Niby "Ogrze,Ogrze" to jedna z lepszych pozycji autora, ale ja tak nie sądzę. Widoczne są braki tego co było wielce pozytywne w ostatnich pozycjach, czyli humoru. Można by rzec, że wraz z utratą głupoty ogra, utracony został humor oraz inne lekko erotyczne dowcipy. Pozostaje powiedzieć, że to jest dobra powieść drogi, której coś brakuje by być lepsza. Mi świat Xanthu kojarzy się właśnie z fantasy lekko zaprawianym erotyzmem. Co jest zabawne i pomaga tej serii być innym niż pozostałe.

Pomijając ten aspekt jest to książka z bardzo dobra fabułą i zakończeniem. Historia do czegoś dąży i to osiąga. Wątki poboczne są tylko kolejnymi schodkami do celu. Każda z postaci drugoplanowych ma swój cel, ale też i okazuje się być przydatna innym. Uważam iż autor chciał nam czytelnikom coś przekazać i uważam, że mu się to udało. Nawet jeśli już wcześniej domyślamy się tego co będzie dalej to i tak Xanth nas zaskoczy. To kolejny aspekt wychodzący na plus książce.

Mimo iż książka odbiega od standardów serii to czyta się ją dobrze i tak samo cieszy.

Ogry też mają swoje pytania do Dobrego Czarodzieja mimo, iż sami ich nie znają. Niektórych może dziwić: Dlaczego Ogr ma chronić Nimfę podczas podróży zamiast ja schrupać? Nie mówiąc już o pozostałych siedmiu członkach wyprawy. A co by się stało gdyby nagle głupi Ogr zaczął myśleć?

Niby "Ogrze,Ogrze" to jedna z lepszych pozycji autora, ale ja tak nie sądzę. Widoczne są braki tego co było wielce pozytywne w ostatnich pozycjach, czyli humoru. Można by rzec, że wraz z utratą głupoty ogra, utracony został humor oraz inne lekko erotyczne dowcipy. Pozostaje powiedzieć, że to jest dobra powieść drogi, której coś brakuje by być lepsza. Mi świat Xanthu kojarzy...