzją stworzoną przez Tego Który Jest Jedyny, czy rzeczywistością. I za to właśnie pokochałam „Czarodziejów”. Część pierwsza, jak również „Dar” bardzo intrygują i sprawiają, że nie można przerwać czytania.

„Jeśli jest coś, czego muszę cię nauczyć, to: nigdy nie bagatelizuj ludzkiej twórczości. Muzyka, sztuki plastyczne, film, literatura, wszystko to (…) niesamowita energia. To siła życiowa.”

Każda książka powinna uczyć, w mniejszym lub większym stopniu. Myślę, że „Dar” zawiera w sobie lekcje, które zapamiętamy i będziemy się nimi kierować w życiu. Książka jest naprawdę godna polecenia. Ostatnio bardzo wkręciłam się w tematykę magii i wiem, że istnieje spora grupka czytelników, którzy uwielbiają książki o magii i czarodziejstwie. A razem z Whitem i Wisty czarów nie zabraknie.

Czarownica z Darem.

Odkąd tylko dowiedziałam się, że seria „Czarodzieje” jest przepełniona magią i tajemnicą, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Nie zawahałam się nawet ani chwili. Pierwszą część pochłonęłam zaledwie w jeden dzień. Drugą część – „Dar” również przeczytałam szybko, gdyż od tych książek po prostu nie można się oderwać.

„Kolejna tajemnica w tajemnicy w...

Whit i Wisty uciekają z rąk Nowego Ładu. Podczas powrotu do domu towarowego Garfunkel, który jest schronieniem dla ukrywających się dzieci, Whit ma dziwne wizje, w których jego zmarła dziewczyna, Celia, każe mu się oddać w ręce Nowego Ładu. Czarodziejów czekają ciężkie walki z totalitarnym reżimem.

Dar jest to drugi tom przygód Wisty i Whita - najbardziej poszukiwanego rodzeństwa w Nadziemiu. Garfunkel coraz częściej jest bombardowany przez wojska Tego Który Jest Jedyny. Do tego wszystkiego rodzeństwo wciąż stara się odnaleźć ukochanych rodziców. Czy im się uda?

Po Czarownicy myślałam, że ta seria niczym mnie już nie zaskoczy. Jednak się udało. W tej części mamy jeszcze więcej wątków, które - niestety - czasami pojawiały się znikąd, a przerywane zostawały nagle, bez żadnego wyjaśnienia. Mimo to akcja cały czas pędziła, nie dając ani czytelnikowi ani głównym bohaterom wytchnienia. Tak jak pierwszy tom Dar czyta się błyskawicznie. Prawdopodobnie to dzięki króciutkim pod rozdziałom.
Żadna powieść nie jest idealna. Po przeczytaniu dwóch tomów trylogii zauważyłam pewien schemat. Mianowicie, Wisty i Whit grają z Nowym Ładem w berka. To wygląda mniej więcej tak: są złapani, przetrzymywani i nagle magicznym sposobem udaje im się uciec. Magia, dosłownie. To właśnie dzięki niej wymykają się oni z rąk Jedynego, nawet wtedy kiedy jest to nie możliwe.

W książce poznajemy kilku nowych bohaterów. Pewne wydarzenia z nimi związane miały chyba być zaskoczeniem dla czytelnika jednak ja nie dałam się nabrać i wiedziałam, ze coś jest nie tak. Mamy tu także kilka znanych postaci miedzy innymi Byrona vel wydrę. On jest dla mnie największą zagadką. Na początku jest zły, nienawidzi Wszechdobrych. Później z kolei stara się ich udobruchać pewnymi zdarzeniami, ale potem znów pomaga złym i chce ich zabić. Nie ogarniam.

Okładka - jak każda z tej serii - według mnie jest bardzo ładna. Znów mamy styczność z twarda oprawą z obwolutą, pod którą jest wielka litera D wyglądająca jakby się paliła niebieskim ogniem. W środku powieści znajdują się także mapka Nadziemia oraz fragmenty materiałów propagandowych Nowego Ładu. No i tytuł, który idealnie odzwierciedla treść, ponieważ w tej części bliżej poznajemy zdolności Wisty oraz Tego Który Jest Jedyny.

Podsumowując, książka jest warta przeczytania. Myślę nawet, ze jeśli przez przypadek zaczęło by się czytać od tej części to nic by się nie stało, ponieważ według mnie powieści można traktować jak oddzielne. Polecam i zachęcam do zapoznania się z przygodami Whita i Wisty.


http://moje-buki.blogspot.com/ <-------------- ZAPRASZAM :)

Whit i Wisty uciekają z rąk Nowego Ładu. Podczas powrotu do domu towarowego Garfunkel, który jest schronieniem dla ukrywających się dzieci, Whit ma dziwne wizje, w których jego zmarła dziewczyna, Celia, każe mu się oddać w ręce Nowego Ładu. Czarodziejów czekają ciężkie walki z totalitarnym reżimem.

Dar jest to drugi tom przygód Wisty i Whita - najbardziej poszukiwanego...

James Patterson powraca do nas z kolejną częścią serii "Czarodzieje", którą tym razem napisał wspólnie z Ned Rust.
W "Darze" James Patterson opisuje dalsze losy młodych czarodziejów, którzy wymknęli się spod twardej ręki Tego Który Jest Jedyny. Wspólnie przemierzają obszary Wolnego Terytorium, aby dostać się do bazy Ruchu Oporu gdzie czekają na nich inne dzieci, którym Nowy Ład jeszcze nie zdążył zrobić wody z mózgu. Dom towarowy Garfunkel, który służy małoletnim za schronienie coraz częściej staje się celem ataku wojsk Nowego Ładu. Totalitarny reżim stara się zniszczyć wszystko co choć trochę przypomina świat sprzed rządów Ładu. Bombardowane są miasta i ulice, dzieci porywane są z domów i umieszczane w specjalnych szkołach a nauka i sztuka przestaje istnieć.
Dar" to jak widać dobra kontynuacja serii, którą bardzo przyjemnie mi się czytało. Powieści Jamesa Pattersona choć nie jest zbyt wymagającym dziełem to jednak warto po nią sięgnąć. Według mnie to może być całkiem niezła odskocznia od rzeczywistości.

zapraszam na blog : recenzje-sophie.blogspot.com/

James Patterson powraca do nas z kolejną częścią serii "Czarodzieje", którą tym razem napisał wspólnie z Ned Rust.
W "Darze" James Patterson opisuje dalsze losy młodych czarodziejów, którzy wymknęli się spod twardej ręki Tego Który Jest Jedyny. Wspólnie przemierzają obszary Wolnego Terytorium, aby dostać się do bazy Ruchu Oporu gdzie czekają na nich inne dzieci, którym Nowy...

I co i już? Rany, tak szybko? Dopiero co byłam na początku a tu już koniec. Tempo czytania tej książki jest zawrotne. Podobnie jak w 1 części krótkie rozdzialiki znikają kamfora, a prędkość akcji jest wręcz zabójcza. I tu jest pies pogrzebany. Coś się dzieje (a dzieje się cały czas),ale co to jest, dlaczego, skąd to się wzięło? Te pytanie towarzyszyły mi niemalże w ciągu całej lektury. Dlaczego całkiem niezły pomysł na fabułę, został tak, za przeproszeniem spartaczony? Bo został, bo książka nie powinna tak wyglądać...

I co i już? Rany, tak szybko? Dopiero co byłam na początku a tu już koniec. Tempo czytania tej książki jest zawrotne. Podobnie jak w 1 części krótkie rozdzialiki znikają kamfora, a prędkość akcji jest wręcz zabójcza. I tu jest pies pogrzebany. Coś się dzieje (a dzieje się cały czas),ale co to jest, dlaczego, skąd to się wzięło? Te pytanie towarzyszyły mi niemalże w ciągu...