Poznana w formie audiobooka.

Oceniam jako przeciętną - plus stawiam za językową ucztę (wyjątkowa składnia powodowała, że chwilami musiałam cofnąć sobie konkretny kawałek by lepiej zrozumieć, wyłapać sens). Podziwiam autora za umiejętność budowania napięcia, opisowość tak głęboką, szczegółową, że człowiek oczami wyobraźni stoi przed tym strasznym, budzącym grozę domem i nieśmiało się mu przygląda. No właśnie... ten dom... to on w tej noweli gra pierwsze skrzypce i to o nim autor mówi najwięcej. Wydaje się, że istoty ludzkie są tu czymś pobocznym.
Napięcie wzrasta, ale w sposób bardzo powolny... I gdy już dochodzi do długo wyczekiwanego zakończenia... robi się zwyczajnie mdło. Chciałoby się jakiegoś większego "wow", skoro już tyle czekaliśmy. Atmosfera jest niezwykle gęsta, czujemy to napięcie budowane przez autora... ale w moim przypadku ciężko mówić tu o końcowej satysfakcji.

Nowela nie straszy, może bardziej wprowadza nas w klimat czarnej głębi, gotyckiego mroku. Wydaje mi się, ze trzeba być sporym fanem powiastek Poe, żeby się zachwycić. Doceniam za styl, bo jest na pewno jedyny taki... aczkolwiek pod kątem fabuły - wypada przeciętnie. Nie mrozi, nie emocjonuje tak bardzo jak dobry kawałek jakiejś klasycznej grozy.

Zdecydowanie dla sympatyków prozy Poe... i dla miłośników kwiecistego, wyszukanego języka.

Poznana w formie audiobooka.

Oceniam jako przeciętną - plus stawiam za językową ucztę (wyjątkowa składnia powodowała, że chwilami musiałam cofnąć sobie konkretny kawałek by lepiej zrozumieć, wyłapać sens). Podziwiam autora za umiejętność budowania napięcia, opisowość tak głęboką, szczegółową, że człowiek oczami wyobraźni stoi przed tym strasznym, budzącym grozę domem i...