(...)Tom 4 Powrót obok wspaniałych obrazów elżbietańskiego Londynu olśniewa nas plastyczną wizją cesarskiej Pragi i przepychu dworu Habsburgów." - takie słowa znajdujemy na skrzydełkach okładki. Trudno nie zgodzić się z tym twierdzeniem. Niestety jest to największy, jeśli nie jedyny plus tej książki. Powieść znajdujemy na półkach opatrzonych napisem "FANTASTYKA", ale zawartość bardziej przypominaj wariacje na temat życia na dworze Elżbiety Tudor i Rudolfa II. Czytając miałam wrażenie, że fantastyka, magia i alchemia pozostały w współczesności, a bohaterowie przenosząc się w czasie zatracili wszystkie swe zdolności.

Książka, która z założenia opowiada o czarownicach, demonach i wampirach skupia się na humorach angielskiej królowej i namiętnościach cesarza. Główny wątek, od którego wszystko się zaczęło - poszukiwanie magicznej Księgi Życia, śmiertelnikom znanej pod nazwą "Ashmole 782" przez 3/4 książki nie jest poruszany. Gdy wreszcie akcja się rozkręca, a zaczarowany manuskrypt znów jest w posiadaniu pary głównych bohaterów wszystko kończy się bardzo szybko i znów wracamy do przydługawych i nudnych opisów dworskiej etykiety.

Dziwne jest opisywanie 4 tomu, gdy "Księga wszystkich dusz" wszędzie jest nazywana jest trylogią. Co dziwniejsze, akcja kończy się tak, że pojawienie się na liście zapowiedzi tomu 5 mnie nie zaskoczy. Zakładam, że to tylko malwersacja polskiego wydawnictwa a w rzeczywistości trylogia jest trylogią. Mam tylko nadzieję, że jeśli domniemany 5 tom pojawi się w polskich księgarniach będzie on reprezentował wyższy poziom niż jego poprzednik.

Pierwsze dwa tomy porywały, sprawiały, że nie dało się oderwać od lektury, a styl i język autorki był niesamowicie barwny i żywy. Wielka szkoda, że nie znalazłam tych zalet na kartach "Powrotu".
Jednocześnie trzeba oddać autorce fakt, że przedstawiony przez nią dwór elżbietański jest bardzo podobny do tego realnego. Widać, że zgłębiła temat nim zaczęła opisywać chociażby panującą modę na kryzy.

Tak jak to bywa w realnym świecie po ślubie wątek romantyczny zamiera. I tu tak się stało. Opisy kolejnych spotkań czarownicy i wampira były interesujące i intrygujące. Gdy w końcu się pobrali, rzecz jasna, mimo wielu przeciwieństw ich płomienny romans zamiera i gubi się pośród uliczek Londynu i Pragi.

Jest jeszcze jedna rzecz, której nie mogę podarować wydawnictwu. Na okładce mamy umieszczony zegarek posiadający napis "QUARTZ". Zapewne ani Elżbieta I, ani Rudolf II nie posiadali zegarka z tym mechanizmem. A wystarczyło tylko usunąć napis by nadać odrobinę bardziej wiarygodny wygląd okładce.

Na zakończenie chciałabym zarekomendować tę powieść wszystkim którzy spełniają poniższe warunki:
-przeczytali poprzednie 3 tomy
-nie nastawili się na wielkie objawienie w tym tomie
-interesują się chociaż odrobinę czasami opisanymi w powieści
-nie liczą na płomienny romans, czy emocjonujące poszukiwania magicznego manuskryptu.
Osoby nie spełniające tych warunków mogą się nieźle rozczarować...

(...)Tom 4 Powrót obok wspaniałych obrazów elżbietańskiego Londynu olśniewa nas plastyczną wizją cesarskiej Pragi i przepychu dworu Habsburgów." - takie słowa znajdujemy na skrzydełkach okładki. Trudno nie zgodzić się z tym twierdzeniem. Niestety jest to największy, jeśli nie jedyny plus tej książki. Powieść znajdujemy na półkach opatrzonych napisem "FANTASTYKA", ale...