Nie, nie i jeszcze raz nie. Gdy tylko zobaczyłam, że książka została wydana przez piętnastolatkę, od razu ją wzięłam, by sprawdzić, czy autorka rzeczywiście wykonała aż taki kawał dobrej roboty, że postanowili nagrodzić ją publikacją.
Ha, ha, ha.
Po pierwsze - stereotypy i schematy jak w "Zmierzchu". Chyba autorka musiała niedługo przed napisaniem przeczytać tę książkę i się nią mocno zauroczyć. Pomijając, że główna bohaterka jest wybitnie nijaka i ogranicza się jedynie do wzdychania za swoim chłopakiem i podziwianiem jego urody oraz rozmyślaniu na temat własnego pecha do wiecznego potykania się o ten nieszczęsny korzeń w lesie, to reszta bohaterów wcale nie jest lepsza. Max, Maks czy jak to się tam pisze - oj, wymarzony chłopak chyba każdej nastolatki. Romantyk, outsider, ale z przyjaciółmi (paradoks?), gra na gitarze, KOCHA naszą bohaterkę mimo jej gapiostwa i wiecznego wtykania nosa w nieswoje sprawy.
Taaa... I w dodatki "dziwne" zbiegi okoliczności - nasza bohaterka PRZYPADKIEM oczywiście już pierwszego dnia w szkole, na pierwszej lekcji MUSI usiąść obok PRZYSTOJNEGO, TAJEMNICZEGO chłopaka i naturalnie ROZPACZA z tego powodu, by później ZAKOCHAĆ SIĘ ZE WZAJEMNOŚCIĄ w tym oto osobniku. Znajome? E tam, jaki "Zmierzch".
Banalność bohaterów, przewidywalna fabuła i główna bohaterka (nawet nie pamiętam jej imienia) wyprowadziły mnie z równowagi. Nie mówię, że się tego nie spodziewałam - w końcu jeszcze nigdy nie spotkałam się z naprawdę dobrze piszącą piętnastolatką - jednak liczyłam na coś lepszego.
Czy polecam? Zależy, czy jesteś wymagającym czytelnikiem, czy nie. Jeśli nie oczekujesz zbyt wiele od lektury, nie przeszkadzają ci bezpłciowi bohaterowie i przewidywalność - śmiało, przeczytaj!
Ja jednak na razie zrobię sobie przerwę od nastoletnich pisanin, bo ta książka udowodniła mi, że jeśli chcesz naprawdę dobrze pisać, to musisz mieć za sobą przynajmniej kilka lat doświadczenia. Tutaj tego niestety nie było...

Nie, nie i jeszcze raz nie. Gdy tylko zobaczyłam, że książka została wydana przez piętnastolatkę, od razu ją wzięłam, by sprawdzić, czy autorka rzeczywiście wykonała aż taki kawał dobrej roboty, że postanowili nagrodzić ją publikacją.
Ha, ha, ha.
Po pierwsze - stereotypy i schematy jak w "Zmierzchu". Chyba autorka musiała niedługo przed napisaniem przeczytać tę książkę i...