Niektóre zamieszczone w zbiorze utwory były już znajome. Kto ma w swojej biblioteczce „Literaturę Greków i Rzymian” profesora Zygmunta Kubiaka, odnajdzie w „Muzie greckiej” część powtarzających się wierszy.

Nie da się uniknąć porównań pomiędzy „Muzą grecką” a zbiorem zawartym w „Literaturze Greków i Rzymian”. Ku mojemu zaskoczeniu krótszy zbiór zawarty w „Muzie…” bardziej mnie zaciekawił. Może wynika to z faktu, że jest bardziej jednorodny. Nie ma w nim ostrych przeskoków pomiędzy gatunkami i epokami. Nie odnajdziemy tam wyjętych z kontekstu fragmentów – poszczególne utwory, choć krótkie, są kompletne. Są jak małe klejnociki, zamykające w kilku wersach myśl, którą starożytny autor chciał nam przekazać.

W wielu wierszach utrwalone zostały chwile ulotne. Zachwyca fakt, że pomimo upływu tysięcy lat przypadek sprawił, że w krótkich wierszowanych utworach odnaleźć można ślad konkretnego człowieka sprzed wieków.

Pozwolę sobie zacytować z omawianego zbioru krótki fragment wiersza wspominającego o napisie na grobie młodej dziewczyny, Artemiady, z kórego dowiadujemy się, że pochodziła z Knidos i była żoną niejakiego Eufrona. Zmarła podczas porodu.

„(…) Dwojgiem dzieci brzemienna, jedno zostawiłam ojcu – kiedyś będzie mu podporą starości. Drugie zabrałam z sobą – pamiątkę po mężu miłym”.

Zadałem sobie trud, aby ustalić, gdzie leżało wspomniane Knidos (południowo zachodnia Turcja),i obejrzeć zdjęcia jego ruin. I oto dzięki tym kilku wersom w martwych kamieniach Knidos odnajdujemy przyblakłe kolory dawnego życia : rozpacz męża po śmierci żony, ojca samotnie wychowującego dziecko, które zapewne po podrośnięciu niejeden raz chodziło na grób matki i brata lub siostry… Jak na ironię grób, na którym napis ten wyryto, już przepadł i w Knidos pewnie nie ma po nim śladu. Lecz epitafium to uwiecznił w swym wierszu Heraklit z Halikarnasu, który czytał je krótko po pogrzebie. Wiersz przekazuje nam zatem nie tylko tragedię rodzinną, ale również moment zadumy poety nad ludzkim losem i kruchością egzystencji. I kolejny chichot historii : nic nie wiem o władcach Knidos, o wielkich arystokratach zamieszkujących wytworne rezydencje, o bogatych kupcach ani o artystach. A dramat Artemiady i Eufrona, mieszkańców Knidos, wciąż mogę wyczuć - utrwalony w poezji, która okazała się trwalszym pomnikiem niż kamienna stela, na której pierwotnie wyryto epitafium!

Dlatego też choć „Muzę grecką” połknąłem w dwa wieczory, zdecydowanie zbiór ten zasługuje na więcej uwagi. Niemal każdy utwór jest bowiem jak krótka wiadomość z przeszłości: skupiając się na nim choć przez chwilę, możemy poczuć przedziwną łączność z dawnymi pokoleniami i zrozumieć uczucia, których najpiękniejsze nawet marmury w muzeach wyrazić nie są w stanie.

Niektóre zamieszczone w zbiorze utwory były już znajome. Kto ma w swojej biblioteczce „Literaturę Greków i Rzymian” profesora Zygmunta Kubiaka, odnajdzie w „Muzie greckiej” część powtarzających się wierszy.

Nie da się uniknąć porównań pomiędzy „Muzą grecką” a zbiorem zawartym w „Literaturze Greków i Rzymian”. Ku mojemu zaskoczeniu krótszy zbiór zawarty w „Muzie…” bardziej...