Tajemnice, niewypowiedziane żale wbrew pozorom spajają totalnie rozdzielonych najbliższych członków rodziny Beechów w powieści Grahama Swifta „Z tego świata”.
Każdy, niby oddzielny statek dryfuje, ale każdy jest uwikłany, zaplatany i „chory” ze wglądu na łączącą ich nić pokrewieństwa i niegdysiejszej zależności. Starszy pan, bohater I wojny światowej, jednoręki producent broni, jego syn Harry – wzięty reporter wojenny i jego córka Sophia. Bohaterowie dramatu. Wzajemnie obwiniający się zamiennie o: krzywdy, brak miłości, brak opieki i kontaktu, brak zainteresowania, więzi.
Opowieść jest naprzemiennie prowadzona przez ojca i córkę, stopniowo się klaruje, ale też coraz bardziej rozlewa. Z latami więcej goryczy… Potrzebna terapia, potrzebna ucieczki, czy barman- kumpel.
W konstrukcji literackiej sama pozytywy, stopniowe budowanie. Zaburzeniem przyjętego założenia historii rozdzielonej na dwa głosy, są dwie wypowiedzi męża Sophie i żony Harry’ego (bardziej niż matki Sophie – wydaje się, że jedyne co łączy obie kobiety to fakt zdradzania męża, bo uczucia obu w stosunku do siebie nie są opisane).
Powieść mogłaby być napisana również współcześnie. To jej wielki plus.

Tajemnice, niewypowiedziane żale wbrew pozorom spajają totalnie rozdzielonych najbliższych członków rodziny Beechów w powieści Grahama Swifta „Z tego świata”.
Każdy, niby oddzielny statek dryfuje, ale każdy jest uwikłany, zaplatany i „chory” ze wglądu na łączącą ich nić pokrewieństwa i niegdysiejszej zależności. Starszy pan, bohater I wojny światowej, jednoręki producent...