Singel, to modne słowo, które od niedawna gości w naszym potocznym słownictwie. Jeszcze pokolenie naszych rodziców, singli nazywałoby starymi pannami, czy kawalerami. Natomiast dziadkowie , chętnie , by opowiedzieli dowcipne anegdoty, o tym , jak z czasach PRL-u , kawaler musiał płacić tzw. bykowe.

Singlem już nie jestem od wielu lat, ale któż nie miał takiego czasu w swoim miłosnym życiorysie, że bywał sam, bez tej drugiej połówki. Wszak związki nie trwają z założenia długo, aż spotkamy tego jedynego lub tą jedyną . Wówczas pragniemy przypieczętować swoją miłość przed urzędnikiem, czy obliczem Boga . Ten szczególny dla nas dzień, który musi być najdoskonalszy i perfekcyjny , a zaproszeni przez nas goście mają weselną imprezę wspominać jeszcze długie lata..

Lecz każdy, kto planował , czy urządzał własny ślub wie, że największym wyzwaniem jest usadowienie zaproszonych gości przy stołach. Nie może być to czynność na chybił trafił, gdyż od atmosfery, samopoczucia gości zależy niemal wszystko.

Z założenia na zaproszeniach piszę się nazwisko zaproszonej osoby wraz z dopiskiem "z osobą towarzyszącą". I , jak w powiedzeniu "do tańca trzeba dwojga", tak na wesele też wypada z kimś przyjść. Bo jak tańczyć w pojedynkę? Siedzieć przy stole, gdy inni są zajęci rozmową ze swoim towarzyszem? Lecz najważniejsze , co ma zrobić panna młoda, gdy ma grupkę przyjaciół i każdy z nich nie ma partnera życiowego?

Przed takim dylematem staje Bee. Nadchodzi ślub Bee z wymarzonym facetem. A ona musi tak rozsadzić swoich przyjaciół-tytułowych singli, by wszystko ze sobą współgrało.
Wspomnianymi przyjaciółmi są: Hannah, Rob, Vicky.

Hannah jest kobietą niezależną. Pracuje w branży zajmującej się castingami i reklamą. Jest kobietą śmiałą, odważną, ale możliwość spotkania na weselu swojego byłego mrozi jej krew żyłach.
Rob może bawił by się dobrze, gdyby miał ochotę spotkać kolegów ze studiów. Jednakże nie ma na to chęci. Ciekawe co z tego wyniknie? Natomiast Vicky znajduje się na pograniczu załamania nerwowego i najchętniej , by w uroczystości nie uczestniczyła, a oddała się cierpieniu w samotności .
Czytelnik pozna także Phila, który przybywa w zastępstwie chorej matki. Jest także Joe, który nie ma ochoty na jakikolwiek kontakt z rodzicami panny młodej.

I , co w tej sytuacji ma zrobić panna młoda? Jak każdemu zapewnić maksimum komfortu i dobrej zabawy?

Książka ma wiele plusów, dzięki, której czytało się ją błyskawicznie. Pierwszy z nich to doskonała kreacja bohaterów. Ich charakterystyka opisana konkretnie i rzeczowo. Dzięki temu poznajemy każdego bohatera z osobna. Czytelnik dowie się, że ich status nie wynika z wyboru i zdecydowanych pobudek. Każdy z nich chciałby cieszyć się szczęściem u bogu ukochanej osoby. Jednak każdy z jakiś konkretnych przyczyn nadal nie może znaleźć drugiej połówki. Jest to trochę smutne, ale i bardzo rzeczywiste.

Przecież wystarczy się obejrzeć wokoło i na pewno stwierdzicie, że wasi znajomi niedawno skończyli, kończą lub przymierzają się do takiego rozstania. Nieliczni stają na ślubnym kobiercu i są na zawsze razem.
Statystyki , aż huczą od przerażającej liczby osób, które deklarują stan panny bądź kawalera.

Drugim plusem jest objętość powieści, i jej krótkie rozdziały. Meredith Goldstein nie rozwleka niepotrzebnie żadnego wątku. I mimo,że autorka próbowała podejść do sprawy singli przy użyciu lekkiego stylem i sporej dawki humoru, to ja odebrałam tę książkę jako bardzo refleksyjną i smutną. Refleksyjną, gdyż wiem, może nie własnego przykładu, ale jednak , jak single są postrzegani w towarzystwie. Pary unikają zapraszania znajomych , stanu wolnego, a już na pewno nie płci przeciwnej w obawie, że być może ta wpadnie w oko naszemu partnerowi.

Miłość nie jest dana każdemu, i trzeba pamiętać, że nawet jeśli teraz singlem nie jesteśmy, to nim byliśmy, i być możemy. A to już jest gra- udawać szczęśliwego w obliczu pustej , drugiej strony łóżka.

Singel, to modne słowo, które od niedawna gości w naszym potocznym słownictwie. Jeszcze pokolenie naszych rodziców, singli nazywałoby starymi pannami, czy kawalerami. Natomiast dziadkowie , chętnie , by opowiedzieli dowcipne anegdoty, o tym , jak z czasach PRL-u , kawaler musiał płacić tzw. bykowe.

Singlem już nie jestem od wielu lat, ale któż nie miał takiego czasu w...