Autorka nie ukrywa, że książka jest autobiografią, beletryzowanym pamiętnikiem, powieścią opartą na faktach z Jej życia.
Czas, w którym Lucy wyjechała do USA, to okres w Polsce trudny, szary, ciężki. Podczas lektury książki stawiałam się wielokrotnie na miejscu bohaterki i pytałam samą siebie: Co byś zrobiła? Dałabyś radę?
Wielu moich znajomych podejmowało decyzje o emigracji lub czasowym wyjeździe dla zarobku. Mogłam dzielić los Lucyny i innych, opisanych w książce Polek.
Dziś wiem już, że Ameryka nie jest krajem mlekiem i miodem płynącym, jak wszędzie, jednym wiedzie się lepiej, innym gorzej. W latach '80 i '90 XX wieku była rajem. Jak ten raj wygląda na kartkach powieści?
Jest taki, jakim znamy go już dzisiaj, to "raj", gdzie rządzi pieniądz. Lucyna, podobnie jak inni Polacy, zadziwia Amerykanów tym, że w dzikiej dżungli kapitalizmu umiała nadal być człowiekiem i w swoich podopiecznych widziała nie tylko uciążliwą staruszkę z demencją, ale także ludzką istotę.
Podziwiam sposób, w jaki Lucyna radziła sobie z problemami językowymi, z fanaberiami starszych ludzi i ich humorami. Podchodziła do nich czasem jak do wylęknionego dziecka, bo bywało, że ich umysły dziecinniały. Niektóre "metody" rozbawiły mnie do łez, na przykład sposób wybrnięcia z pomyłki dni tygodnia. Podopieczna Lucy, Linda, stwierdziła na podstawie słów opiekunki, że w tym tygodniu nie było środy i...postanowiła zadzwonić do Białego Domu, aby poinformować o tym prezydenta. Lucy "podjęła się" tego zadania i wybierając numer mieszkania podopiecznej "porozmawiała" z prezydentem USA :)
Innym razem, podopieczna nie rozróżniała pory dnia i np. godzinę piątą po południu myliła z godziną piątą rano. "Wchodziłam do salonu i podpierając się pod boki, pytałam z groźną miną: - Co ty tu robisz tak wcześnie, Linda? Nic z tego moja droga! Póki ja tu jestem, żaden mężczyzna nie wejdzie ukradkiem do tego domu. Wracamy do łóżka!"[str.55]
Pomimo elementów humorystycznych i lekkiego stylu, pomiędzy wierszami, odczuwamy ogromną tęsknotę Lucy za domem, a zwłaszcza, za dziećmi.
Warto pamiętać o tych doświadczeniach, zwłaszcza, gdy zdecydujemy się zatrudnić u siebie osobę, która przyjechała do Polski na zarobek.

Autorka nie ukrywa, że książka jest autobiografią, beletryzowanym pamiętnikiem, powieścią opartą na faktach z Jej życia.
Czas, w którym Lucy wyjechała do USA, to okres w Polsce trudny, szary, ciężki. Podczas lektury książki stawiałam się wielokrotnie na miejscu bohaterki i pytałam samą siebie: Co byś zrobiła? Dałabyś radę?
Wielu moich znajomych podejmowało decyzje o...