http://papierowemiasta.blogspot.com/2013/08/026-requiem-lauren-oliver.html


Requiem może oznaczać wiele rzeczy, lecz najczęściej to słowo to skrót od Missa requiem - Mszy za zmarłych, żałobnej. I to od razu nam mówi trochę o fabule tej części serii.

Lena w tej części musi sobie poradzić z bardzo skomplikowaną sprawą: Alex i Julian są w jednym obozie. Z początku nie wie co zrobić - jej pierwszy chłopak przestał się do niej odzywać, a ona sama stara się okazywać drugiemu chłopakowi jak najmniej uczuć. I ona i Alex się zmienili - nabrali hardości i szaleństwa podczas pobytu w Dziczy i Kryptach.
Grupa 'Odmieńców', która nieustannie się powiększa musi zdecydować, gdzie się udać, gdy dookoła rozpoczyna się powstanie. Raven i Tack tracą na znaczeniu w grupie, teraz nie oni decydują, lecz większość. I tak podróż do nowego miejsca pokazuje im, że wolność, którą wybrali nie jest tak piękna jak sobie wyobrażali.

W Pandemonium jest moment, w którym Lena mówi, że Hana miała mieć tego dnia zabieg. W Reqiuem część książki rozgrywa się właśnie z jej perspektywy. Możemy zobaczyć jak wygląda życie człowieka bez delirii w mieście, w którym rozgrywał się pierwszy tom serii - Portland. Dziewczyna ma już zaplanowaną przyszłość: jest 'zaręczona' z nowym burmistrzem miasta, Fredem Hargrovem. Czeka ją życie w luksusie u boku jednego z najważniejszych ludzi w mieście. Nie zostało prawie nic z tej dziewczyny, która była przyjaciółką Leny i razem z nią śmiała się i biegała.
Wspaniałe życie u boku Freda może jednak nie okazać się takie wspaniałe. Hana powoli zdaje sobie sprawę, że może nie zna swojego narzeczonego tak dobrze - zwłaszcza, że nikt nie wie, co stało się z jego poprzednią żoną, do której nieustannie jest porównywana.


Głównym wątkiem Requiem nie jest jednak ani historia Leny, ani historia Hany. W tej części to rozpętujące się powstanie przeciwko władzy ma wpływ na obie dziewczyny. Lena, jako członkini Ruchu Oporu znajduje się z jednej strony barykady, a Hana, jako narzeczona burmistrza po drugiej. Jednak ta granica między światami się zaciera, dochodzi do spotkania dziewczyn i to właśnie tam wszystko się rozegra.


Jak dla mnie seria Delirium jest jedną z najlepszych, jakie czytałam. Wszystko jest połączone ze sobą: tytuły książek, ich budowa, historia i cały świat. Uwielbiam sposób, w jaki pisze autorka, można zanurzyć się całkowicie i zapomnieć o wszystkim, kiedy się czyta jej książkę.
Seria zaczynająca się Delirium słodko-gorzkim światem, nabiera dzikości w Pandemonium i kończy się wielkim bum w Requiem.
Wszystkie postacie rozwinęły się w ciągu trwania serii i o ile w Delirium mamy do czynienia ze zwyczajnymi, nieświadomymi nastolatkami to w Requiem są to już dorośli w pełni świadomi swoich przekonań i racji.
To, jak zmieniała się Lena widać było cały czas - w drugiej części, gdy stopniowo pozwoliła sobie zapomnieć i na nowo pokochać, kiedy powoli przestawała być przestraszoną dziewczynką i stawała się potrafiącą kłamać członkinią Ruchu Oporu. Jednak tego, jak zmienili się inni trzeba było domyślać się z ich zachowania i słów. I to mi się bardzo podobało!

Ogólnie rzecz biorąc chyba nie da się zacząć i nie skończyć tych trzech książek Lauren Oliver, a jeszcze trudniej jest przeczytać i nie chcieć czytać dalej, zwłaszcza ze względu na zakończenia.

http://papierowemiasta.blogspot.com/2013/08/026-requiem-lauren-oliver.html


Requiem może oznaczać wiele rzeczy, lecz najczęściej to słowo to skrót od Missa requiem - Mszy za zmarłych, żałobnej. I to od razu nam mówi trochę o fabule tej części serii.

Lena w tej części musi sobie poradzić z bardzo skomplikowaną sprawą: Alex i Julian są w jednym obozie. Z początku nie wie...