Na samym początku muszę przyznać, że jest to niestety jedna z tych niewielu książek, których nie udało mi się przeczytać do końca (mimo szczerych chęci…). Sięgnęłam po nią zachęcona ciekawymi recenzjami, opiniami, reklamą zakrojoną na szeroką skalę, opisem na okładce. I dałam się zwieść. Jedno słowo nasunęło mi się po odłożeniu tej książki – rozczarowanie.

Akcja powieści (chociaż w sumie trudno tu mówić o jakiejkolwiek akcji) skupiona jest wokół Ernsta Voglera, niemieckiego kuratora sztuki, który na zlecenie władz ma przywieźć do Niemiec słynną antyczną rzeźbę. W tym celu wyrusza on do Włoch i… no właśnie. We Włoszech snuje się po Rzymie, dużo rozmyśla, wspomina, a dalsza akcja to już jego podróż powrotna do Niemiec, na którą składają się kolejne smętne rozmyślania, opisy przyrody, wspomnienia dzieciństwa i tak w kółko.

Mam wrażenie, że wszystkie elementy, które autorka umieściła w książce, są potraktowanie zupełnie powierzchownie i bezuczuciowo. Nie ma tu żadnych emocji, przytoczone opisy Rzymu i krajobrazu włoskiego są nijakie i praktycznie zbędne, a żaden z bohaterów nie zasługuje na większą uwagę.

Być może moja opinia wynika z zawiedzionych oczekiwań wobec tej książki, bo zapowiadała się na-prawdę wspaniale, a jej tematyka też jest niesamowicie interesująca. Motyw pozyskiwania dzieł sztuki przez władze faszystowskich Niemiec stał się ostatnio popularny i w wielu powieściach został wspaniale przedstawiony. Niestety nie wystarczy podjąć się pisania książki na fascynujący temat, trzeba też wiedzieć, w jaki sposób ująć go w ramy literackiej fikcji.

Na samym początku muszę przyznać, że jest to niestety jedna z tych niewielu książek, których nie udało mi się przeczytać do końca (mimo szczerych chęci…). Sięgnęłam po nią zachęcona ciekawymi recenzjami, opiniami, reklamą zakrojoną na szeroką skalę, opisem na okładce. I dałam się zwieść. Jedno słowo nasunęło mi się po odłożeniu tej książki – rozczarowanie.

Akcja powieści...