To nie jest książka pokazująca ciemne strony AK na co mieliby zapewne ochotę lewacy. To książka, która pokazuje "niepoprawne politycznie" działania, które dzieją się na każdej wojnie.

To nie jest tak, że na wojnie z jednej strony są krwawi oprawcy, a z drugiej szlachetni rycerze, którzy walczą ale dają się mordować jak barany. Ci szlachetni ludzie, którzy bronią Ojczyzny używają podobnych narzędzi i nie znają litości dla zdrajców.
Wyroki Państwa Podziemnego na zdrajcach są dosyć częstym elementem we wspomnieniach partyzantów. Nie opisują oni zbyt szczegółowo tych akcji ograniczając się najczęściej do schematu: odczytanie wyroku w imieniu Polskiego Państwa Podziemnego, strzał i przypięcie kapusiowi kartki z wyrokiem.

To co czytelnika może szokować to szczegółowy opis takich akcji, które były udziałem autora. Brzmią one dosyć sadystycznie. Nie wiem, czy jest to celowe założenie czy też próba rachunku sumienia. Momentami brzmi jak samooskarżenie. Takie wrażenie ma się po przeczytaniu załączonego listu Dąmbskiego, będącego komentarzem do tej książki.

Samobójcza śmierć autora sugeruje, że jednak nie udało mu się do końca rozliczyć ze swym życiem.

To nie jest książka pokazująca ciemne strony AK na co mieliby zapewne ochotę lewacy. To książka, która pokazuje "niepoprawne politycznie" działania, które dzieją się na każdej wojnie.

To nie jest tak, że na wojnie z jednej strony są krwawi oprawcy, a z drugiej szlachetni rycerze, którzy walczą ale dają się mordować jak barany. Ci szlachetni ludzie, którzy bronią Ojczyzny...