Książka wyróżniona w konkursie Literacki Debiut Roku 2011.

Pantieliejewa przytoczyła się do stolika.
– Smakuje wam? – zakwiliła przymilnie.
– Co to jest?! – ryknął Aloszyn, wskazując palcem talerz z zupą.
– Gdzie? – pisnęła z zaangażowaniem.
– Tu!!!
Rączka Ani wyskoczyła spod fartucha, wyłowiła z zupy brązowy kształt i wrzuciła do ust!
– Mmm… – Pantieliejewa zamruczała z lubością – smażona cebulka! Może trochę za bardzo… Przepraszam was – schwyciła talerz – przepraszam, zaraz przyniosę świeżą!
W kuchni wypluła nadgryzionego karalucha i nalała drugi talerz.
– Ela, zanieś Waleremu Aleksjejewiczowi!
Obie przyglądnęły się badawczo zupie, a potem podniosły wzrok na sufit. Skorupa zgromadzonych w jednym rogu karaluchów tworzyła „państwo”, które Ela zwała Rosją. W przeciwległym rogu gnieździły się Chiny. Linia frontu przebiegała nad garnkami ustawionymi na gorącej płycie. Obydwa „państwa” przeprowadziły się razem z pudłami zabieranymi ze starego kabaka i znalazły dla siebie odpowiednie miejsce. Normalnie, jak to w kuchni.


„Już tytuł opowieści, będący celowym i zamierzonym nawiązaniem do biblijnych historii Starego Testamentu, staje się wprowadzeniem Czytelnika w jej treść. Przedstawione w niej autentyczne wydarzenia i sytuacje z pełnego dramatycznych przeżyć życia polskiej rodziny na Syberii i w Kazachstanie zdają się być także obrazem dziejów kilku milionów Polaków, którzy nie z własnej woli znaleźli się na „nieludzkiej ziemi”. Bogate tło socjologiczne, kulturowe i polityczne życia kilkupokoleniowej rodziny Sobczaków obejmującego lata 1917-2003 jest podłożem do ukazania ludzkich wyborów, podejmowanych często w sytuacjach ekstremalnych.
Autorka wyróżnionej do druku w ogólnopolskim konkursie Literacki Debiut Roku 2012 opowieści, stara się dać odpowiedź na te pytania. Pytania, które pomimo upływu lat pozostają nadal aktualne i ważne dla człowieka. Dynamiczny, obrazowy język książki, a jednocześnie oszczędny w przymiotniki, zostawia Czytelnikowi pole do własnej oceny opisywanych postaci i rzeczywistości.”

Prof. dr. hab. Franciszek Ziejka
(Uniwersytet Jagielloński)


„Ta książka jest dokumentem, ale czyta się ją jak najlepszą powieść - jednym tchem. Opowieść życia Elwiry Sobczak, spisana przez Ludmiłę Figiel, otwiera przed nami świat nieopisany dotychczas; świat codziennego, zwykłego życia dziecka, dziewczyny i potem kobiety, niezależnej i zbuntowanej w rzeczywistości sowieckiej.”

Joanna Szwedowska
(redaktorka cyklu audycji
literackich w II Programie PR
„Rozmowy po zmroku”)


„Jest w tej opowieści coś, co wciąga, jakaś aura niesamowitości…”

Wojciech Bonowicz
(pisarz, poeta)